Ja, elk verhaal heeft twee kanten.
Gisterenmiddag de familie en buren ingelicht dat het huis per 1 juli a.s. verkocht is. Iedereen vond het ontzettend leuk voor ons. Toen ik bij de laatste buurvrouw wegging, zei ze tegen me: 'Ik ben zo blij voor jullie, niet dat ik jullie wil weg hebben hoor..." en toen begon ze een beetje te huilen en vertelde ze me dat ze me heel erg ging missen. Drie keer raden wat ik deed: ik huilde natuurlijk ook.
Ik besefte toen dat er nog wel eens wat traantjes zouden gaan vloeien. Want natuurlijk ga ik al mijn lieve buurvrouwen heel erg missen. We wonen nu 18 jaar in dit straatje, sommige wonen er al langer, sommige korter. Maar we hebben een hele goed band met elkaar.
Afscheid nemen doet pijn, zeker van mensen waarmee je zo'n goede band hebt. Dat geldt ook voor mijn familie en vriendinnen.
Maar zoals ik al zei, er zitten twee kanten aan elk verhaal.
De andere kant van het verhaal: het avontuur dat lonkt, een nieuw land en wat voor een land! We komen terecht in een prachtige omgeving vol met natuur, rust en stilte. Nieuwe mensen, de mensen die we nu al kennen daar in Aseral zorgen ervoor dat we ons van harte welkom voelen. Een nieuw huis, waar ik me naar hartelust kan uitleven om er ons stekkie van te maken. En nieuwe mogelijkheden: een nieuwe baan voor Matjo, misschien toch de bed & breakfast, of op termijn wel het geven van yoga en meditatielessen daar, of misschien toch iets in de muziek of wie weet wat er nog op mijn pad komt. Heel spannend allemaal en heel leuk!
Ja, gelukkig heeft elk verhaal twee kanten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten