Afgelopen vrijdag was het zover: na weken van voorbereidingen door Hein en Danielle, was het italiaans eten in Bunåva in Vingelen. Hein had mij gevraagd om te serveren en Tino voor de afwas. Best wel spannend, want ik had nog nooit in mijn leven als serveerster gewerkt. We konden pas om 18 uur terecht en de avond zou om 19 uur al beginnen. Door omstandigheden was het pas na 18.15 uur dat we bij Bunåva (het café in Vingelen) waren. En iets voor zevenen stonden de 1e gasten al voor onze neuzen. We waren nog niet eens klaar met de voorbereidingen. En er stonden niet 2 mensen voor onze neuzen, nee, gelijk maar een stuk of 6. En wat later nog eens 8 en weer 4 en weer 5 en ga zo maar door. Om 20 uur zat alles vol: ruim 40 man (en vrouw). Met als gevolg een kleine chaos, door de korte voorbereidingstijd. Ik heb om 20 uur Matjo maar opgebeld of hij alsjeblieft kon komen helpen, ik kon het in m'n eentje echt niet aan! We hebben met zijn allen de hele avond heel hard gewerkt, maar konden niet voorkomen dat sommige mensen erg lang op hun eten moesten wachten en dat er wel eens wat door elkaar liep. Halverwege zijn Hein en Danielle even uit de keuken gekomen en hebben de gasten hun excuses aangeboden voor het lange wachten en verteld waardoor dat kwam. Ze kregen er applaus voor. Gelukkig vond iedereen het eten erg lekker. Ik ben om half 2 's nachts met Tino naar huis gegaan, Matjo ging pas om half 3 weg. We hadden in ieder geval geleerd dat we het de volgende avond iets anders moesten aanpakken.
De volgende avond was het nog een keer italiaans eten. Dit keer met de helft van het aantal gasten. We waren nu tegen zessen al in Bunåva, wisten wat we moesten doen en hadden een beter systeem bedacht voor het eten. De gasten kwamen ook op verschillende tijden aan en deze avond liep daarom als een zonnetje. Niemand moest te lang op zijn eten of drinken wachten en tegen twaalven waren de laatste tevreden gasten vertrokken. Dit keer was ik om 1 uur thuis en Matjo en Tino een half uur later.
Over 2 weken zijn er weer 2 eetavonden, dit keer Spaanse tapas. Moet helemaal gaan lukken!
We hebben eindelijk een aantal dagen mooi weer hier. Zaterdag veel zon en ook zondag was het lekker. Alleen stond er 's ochtends heel veel wind, die 's middags gelukkig ging liggen.
's Ochtends rond 11 uur kregen we een telefoontje van schoonzus Ineke. Ze waren op dat moment met de camper op de camping in Koppang en of we plannen hadden voor die middag. Nee, die hadden we niet. Of het goed was dat ze "even" op de koffie kwamen. Wat een vraag!!!! Natuurlijk was dat goed!! Rond half 3 arriveerden ze. Ze hadden het de avond daarvoor erg gezellig gehad op de camping in Koppang. Maar Ineke was gestoken door muggen. Ze had haar armen en gezicht goed ingesmeerd. Maar die lelijke muggen (styggmygg noemen ze dat hier) prikken dwars door kleren heen en dat hadden ze bij haar dan ook gedaan: voornamelijk in haar voeten. De ene voet 40 beten, de andere het dubbele. En ze is allergisch voor insektenbeten. Daardoor waren haar voeten helemaal opgezwollen. Ze had wel tabletjes bij haar voor het zwellen, maar deze hielpen helaas niet voldoende. Toen ze bij ons aankwamen, kon ze amper lopen. Ze had er verband rond gedaan en dat moest vervangen worden. Toen ze het eraf haalde, bleken er grote blaren op haar voet te zitten, die nog steeds behoorlijk opgezwollen waren. Een aantal blaren waren aan het lekken gegaan. Kortom: 1 grote ellendige boel.
Gelukkig hebben we het nog wel gezellig gehad. Ze zijn nog blijven eten, maar hebben vanochtend (maandag) besloten terug naar Nederland te gaan. Ineke kon voorlopig geen schoenen aan, het deed nog steeds erg pijn, de voet was nog steeds gezwollen en de blaren waren ook nog niet weg. Erg sneu voor ze. En ook jammer voor ons, met name ook voor Matjo. Gelukkig zie ik ze in augustus weer, maar Matjo helaas niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten