Hoopvol afwachten

De 2e bezichtiging is net achter de rug. Dit keer mochten we, met Balto, bij de buren op visitie. En dat was eigenlijk wel heel lekker. Balto was in het begin een beetje hyper, vreemde omgeving en toen kwam de baas later ook nog binnen, hij snapte er niks van.
De koper wil graag eerst een bouwkundige keuring laten uitvoeren. A.s. maandag horen we hoe en wanneer. Dus we wachten weer hoopvol af. De kansen worden in ieder geval steeds groter dat het dit keer echt raak is.

Tweede bezichtiging a.s. donderdagavond

Jawel, a.s. donderdagavond komt er iemand voor de 2e keer kijken! Hij is afgelopen zaterdag ook geweest en wilde graag de garantie van de makelaar dat het huis niet voor zijn neus wordt weggekaapt. Jeetje, wat spannend wordt het nu! We gaan 's avonds maar even bij de buren op de koffie, met hond, want we mogen er niet bij zijn.
Verder een vreselijk drukke week, volgende week houd ik mijn agenda zo leeg mogelijk. Een beetje tijd voor mezelf is ook wel lekker!

Terug uit Zenderen

Vanmorgen even heen en weer geweest naar Overijssel. We hadden daar om 10 uur een afspraak met Janet, de nederlandse projectleidster voor de gemeente Aseral. We hebben nu een plan de campagne gemaakt hoe het nu verder moet.
Allereerst wilde de eigenaresse van het rode huis het graag aan ons verkopen, maar verhuur zag ze niet zitten. Janet raadde ons aan om voor de zomer nog een keer naar Noorwegen te gaan om o.a. met de eigenaresse te gaan praten en het huis te bezichtigen. Wie weet, winnen we een grote geldprijs in de Staatsloterij en dan is alles gelijk opgelost, hihi. Maar goed, kijken kan natuurlijk altijd, je weet nooit wat er allemaal nog gaat gebeuren. Verder is onze huisvesting in Aseral wel geregeld, de gemeente zorgt voor een huurhuis voor ons. Dus daar hoeven we niet naar te zoeken.
Als we weer gaan, zullen we ook een gesprek hebben met de rector van de school in Aseral, de rector van de vervolgschool in Byremond en de gemeente-ambtenaar die over het onderwijs gaat.  Byremond is een plaats 40 km verderop, en dan zou Tino heen en weer kunnen met de schoolbus. Het is, zover wij weten, geen agrarische opleiding. Blijkbaar vinden ze de constructie die Martijn had bedacht niet zo'n goed idee en hadden ze nog andere ideeen hierover. We staan open voor alles, dus daar komen we vast wel uit.
Ook gaan we dan een bezoekje brengen aan de bank in Aseral en daar kennis maken en een rekening openen. En we gaan ons dan inschrijven bij de NAV, het noorse arbeidsbureau. Dan krijg je ook gelijk een D-nummer, dat is een voorlopig persoonsnummer, dat je weer nodig hebt om verder alles te regelen, zoals telefoon en internet en dat soort dingen.
Ook ontmoeten we Arna, Martijn, de burgemeester en Oyvin, degene die over het bedrijfsleven in Aseral gaat, weer. En krijgen we ons toekomstige huis te zien.
A.s. woensdag heb ik een afspraak met de school van Tino. Het is de bedoeling dat ze een verslag gaan maken over het niveau waar hij nu op zit, hoe hij is op school, hoe de relatie met de leraren is enzovoort. Voor Loreena moet ik nog een afspraak maken met haar mentor, want ook van haar moet er een verslag komen. En het liefst in het Engels. En ik moet bij beide scholen bijzonder verlof aanvragen, want waarschijnlijk zal de trip naar Noorwegen niet in de meivakantie kunnen. Matjo heeft dan verplichtingen bij Essent, waar hij niet onderuit kan. Dus dat wordt waarschijnlijk na de meivakantie. Of misschien eerder, hangt ervan af of Matjo uitgenodigd wordt voor een sollicitatiegesprek.
Ook ga ik maar eens wat offertes bij verhuisbedrijven aanvragen, dan weet ik hoeveel geld we moeten sparen om dit te kunnen betalen.
Mijn contract bij de woonboulevard loopt 22 mei a.s. af en wordt niet verlengd, omdat we in juli weggaan. Voor hen is het niet interessant om me nog een maandje langer te houden, omdat juist mei en juni heel erg rustig zijn. Vanuit hun oogpunt is dit heel begrijpelijk, voor mij jammer. Ik wil toch nog kijken of ik voor die paar weken iets anders kan vinden. Voor de zekerheid schrijf ik me maar in bij het UWV.

