Visite uit Nederland

De mevrouw, die vorige woensdag zo enthousiast was over de yogales, is afgelopen vrijdag helaas niet teruggekomen. Wat ik ook niet zo verwonderlijk vond, want het was nog steeds superstralend weer. Dan kun je beter iets leuks buiten gaan doen, dan te gaan zitten zweten in een yogastudio. Voor volgend jaar zomer denk ik dat ik gewoon juli en de 1e helft van augustus dicht ga en dan weer begin zodra de schoolvakantie over is.

Afgelopen zaterdag zijn Matjo en ik naar Hamar gereden, om daar Evelien van de trein te halen. Ik was nog nooit echt in Hamar geweest, alleen maar op het station. We zijn met z'n drieën nog even het centrum in geweest. Er was 1 lange winkelstraat met winkels en een winkelcentrum. Buiten het centrum lag nog een groot winkelcentrum, maar daar zijn we niet naar toe geweest. Echt een supergezellig centrum was het niet, maar het was wel leuk om even doorheen te lopen. Tegen zessen waren we weer in Vingelen, waar het 's avonds behoorlijk begon te regenen en onweren. Door de vele wind en vele regen, had Loreena een lekkage op haar kamer. Gelukkig niet al te erg en volgens de buren komt dit soort weer niet vaak voor.

Zondag zijn we met z'n drieën naar Rondane gereden om daar een dagtocht te doen. Tino en Loreena hadden geen zin om mee te gaan. Loreena had geen zin om lang in de auto te zitten, omdat ze dat a.s. donderdag en vrijdag ook al moet doen als we naar Nederland rijden. Pubers!

Evelien, Matjo en ik zijn tegen negenen weggereden thuis en we arriveerden tegen half 11 bij de Grimsdalshytta in het Rondane Nationaal Park, ons startpunt van de dagtocht. We hadden het weer mee, het beginstuk door het bos was zelfs behoorlijk warm. Later werd het bewolkt met meer wind, maar toch, prima wandelweer! In totaal was de tocht een kleine 15 km heen en terug. Hieronder een kleine impressie:

Het beginpunt

Theemomentje

Uitzicht over Grimsdalen

Meneer en mevrouw van Liere

We zijn bij het keerpunt aangekomen.

Prachtig geaderde steen met het merkteken van de wandelroute daarachter.

Matjo in zijn element

Weer terug bij het beginpunt.

 

Maandag hebben we weer gewandeld, iets korter dit keer. We zijn met zijn vieren (jawel, Loreena ging ook mee, want die moest nu oefenen met een bepakking van ruim 7 kg op haar rug) naar de top van de Nonsvola hier in Vingelen gelopen. Ook nu weer heerlijk wandelweer:

De familie van Liere op pad naar de top.

Bijna boven.

Vader en dochter hadden het prima naar hun zin.

 

Picknicken op de top.

Vingelen gezien vanaf de top.

De rest van de maandag hebben we doorgebracht op de veranda met een goed boek, want het was weer heerlijk zonnig. Gelukkig stond er wat wind, anders was het niet uit te houden geweest.

Dinsdagochtend zijn Evelien en ik nog even via het watervalletje naar boven gelopen en weer terug. Op de terugweg zagen we buurvrouw Vigdis nog en hebben nog even staan praten met haar. En om 12 uur zijn Tino, Loreena, Evelien en ik naar Tolga gereden, om Evelien naar het treinstation te brengen. Het was helaas maar kort dat Evelien er was, maar wel weer erg gezellig.

Nu gaan we beginnen met de voorbereidingen voor de reis naar Nederland. Loreena heeft haar koffer (uiteraard de grootste van allemaal) bijna al helemaal ingepakt, ik moet nog beginnen en Tino zit daar ergens tussenin. Donderdagochtend vroeg, liefst nog voor half 7, vertrekken we naar Oslo, waar we om 12 uur moeten zijn. Om 2 uur vertrekt de boot en dan zijn we de volgende ochtend om 10 uur in Kiel. En dan hopen we 's avonds in Tholen aan te komen.

Gezellige zomermiddag en wijziging vakantieplannen

Het is nog steeds heerlijk weer. Zonnig, 25 graden. Zaterdag geven ze regen af, maar vanaf zondag is het weer zonnig en iets koeler, 21 graden. Prima wandelweer! Zaterdag gaan we Evelien afhalen in Hamar, dus de regen op zaterdag is dan niet zo heel erg.

Gisteren hadden Danielle en ik 2 workshops Yoga en tekenen gepland: 1 om 10 uur en 1 om 12 uur. Toen ik om iets over half 10 in de yogastudio kwam, kreeg ik een telefoontje van een mevrouw, die graag de workshop wilde doen. Alleen 10 uur haalde ze niet, want ze was nog onderweg. Verder kwam er niemand om 10 uur, dus ben ik bij Danielle in de werkplaats langs geweest. Kennis gemaakt met de moeder van Hein en lekker monchoutaart gegeten. Ik kreeg nog een telefoontje van Eleonie, of het goed was dat ze 's midags op de koffie kwamen. Natuurlijk, gezellig! Rond half 12 ben ik weer terug naar de yogastudio gelopen en jawel, tegen twaalven kwam er een mevrouw binnen. Ik legde haar uit dat ze de enige was, maar dat vond ze niet erg. Ze wilde eigenlijk alleen het yogagedeelte doen, dus heb ik Danielle even een smsje gestuurd dat het tekengedeelte niet doorging. Vervolgens met de mevrouw een uur yoga gedaan. Na afloop nog even thee gedronken. Ze was erg enthousiast over de hele les en als het uitkwam, zou ze vrijdag nog een keer komen. Want vrijdag hebben we weer 2 workshops gepland. Het gaf in ieder geval een voldaan gevoel dat ze het zo leuk vond.

