Olsok 2

Woensdagmiddag zijn we nog naar Hodalen gereden, waar we Hein en Danielle aantroffen, die heerlijke versgebakken Nederlandse stroopwafels stonden te verkopen op de brukmarked. Een brukmarked is een markt(je), waar ze spullen verkopen die je kunt gebruiken.

Matjo en Tino op de het marktje in Hodalen.

Daarna zijn we naar de Fjellstue gereden voor de veiling. Matjo houdt helemaal niet van tweedehands en gebruikte spullen, maar ik zag wel een aantal dingen, die wel de moeite waard waren. De veiling ging als volgt in zijn werk: de veilingmeester of zijn assistente liet een voorwerp zien en vraagt vervolgens wie er een bod op wil doen en hoe hoog. Dan roept iemand in het publiek een bedrag, en vervolgens nog iemand en zo gaat dat verder tot er niemand meer biedt. Eenmaal, andermaal, verkocht. Het voorwerp wordt door de assistente naar de bieder gebracht, die het bij de balie gelijk af kan rekenen. Tino had het al snel gezien, dus zijn we weer naar huis gegaan. De volgende keer neem ik een stoel mee en ga er de hele middag of morgen zitten. Op de terugweg nog even een aanplakbiljetje over de yogacursus op het prikbord bij de Fjellstue geprikt. Je weet het maar nooit.

Vrijdagmiddag stond ik nog een keer in de gallerie van Kari. Er kwamen in het begin een aantal mensen langs, de rest van de middag was erg rustig. Gelukkig weer lekker weer, dus kon ik weer buiten zitten tekenen. Ook nog een paar kaarten van mezelf verkocht, dus vooruit maar weer.

Zaterdag ben ik met Matjo naar Røros gereden, om mijn spullen uit de galerie daar te halen. Dat avontuur is weer afgelopen. Conclusie: leuk om eens in een galerie te hangen, maar ik denk nu dat een galerie zoals deze niet de juiste plaats is voor mandalatekeningen. Ik heb er wel kaarten verkocht. Ik denk dat ik een mandalatekening eens iets bewerk in zo'n photoshopachtig programma en het op canvas af laat drukken. Misschien dat dat meer verkoopbaar is. Het galerie-avontuur in Røros heeft me helaas meer geld gekost dan het heeft opgeleverd. Men sånn er livet (maar zo is het leven), zoals de Noren hier zeggen.

Zaterdagavond was er seterpub in Øversjødalen. We zijn eerst naar Peter en Ingrid gereden en hebben daar koffie gedronken. Rond 20.45 uur zijn we naar de seterpub gereden. Een grote hut in de bergen, die als pub was ingericht, met live-muziek. We hebben daar weer nieuwe mensen ontmoet en ons geamuseerd met Noren die steeds meer dronken werden. En gefilosofeerd over het verschil tussen Nederlanders en Noren wat het drinken van alcohol betrefd. We kwamen tot de conclusie dan Nederlanders drinken voor de gezelligheid, ze hoeven niet percé, want ze kunnen, als ze willen, altijd alcohol drinken, omdat het niet duur is. Noren drinken om het drinken, om dronken te worden. Omdat alcohol zo duur is en ze niet vaak de kans krijgen om dat te drinken. Of het klopt weet ik natuurlijk niet. In ieder geval was het erg gezellig.

Helaas hadden we wel een probleem met onze auto. Matjo had al eerder last gehad van het raam bij de bestuurderskant, dan ineens onverklaarbaar open en/of dicht ging. Hij was er vorige week al bij de garage voor geweest, maar die konden niets vinden. Het lijkt op een vochtprobleem, omdat het alleen gebeurd bij veel regen. En gisterenavond, toen we aankwamen bij de seterpub, ging het raam weer ineens naar beneden. En wilde niet meer terug naar boven. Dus hebben Matjo en Peter er een zeil over gespannen. Tegen enen zijn we met wapperend zeil naar beneden gereden, naar het huis van Peter en Ingrid. Daar hebben Matjo en Peter met een vuilniszak en ductape het raam provisorisch dicht gemaakt. En zo zijn we op het gemakje terug naar huis gereden, waar we tegen 2en aankwamen. Tino was nog wakker, die vond het wel lekker, zo'n avondje zonder zeurende ouders.

Vanochtend heeft Matjo nog naar het raam gekeken, of hij het toch nog dicht kon krijgen. Maar helaas, dat lukte niet. Dus morgenochtend maar even naar de garage. Hopelijk krijgen ze het daar snel dicht, zodat we toch nog een rondrit rond Rondane kunnen gaan maken. Want dat stond morgen eigenlijk op het programma.