Wandelen

Ja, dat doen we hier nooit, wandelen. Er zijn nog zoveel mooie stukken hier in de omgeving, dat we er geen genoeg van krijgen. Vrijdagavond hebben we de auto bij Bua gezet (het gebouw van Bunåva en de Coop Supermarkt) en vandaar uit zijn we gaan wandelen. De hele dag was het prachtig weer geweest en ook 's avonds was het nog mooi.

Bua, links Bunåva en rechts daarnaast de Coop.

We zijn de weg richting de Nonsvola ingeslagen en daarna links richting Eggen Gårdsysterie en Åsan. De bedoeling was om naar de seter Aasgårdvollen te lopen, maar helaas hadden we erg last van muggen onderweg. Hoe hoger we kwamen, hoe meer muggen ons lastig vielen. Dus zijn we bij de afslag richting Kvennan Camping maar omgedraaid. Wel leuke uitzichten onderweg.

De Langfjell en de Knausvola in de verte.

Maaitijd.

Zaterdag was het weer helaas een stuk minder. Matjo heeft 's middags nog een brood gebakken en ik een cake (met gember, citroenrasp en vanillekwark erdoorheen). Tegen vieren arriveerden Mel en Nigel, die we uitgenodigd hadden om te komen eten. Ze vonden de cake zalig en ook het eten viel in de smaak. Ik heb alle foto's die ik had gemaakt van de Femundløpet dit jaar op een geheugenstick van Mel gezet. Ze is bezig met een boek en vroeg of ze eventueel foto's van me mocht gebruiken.

Zondag was het weer weer wat beter. Jammer genoeg niet zo warm en zonnig als vrijdag, maar het was droog. Dus besloten we eind van de ochtend weer te gaan wandelen. Dit keer ging Loreena weer mee, om weer te oefenen voor de Rondanetrip. Weer met rugzak. We zijn naar de Reinsdyrhytta gereden, bovenin het berggebied boven ons huis. Vandaar uit loopt een route naar de Storbekkbua, een hut ergens in het Forolhoggna Nationaal Park. We zijn sinds een paar maanden lid van de DNT (Den Norske Turistforretning) en we hebben nu een sleutel, die op alle hutten in de bergen past, zodat we altijd ergens kunnen schuilen of zelfs overnachten.

Het beginpunt.

2,5 km, zou het lukken?

Het pad was in het begin goed aangegeven met rode klossen aan de bomen. Nadat we boven de boomgrens kwamen, was het pad niet meer aangegeven met rode merktekens, maar wel nog goed zichtbaar. Heerlijk vind ik het, om boven de boomgrens in de bergen te lopen. Nadat we een paar stroompjes waren overgestoken, werd het pad steeds minder zichtbaar, totdat het hele stukken helemaal niet meer zichtbaar was. We besloten om terug te gaan, want jawel, ik was mijn gps toestelletje weer eens vergeten. Na wat gegeten (de laatste restjes cake van zaterdag) en gedronken te hebben, zijn we weer teruggelopen. Toch een hele mooie wandeling. Toen we thuis waren, heb ik eerst het gps toestelletje opgezocht, zodat ik het de volgende keer niet meer kunnen vergeten.

Mooie en heel veel bloemen in het bos.

Valt niet mee op je rugzak goed op je rug te krijgen.

En het valt ook niet mee om zo'n stroompje over te steken, hahaha.

Weer terug bij het beginpunt.

En verder kregen we bericht dat Evelien weer onze kant op komt. Het was eigenlijk de bedoeling dat ze zou gaan rondtrekken in Rondane, maar jammer genoeg voor haar, waren er niet genoeg deelnemers. Maar ze had al wel de vliegtickets geregeld en de hostel voor de 1e en de laatste 2 dagen. Daarom vroeg ze of ze bij ons terecht kon. Natuurlijk!!! Hartstikke leuk. Kunnen we misschien alsnog de wandeling naar de Storbekkbua afmaken.