Drie kijkers

Vandaag was het dus open huis dag, van 11 tot 15 uur. Ik ben de hele week bezig geweest het huis te poetsen en op te ruimen. Voor de zekerheid de meeste boedhabeeldjes in ons meditatie-/rusthoekje ook maar weggedaan, om alles toch maar zo neutraal mogelijk te maken.
Gisteren werd ik ook nog eens zwaar verkouden en ben dan ook de hele dag beroerd geweest. Gelukkig was Matjo ook thuis, dus die heeft het een en ander van me over kunnen nemen. Vanmorgen ging het een stuk beter, dus na alle vuile was in het wasmachine en een afsluitbare wasmand te hebben gepropt, de bedden te hebben opgemaakt en de kussens op de tuinstoelen en tuinbank te hebben gelegd, ben ik toch maar gaan werken.
Vanmiddag om 4 uur had ik eindelijk tijd om Matjo even te bellen, want ik was natuurlijk vreselijk nieuwsgierig of er mensen waren geweest. En jawel, er waren 3 kijkers. Ze hebben hun namen ingevuld op de daarvoor bestemde lijst, die ik a.s. maandag bij de makelaar ga inleveren. Matjo had in ieder geval bij 1 zeker het idee dat die serieus was, de andere twee kon hij niet goed peilen.
Zo, en nu de pc uit, de lichten zijn al uit en de kaarsen branden, want het is Earth Day, dus om half 9 moet alles uit. Nou ja, bijna alles, want op Canvas komt om half 9 een noorse krimi en die wil ik toch wel graag zien!

Katten aan een tuigje

Een van mijn buurvrouwen kwam deze week met het idee om de katten een tuigje om te doen. Zo kunnen we ze toch in de auto meenemen en dan af en toe uitlaten onderweg. Ze had het in Frankrijk langs de weg al verschillende malen gezien. Dit is in ieder geval de oplossing voor Luna en Adiza. Mijn zus adviseerde om ze een slaappil te geven. Dat is zeker voor Schuddekop geen slecht idee.
Afgelopen woensdag is er bij alle dieren bloed afgenomen. Matjo is met 3 katten en de hond naar de dierenarts in Steenbergen gereden. Luna en Adiza gaan altijd braaf hun vervoersmand in, maar Schuddekop niet. We hebben er met z'n 2en achteraan gezeten en het duurde toch wel een minuut of 5 voordat we haar in haar vervoersmand hadden. Wat een stresskat! Dus een slaappil voor haar tijdens de lange reis naar Noorwegen is wel een goed idee. Ik denk dat ik de andere 2 dan iets kalmerends geef.
Dus gelukkig een dure vliegreis. We gaan dan, denk ik, met alle 2 de auto's. In de ene auto 1 kat en de hond en 1 kind en in de andere 2 katten en 1 kind. Zo hebben we ook nog ruimte om kleding voor de eerste weken mee te nemen. En dan gaan we na een maand of 3 weer even naar Nederland om mijn autootje te verkopen via de ANWB. Die heeft tegenwoordig een service dat ze je een aanbod doen, aan de hand van allerlei gegevens die je moet invullen. Als je op dat aanbod ingaat, kun je je auto inleveren bij een vestiging van Hertz en krijg je het bedrag dezelfde dag nog op je rekening gestort. Of er moet iemand zijn, die mijn autootje van me wil kopen, dat kan natuurlijk ook.

Zoektocht naar vervoer poezen naar Noorwegen

Ik ben aan het zoeken geslagen hoe we de katten het beste naar hun nieuwe thuisbasis kunnen brengen. Met de auto lijkt ons niet zo'n goed idee. De hond kan wel met de auto, die laat je er af en toe even uit, geen probleem. Op de boot moet hij dan in een kennen.
Katten kun je niet even tussendoor uit hun vervoersmanden laten, dan zijn ze of zo weg en vind je ze niet meer terug en als ze niet weglopen krijgen we Schuddekop met geen mogelijkheid meer in haar vervoersmand.
Dus op zoek naar mogelijkheden per vliegtuig. Je kunt katten meenemen als bagage in het vliegtuig. Ze moeten dan in een door de vliegtuigmaatschappijen goedgekeurde vervoersbox mee in het bagageruim. De kosten vallen mee: 40 tot 60 euro per kat.
Aseral ligt anderhalf uur rijden van Kristiansand en dat heeft een vliegveld. Dus het zou geweldig zijn als we rechtstreeks van Amsterdam of Brussel naar Kristiansand zouden kunnen vliegen. Dat blijkt dus te kunnen, via de KLM. Die heeft een rechtstreekse vlucht. Alleen betaal je daar ook wel voor: ongeveer 600 euro voor een enkele reis. Een retour is goedkoper: 450 euro. Raar eigenlijk.
Als je de goedkopere vluchten neemt, moet je altijd overstappen, meestal in Oslo-Gardemoen. En dat lijkt me met die katten niet echt handig. En ophalen in Oslo-Gardemoen met de auto vanuit Aseral is ook niks. Van Aseral naar Oslo is het zo'n 6 uur rijden. En 6 uur met 3 katten in de auto: het kan, maar is niet ideaal.
Toch nog maar even verder zoeken en anders maar een retourtje nemen.

Wachten

Weinig nieuws tot nu toe. Matjo is bezig met zijn allereerste sollicitatiebrief in het noors en dat valt nog niet mee. Wel heb ik wat leuke afbeeldingen van Aseral gevonden. Hieronder een overzicht van het dorpje.

Het rode vlekje is de provincie Vest-Agder waar Aseral ligt.

Belevenissen in Hjartdal

Woensdag 9 maart vertrokken we vanuit Eikerapen richting Hjartdal. Het had die nacht gesneeuwd, dus alles zag er prachtig sprookjesachtig uit. Onderweg was het afwisselend bewolkt, zon, regen en sneeuwbuien. Rond 3 uur 's middags kwamen we aan bij onze accomodatie in Hjartdal: Su-Aarhus. We troffen een ontzettend gezellige hut aan, met uitzicht over het dal. Echt een schot in de roos! Het enige minpuntje was het warme water uit de douche: dit was snel op. Maar de inrichting van de hut en het formidabele uitzicht maakten dit helemaal goed. Zie ook hun website: http://www.hjartdalsbygda.no/su_aarhus/index.htm.
Donderdag 10 uur werden we verwacht op het Kommune Senter van de Hjartdal Kommune. We werden ontvangen door Margit, die ons vervolgens uitgebreid rondleidde. Ook hier de school bezocht en even langs de dokterspost gereden. Vervolgens de berg op, richting Tuddal. Ondertussen was het weer gaan sneeuwen, maar Margit had spikes onder haar banden, dus de sneeuw was geen probleem. Helemaal boven op de berg stond het Tuddal Hoyfjellshotel (http://www.tuddal.no/). Wat een mooie inrichting had dit hotel. Ik was er helemaal weg van! We kregen een uitgebreide lunch voorgeschoteld met ....... elandenvlees. Matjo had zalm, maar de kids en ik hebben heerlijk zitten smullen van de elandenburger. Elanden zijn er veel in Noorwegen. Elk jaar is er een jachtseizoen, waarin elanden geschoten mogen worden. Er is wel een quota en het ene jaar mogen alleen de stieren afgeschoten worden en het andere jaar alleen de wijfjes. De jacht is om te voorkomen dat er teveel elanden komen.
Rond half 2 waren we weer beneden, bij het kommunesenter aangeland. Aan het eind van de middag heeft Anne, de eigenaresse van onze hut, ons nog rondgeleid met haar fourwheeldrive door de bergen. Ook zijn we even bij 2 nederlanders, Patrick en Marieke, langsgeweest. Zij runnen het Nordbo pensioen (http://www.nordbopensjonat.com/nederlands/nlindex.htm). Dus als iemand een plaats om te overnachten zoekt in Hjartdal, kun je nu kiezen uit de drie bovenstaande.
De volgende dag hadden we een dag voor onszelf. Helaas was het skisenter alleen in het weekend open, dus skieen zat er helaas niet in. Dus zijn we eerst naar Heddal gereden, waar een heel mooi staafkerkje stond.

Daarna zijn we verder gereden richting Notodden, waar we een winkelcentrum zijn binnengegaan. De kids wilden even shoppen. Loreena en ik hebben beiden nog wat kleding gekocht bij een te gekke kledingwinkel: kappAhl (http://www.kappahl.com/no/). Ze hebben daar hele leuke kleding voor niet eens zulke dure prijzen. Het is vergelijkbaar met de prijzen van V&D.
En toen was het alweer zaterdag en moesten we weer terug naar Nederland. Om half 5 's middags ging de boot vanuit Kristiansand, dus we moesten bijtijds weg. Om 9 uur 's ochtends vertrokken we uit Hjartdal. Onderweg varieerden de temperaturen van -8 tot +3 graden. We zijn ook nog even bij de mineralenwinkel tussen Evje en Kristiansand langsgeweest. Daar hebben we vorig jaar zomer ook een aantal stenen gekocht en ook nu weer konden we de verleiding niet weerstaan.
We zijn bij beide gemeentes zeer hartelijk ontvangen, maar hebben gekozen voor de gemeente Aseral. De bergen zijn daar wat minder hoog dan in bijv. Hjartdal en Hallingdal. Tino vond vorig jaar de bergen in Hallingdal te hoog, hij voelde zich daar niet fijn bij. En dat had ik dit keer in Hjartdal. In Stor-Elvdal, de andere gemeente die we heel leuk vonden, waren de bergen ook minder hoog. En verder voelde Aseral gewoon heel goed. En nu afwachten wat de komende tijd gaat brengen. Spannend!

Belevenissen in Aseral

Op zondagmiddag 6 maart arriveerden we in Eikerapen. Dit is een soort vakantiedorp in de Aseral Kommune. We hadden hier een hut geboekt. Er zat een heerlijk grote houtkachel in (joepie, vuurtje stoken!) Er lag nog een flink pak sneeuw en alles zag er sprookjesachtig uit.

De volgende ochtend werden we om 10 uur verwacht op het Radhus in Aseral. We werden ontvangen door een paar leden van de Kommune en hebben eerst een uur uitgebreid gesproken over wat onze wensen waren en wat zij te bieden hadden. Daarna werden we door Arna (1 van de leden) uitgebreid rondgeleidt. We kregen de school te zien, de klas voor volwassenonderwijs, de bibliotheek, de kleine en grote sportzaal, die ook als evenementenzalen dienst deden. Als laatste brachten we nog een bezoekje aan de kleine boerderij van Arna. Daar ontmoetten wij haar nederlandse schoonzoon Martijn. Met hem hebben we uitgebreid gepraat over het leven in Noorwegen, terwijl we ondertussen de mooie angorageiten en de schapen bewonderden. Daarna was het tijd voor een hapje eten in het restaurant van Aseral. Toen we aan het eten waren, kwam Martijn nog even langs om ons een boek te lenen, wat hij van Arna had gekregen. In dit boek stonden interviews met nederlanders die in Noorwegen waren gaan wonen. Toen we klaar waren met eten, zouden we te voet teruggaan naar het Radhus, om daar afscheid te nemen. Loreena mocht echter met Martijn mee op de trekker, dus die was helemaal gelukkig. Voor de volgende ochtend hadden we om 11 uur afgesproken in het Kultursenter. We zijn vervolgens naar Bortelid gereden, ook zo'n soort vakantiedorp of hyttendorp eigenlijk in de Aseral Kommune. Daar hebben we gesproken met Nina, een duitse die daar sinds augustus 2010 woonde en iets wilde gaan doen met yoga en pilatus. Rond een uur of 5 waren we weer terug in de hut. Tino, Loreena en ik zijn toen naar het skigebied van Eikerapen gelopen (5 minuten lopen). Helaas was het al gesloten, maar er hing een klein sleetje, waarop Tino en Loreena besloten dat maar eens te proberen. Ondertussen was het flink gaan sneeuwen. De kids hadden dolle pret met het sleetje.

Na een nacht lekker geslapen te hebben (we hadden het alleen wel erg warm), gingen we de volgende ochtend weer richting Aseral. Tegen elven waren we bij het Kultursenter, waar we welkom werden geheten door Kari, de beheerster van het Kultursenter (tenminste, dat denk ik). We mochten even rondkijken. Er stonden een aantal opgezette elanden, dus Tino was helemaal in zijn element. Vervolgens namen we plaats op een soort tribune. We hoorden iemand heel mooi zingen. We dachten in eerste instantie dat het een cd was, maar de stem kwam dichterbij. Het bleek Kari te zijn, die een oude Noors volkliedje voor ons zong. Ze had een werkelijk prachtige stem! Vervolgens vertelde ze het een en ander over Aseral, in het Engels. Ons noors is nog niet zo goed, dat we het allemaal al kunnen volgen. Ze liet ons een maquette zien van de hele gemeente en toen kregen we een film over Aseral te zien. Daar ging je helemaal van watertanden, de natuur werd werkelijk prachtig in beeld gebracht, evenals een aantal inwoners. Martijn was ondertussen ook gearriveerd en na de film kregen we een traditionele noorse maaltijd voorgeschoten: worstjes en ham, die boven een vuurtje geroosterd werden en daarna in een dunne aardappelpannekoek gewikkeld werden. Behalve wij viertjes, waren ook Arna, Martijn, Kari en Katrina van de partij. Katrina is de cultuurconsulente. We hebben van alles besproken en gevraagd. O.a. het onderwijs voor Tino. Het bleek dat hij volgend schooljaar eigenlijk al naar een voortgezette opleiding zou moeten. En in de buurt was geen landbouwschool, wat in zou houden, dat hij op een internaat moest. De afstand was te ver om heen en weer te rijden. Dit vonden zowel wij als Arna en Martijn niet echt wenselijk. Ze gaan nu onderzoeken of het mogelijk is dat Tino nog een jaar klas 10 doet (hier het laatste jaar vmbo zeg maar), gecombineerd met volwassenonderwijs, om hem zo goed mogelijk noors te leren.

Verder vertelde Martijn dat het huis naast hun deze zomer in de verkoop kwam. De eigenaresse wilde het graag verkopen aan nederlanders. Er wordt nu aan de eigenaresse gevraagd of ze het eerst een jaar aan ons wil verhuren. Dat zou natuurlijk helemaal te gek zijn. Ook voor Matjo waren er mogelijkheden om in de gemeente aan de slag te kunnen, o.a. als bedrijfsleider van de 2e supermarkt, die de gemeente graag in het dorp wil. De plannen liggen er al, ze waren alleen nog op zoek naar een bedrijfsleider. Verder kan hij met zijn projecttechnische achtergrond ook solliciteren in bijv. Kristiansand (op anderhalf uur rijden). Hier zijn veel internationale bedrijven gevestigd. Kortom: we voelden ons erg welkom, omdat iedereen zo met ons meedacht en de mogelijkheden die ons werden geboden.
We waren tegen half 4 weer terug in de hut. Iets na vieren zijn we weer naar het skigebied gelopen, waar Tino en Loreena weer dolle pret hadden met het sleetje. De zon was ondertussen gaan schijnen en we hadden een prachtig uitzicht het dal in. De drie dagen dat we hier waren, lagen de temparaturen overdag tussen de 0 en 3 graden, 's nachts vroor het.
Toen we de volgende ochtend wakker werden, bleek het gesneeuwd te hebben. Na de auto sneeuwvrij te hebben gemaakt en afscheid te hebben genomen van Cornelia, de beheerster van het Turistensenter Aseral, waar de hut toe behoorde, zijn we om 10 uur weggereden richting Hjartdal.

Terug uit Noorwegen

Vanmorgen om 9 uur kwamen we aan in Tholen na een hele nacht door gereden te hebben.

Bij ons thuis ligt het internet eruit, dus zit ik nu even bij mijn moeder. Een uitgebreid verslag van onze werkvakantie met foto's volgt dan ook nog.

Maar ik kan wel vermelden dat we het ontzettend naar ons zin hebben gehad. Zowel in de Aseral Kommune als in de Hjartdal Kommune werden we allerhartelijkst ontvangen. Iedereen was erg vriendelijk, dus waar dat vooroordeel over stugge Noren vandaan komt, geen idee.

We hebben nu definitief een gemeente uitgekozen en dat is de gemeente Aseral geworden, in het zuiden van Noorwegen op anderhalf uur rijden van Kristiansand. Zelfs Loreena ziet het nu zitten. We kunnen misschien een huis huren, wat vroeger een klein hotel is geweest. Het is de bedoeling dat we daar een Bed en Breakfast van maken. Nou, dat zie ik helemaal zitten! Er moet wel nog een heleboel aan opgeknapt worden, maar dat vinden we helemaal niet erg. Ook voor Matjo zijn er een aantal mogelijkheden wat werk betreft.

Het (rode) huis dat we misschien kunnen huren.

In Aseral zijn we rondgeleid door Arna, die een Nederlandse schoonzoon heeft: Martijn uit ......... Roosendaal (dat ligt dus 20 km van Tholen vandaan)! Martijn gaat de eigenaresse van het hotelletje vragen of we het eerst kunnen huren, voordat we besluiten het te kopen. We krijgen Martijn trouwens dan als buurman. We hebben ook besloten dat we in juli defintief naar Noorwegen gaan. Dit met het oog van de school van de kinderen. Tino kan dan net nog een combinatie van het laaste jaar gecombineerd met volwassenonderwijs doen in Aseral. Gezien zijn leeftijd had hij eigenlijk naar een vervolgschool een eind verderop gemoeten. Maar dan had hij op een internaat gemoeten en dat leek niemand wenselijk. Goed, dit was het even voor nu, hopelijk is er bij ons thuis weer snel internet, dan komt er een uitgebreider verslag.

Jammer, maar helaas.......

We hadden er een heel goed gevoel bij, maar helaas heeft de bezichtiging van afgelopen vrijdag weer niet tot verkoop geleid. Toch wel een beetje een teleurstelling, omdat eigenlijk een heleboel mensen het gevoel hadden dat het dit keer wel zou lukken.
Nou ja, we gaan weer opgewekt verder naar de 26e maart, de open huis route. En wie weet, zijn er volgende week, als we op vakantie zijn, nog wel kijkers. We geven de moed niet op! Want we zijn er van overtuigd dat we een ontzettend leuk en knus huis hebben, waar het heel goed wonen is! En dat er echt wel iemand is, die deze mening deelt en ons huis koopt.
En nu eerst lekker op vakantie!