Belevenissen in Aseral

Op zondagmiddag 6 maart arriveerden we in Eikerapen. Dit is een soort vakantiedorp in de Aseral Kommune. We hadden hier een hut geboekt. Er zat een heerlijk grote houtkachel in (joepie, vuurtje stoken!) Er lag nog een flink pak sneeuw en alles zag er sprookjesachtig uit.

De volgende ochtend werden we om 10 uur verwacht op het Radhus in Aseral. We werden ontvangen door een paar leden van de Kommune en hebben eerst een uur uitgebreid gesproken over wat onze wensen waren en wat zij te bieden hadden. Daarna werden we door Arna (1 van de leden) uitgebreid rondgeleidt. We kregen de school te zien, de klas voor volwassenonderwijs, de bibliotheek, de kleine en grote sportzaal, die ook als evenementenzalen dienst deden. Als laatste brachten we nog een bezoekje aan de kleine boerderij van Arna. Daar ontmoetten wij haar nederlandse schoonzoon Martijn. Met hem hebben we uitgebreid gepraat over het leven in Noorwegen, terwijl we ondertussen de mooie angorageiten en de schapen bewonderden. Daarna was het tijd voor een hapje eten in het restaurant van Aseral. Toen we aan het eten waren, kwam Martijn nog even langs om ons een boek te lenen, wat hij van Arna had gekregen. In dit boek stonden interviews met nederlanders die in Noorwegen waren gaan wonen. Toen we klaar waren met eten, zouden we te voet teruggaan naar het Radhus, om daar afscheid te nemen. Loreena mocht echter met Martijn mee op de trekker, dus die was helemaal gelukkig. Voor de volgende ochtend hadden we om 11 uur afgesproken in het Kultursenter. We zijn vervolgens naar Bortelid gereden, ook zo'n soort vakantiedorp of hyttendorp eigenlijk in de Aseral Kommune. Daar hebben we gesproken met Nina, een duitse die daar sinds augustus 2010 woonde en iets wilde gaan doen met yoga en pilatus. Rond een uur of 5 waren we weer terug in de hut. Tino, Loreena en ik zijn toen naar het skigebied van Eikerapen gelopen (5 minuten lopen). Helaas was het al gesloten, maar er hing een klein sleetje, waarop Tino en Loreena besloten dat maar eens te proberen. Ondertussen was het flink gaan sneeuwen. De kids hadden dolle pret met het sleetje.

Na een nacht lekker geslapen te hebben (we hadden het alleen wel erg warm), gingen we de volgende ochtend weer richting Aseral. Tegen elven waren we bij het Kultursenter, waar we welkom werden geheten door Kari, de beheerster van het Kultursenter (tenminste, dat denk ik). We mochten even rondkijken. Er stonden een aantal opgezette elanden, dus Tino was helemaal in zijn element. Vervolgens namen we plaats op een soort tribune. We hoorden iemand heel mooi zingen. We dachten in eerste instantie dat het een cd was, maar de stem kwam dichterbij. Het bleek Kari te zijn, die een oude Noors volkliedje voor ons zong. Ze had een werkelijk prachtige stem! Vervolgens vertelde ze het een en ander over Aseral, in het Engels. Ons noors is nog niet zo goed, dat we het allemaal al kunnen volgen. Ze liet ons een maquette zien van de hele gemeente en toen kregen we een film over Aseral te zien. Daar ging je helemaal van watertanden, de natuur werd werkelijk prachtig in beeld gebracht, evenals een aantal inwoners. Martijn was ondertussen ook gearriveerd en na de film kregen we een traditionele noorse maaltijd voorgeschoten: worstjes en ham, die boven een vuurtje geroosterd werden en daarna in een dunne aardappelpannekoek gewikkeld werden. Behalve wij viertjes, waren ook Arna, Martijn, Kari en Katrina van de partij. Katrina is de cultuurconsulente. We hebben van alles besproken en gevraagd. O.a. het onderwijs voor Tino. Het bleek dat hij volgend schooljaar eigenlijk al naar een voortgezette opleiding zou moeten. En in de buurt was geen landbouwschool, wat in zou houden, dat hij op een internaat moest. De afstand was te ver om heen en weer te rijden. Dit vonden zowel wij als Arna en Martijn niet echt wenselijk. Ze gaan nu onderzoeken of het mogelijk is dat Tino nog een jaar klas 10 doet (hier het laatste jaar vmbo zeg maar), gecombineerd met volwassenonderwijs, om hem zo goed mogelijk noors te leren.

Verder vertelde Martijn dat het huis naast hun deze zomer in de verkoop kwam. De eigenaresse wilde het graag verkopen aan nederlanders. Er wordt nu aan de eigenaresse gevraagd of ze het eerst een jaar aan ons wil verhuren. Dat zou natuurlijk helemaal te gek zijn. Ook voor Matjo waren er mogelijkheden om in de gemeente aan de slag te kunnen, o.a. als bedrijfsleider van de 2e supermarkt, die de gemeente graag in het dorp wil. De plannen liggen er al, ze waren alleen nog op zoek naar een bedrijfsleider. Verder kan hij met zijn projecttechnische achtergrond ook solliciteren in bijv. Kristiansand (op anderhalf uur rijden). Hier zijn veel internationale bedrijven gevestigd. Kortom: we voelden ons erg welkom, omdat iedereen zo met ons meedacht en de mogelijkheden die ons werden geboden.
We waren tegen half 4 weer terug in de hut. Iets na vieren zijn we weer naar het skigebied gelopen, waar Tino en Loreena weer dolle pret hadden met het sleetje. De zon was ondertussen gaan schijnen en we hadden een prachtig uitzicht het dal in. De drie dagen dat we hier waren, lagen de temparaturen overdag tussen de 0 en 3 graden, 's nachts vroor het.
Toen we de volgende ochtend wakker werden, bleek het gesneeuwd te hebben. Na de auto sneeuwvrij te hebben gemaakt en afscheid te hebben genomen van Cornelia, de beheerster van het Turistensenter Aseral, waar de hut toe behoorde, zijn we om 10 uur weggereden richting Hjartdal.