Een huis kopen in Noorwegen

Na bijna 3 jaar een huis gehuurd te hebben, hebben we het gevoel dat we toe zijn aan een eigen huis. Kopen dus. We wonen nu heel mooi, met prachtige uitzichten, lekker rustig. Maar als je iets wilt, een kasje neerzetten, de groentetuin groter maken, een bepaalde kleur verf gebruiken die niet neutraal is, moet je daar elke keer toestemming voor vragen van de verhuurder. En aangezien de verhuurder een kippenboer is, met een stal met 10.000 legkippen, is biologische eitjes van je eigen kippen al helemaal niet aan de orde.

Via Finn.no (de Noorse marktplaats) zagen we een boerderijtje in de buurt. Het huis was wel niet zo groot, maar er was ook een mogelijkheid om een yogastudio bij huis te hebben. Dus zijn we eerst maar eens met de bank gaan praten. We gaven aan hoeveel we maximaal wilden lenen. Omdat Matjo een vaste baan heeft, kon hij 3x zijn brutojaarsalaris lenen. Met het bedrag dat we maximaal wilden lenen, zaten we daar ruimschoots onder. We hadden ook geen eigen kapitaal nodig. Als je zelfstandig ondernemer bent, wordt het hele verhaal een beetje anders. Net als in Nederland, moet je ook hier een paar jaar achter elkaar winstcijfers kunnen laten zien. Zo niet, dan heb je 20% eigen kapitaal nodig.

We zijn 2 keer naar een bezichtiging geweest op het boerderijtje. De 1e keer met Tino en Loreena, de 2e keer met Peter van Gastel, die door zijn bouwtechnische achtergrond een nuchtere en realistische kijk op alles had. Met alles wat er nog moest gebeuren voordat we er ook daadwerkelijk in zouden kunnen trekken (een nieuwe septic tank, een nieuwe warmwaterboiler, de meterkast moest verplaatst worden van de slaapkamer boven naar beneden en de timmerwerkplaats moest met een fatsoenlijke trap toegankelijk gemaakt worden, voordat ik er een yogastudio van kon maken), hebben we een bod gedaan, dat flink onder de vraagprijs lag. De verkoper had verteld dat er 4 serieus geïnteresseerden waren. We hebben met verschillende mensen gesproken en ook met onze contactpersoon bij de bank, en daaruit maakten we op, dat als er 1 persoon begint met bieden, andere personen over konden bieden. Aangezien we niet superveel speelruimte hadden, hebben we dus voor dit lage bod gekozen, met in ons achterhoofd, dat we nog hoger konden. Het bod moest schriftelijk gedaan worden via een bodschema, met een acceptatiedatum en -tijd erbij. De acceptatiedatum hadden we op zaterdag 5 april om 12.00 uur gezet, ook op aanraden van de bank.

Het bleek dat van die andere 4 personen geen bod uitbrachten. De verkoper was het totaal niet eens met ons bod, voor die prijs wilde hij het niet verkopen. We hebben toen een nieuw bod uitgebracht, met de mededeling dat we niet hoger konden en met weer een acceptatiedatum- en tijd erbij. Dit keer vandaag (zondag) om 12.00 uur. De verkoper heeft niets meer van zich laten horen, wat er op neer komt dat dit boerderijtje dus niet voor ons bedoeld is.

Helaas pindakaas. Met een illusie armer en een ervaring rijker, gaan we vol goede moed op zoek naar een ander geschikt stulpje voor ons hier in de Fjellregio. En dat gaat vast wel lukken!