Rond 15.15 uur 's middags arriveerde de familie Pijl. We hebben lekker op de veranda gezeten, waar het wel erg warm was. Later zijn we verkast naar het koele grasveld en hebben we gebadmintond. We hebben gevraagd of ze wilden blijven eten en zodoende zaten we 3 kwartier later met onze borden op het gras lekker te eten. Tegen zevenen zijn ze weer naar Hodalen gereden. Al met al een supergezellige middag.

De vakantieplannen naar Nederland zijn iets gewijzigd. De kinderen zouden eerst zaterdag de 17e augustus terugvliegen, maar we hebben besloten dat ze toch mee terug rijden in de auto. Dus vertrekken we vrijdag de 16e augustus en hopen we of zaterdag of zondag terug te zijn. Zondag moeten we in ieder geval terug zijn, want ......... dan wordt Tino verwacht op het internaat van Storsteigen!

Vandaag kregen we bericht dat hij een kamer toegewezen heeft gekregen op het schoolinternaat. Een klein 1-persoonskamer. Zondag de 18e wordt hij tussen 15 en 18 uur verwacht. Tino was er erg blij mee. Loreena ook, want dat scheelt weer een hoop geruzie met haar broer. Want dat doen ze redelijk veel, ruzie maken. Tja, zal wel met de puberleeftijd te maken hebben, denk ik maar. Mijn zus en ik hadden vroeger ook regelmatig ruzie, toen we van deze leeftijd (14 - 17) waren. Ik denk dat ik Tino best wel ga missen door de week. In het weekend komt hij dan wel thuis. We gaan proberen een tegemoetkoming aan te vragen bij de Lånekasse, want een kamer op het internaat is niet gratis.

Zomer

Vorige week donderdag- en vrijdagavond was het Spaanse Tapasavond bij Bunåva. Hein en Danielle hadden dit keer allerlei heerlijke tapasgerechten klaargemaakt. Ik was weer serveerster en Tino weer afwashulp. Donderdagavond was het niet zo heel erg druk, vrijdagavond zaten er 2x zoveel mensen. Een stuk drukker dus en het was weer behoorlijk aanpoten. Voor Tino was het op een gegeven moment te druk, hij moest 3-4 dingen tegelijk doen en toen ging het even niet meer. Loreena hielp ook mee van 6 tot 10 uur en toen is Matjo haar op komen halen. Op dat moment ging het ook even mis met Tino. Matjo heeft hem even apart genomen en hem even wat laten drinken, en toen kon het weer verder. Het is dat ik er Hein en Danielle mee help en er wat mee verdien, maar mijn droombaan is het serveren niet. Het kost me 2 dagen om weer bij te komen. Het laatste jaar in Nederland heb ik als zaterdag- en vakantiehulp bij Woonboulevard Poortvliet gewerkt. Dat was vaak ook flink aanpoten, maar je had daar toch veel meer contact met de klant. En dat is toch meer mijn ding, heb ik gemerkt.

Ook hier is het nu lekker zomers. Zaterdag lekker buiten gezeten, maar door de vermoeidheid van vrijdagavond had ik 's avonds barstende hoofdpijn en was ik ook nog misselijk. Hein en Danielle kwamen 's avonds de auto even omruilen en toen ze om half 10 weer weggingen, ben ik gelijk mijn bed ingedoken. Gelukkig was zondag het leed een eind geleden :-)

Hein had Matjo's auto nodig om zijn moeder van het vliegveld te halen. Hij heeft een pickup, waar je maar met zijn 2en in kan. Dus hebben wij zondag de pickup geleend om naar het Cultuurpad te rijden. Deze wandeltocht begint onderaan langs de RV30 en zou 3 km zijn. De route was aangegeven met rode klosjes, die aan de bomen  hingen. In het begin ging het goed, maar bij een splitsing ging het mis. Niet goed aangegeven en dus liepen we de verkeerde kant op. Na een poosje kwamen we erachter dat we richting Åsan aan het lopen waren. Toen zijn we maar dezelfde kant teruggelopen. Al met al was de wandeling geen 3 maar minstens 5 km geworden.

Balto mocht ook weer mee.

Maandag hebben we genoten van de zon, met o.a. een potje badminton. Heerlijk met de blote voeten op het groene gras voor ons huis, met dank aan de buurvrouw voor het wekelijkse maaien. 's Avonds was de laatste bijeenkomst voor de zwangerschapsyoga. Alledrie de dames waren er en we hebben vooral veel aandacht besteed aan de ademhaling onder de bevalling.

Badmintonnen.

Vandaag zijn Matjo en ik naar Oppdal gereden. We hadden gelezen dat daar in de buurt een grafveld zou liggen met hele oude grafheuvels. Het grafveld was gelukkig makkelijk te vinden, het stond netjes aangegeven als je van Oppdal via de 70 richting Molde rijdt. Het grafveld ligt overigens in Oppdal. Vanaf de parkeerplaats hadden we mooi uitzicht op de omringende bergen. Het grafveld zelf was niet spectaculair, maar de sfeer was er erg vredig. Je kon via een pad een mooie wandeling door het gebied maken. Het was er ook erg groen.

Daarna zijn we naar de kerk in Oppdal gereden, voornamelijk om daar nog wat mooie uitzichtfoto's te maken.

De kerk in Oppdal.

Toen we daar mee klaar waren, zijn we naar het centrum in Oppdal gereden en hebben daar een ijsje gegeten. Daarna zijn we de E6 weer opgegaan en zijn richting Hjerkinn gereden om via Folldal weer terug naar huis te rijden. Bij de parkeerplaats waar we 3 jaar terug ook waren, zijn we even gestopt om koffie en thee te drinken en van het uitzicht naar de Snøhetta te genieten.

De Snøhetta

Klein ongelukje :-)

Eerst maar de koeien. Gisteren stonden er ineens koeien in de wei achter ons huis. Nu zijn koeien in een wei niet echt een zeldzaam verschijnsel, ook hier in Noorwegen niet. Maar normaal gesproken staan er dus geen koeien in de wei achter ons huis. Waarschijnlijk was het dezelfde kudde, waar Loreena afgelopen dinsdag op stuitte toen ze terug naar huis fietste vanuit Tolga. Daar was ze paard gaan rijden bij Bjørg L.
De kudde liep in ieder geval niet lang rond in de wei. Toen het ging regenen gingen ze er snel vandoor. Toen ik even later naar buiten ging, waren ze in geen velden of wegen meer te bekennen. Hmmm, koeien die in rook opgaan, een apart verschijnsel.

En dan nu het kleine ongelukje. In de knalpijp van mijn auto zat een klein gaatje. Matjo had steunen geleend van Hein om de voorwielen op te zetten, zodat hij onder de auto kon kijken en het eventueel kon repareren met een speciale pasta. Dat is gelukt. Maar dan mag je eigenlijk 24 uur niet rijden met de auto, omdat de pasta uit moet harden. Dus probeerde hij de auto weer op zijn plek bij de stal te duwen. Helaas loopt het daar een beetje af en Matjo dacht dat hij grotere spierballen had dan hij eigenlijk heeft. Hij kon de auto niet houden en kon ook niet meer bij de handrem. En daar ging mijn autootje, de wei in. Aan het einde van de wei, net naast een boom, kwam hij tot stilstand. Matjo heeft nog geprobeerd de auto uit het weiland te rijden, maar het gras was te hoog en te nat, waardoor de wielen slipten. Dan maar naar Kjell Steinar en zijn tractor. Die moest weer hartelijk lachen en kwam even later met zijn tractor het weiland in rijden en heeft mijn dappere autootje er weer netjes uitgetrokken. Arm autootje, hij heeft het zwaar te verduren de laatste 2 dagen.

Daar staat mijn auto, in de wei.

De hulptroepen zijn in aantocht.

Even de boel inspecteren.

Kabel is aan de auto bevestigd en trekken maar.

Autootje gered.

Afsluiting yogaseizoen

Dinsdag zouden Danielle en ik voor het eerst de workshop Yoga en tekenen gaan doen. We hadden 4 aanmeldingen! Dus ben ik dinsdagochtend met leuke ideeën richting de yogastudio gereden. Daar aangekomen heb ik eerst de pc aangezet (ik gebruik Spotify voor de achtergrondmuziek) en daar zag ik dag 8 minuten eerder een mevrouw zich had afgemeld. Niet getreurd, er zouden er nog 3 komen. 5 over 10: nog niemand te zien. 10 over 10: nog steeds niemand. Zucht. Ik heb Daniëlle gebeld, die al in haar werkplaats klaar zat met zelfgebakken taart. Tja, zei ze, kom dan maar hierheen, dan doen wij ons maar tegoed aan de taart. Nou ja, we hebben het in ieder geval geprobeerd. Volgende week is het Olsok week en bieden we de workshop nog een paar keer aan. Wie weet, komen er alsnog mensen op af. Niet geschoten is altijd mis!

Woensdagavond was het dan de afsluiting van het yogaseizoen. Ik had een tocht naar het graf van swami Sri Ananda op de Tronberg georganiseerd. Al met al waren we met 9 personen. Rond 18 uur waren we op de Tron. We zijn bijna helemaal naar boven gereden. Ook ik, met mijn kleine auto. De weg was nog steeds slecht tot heel slecht, maar dit keer zijn we doorgereden. Heel voorzichtig, op sommige plekken stapvoets. Maar ik heb het gehaald en mijn autootje heeft alle hompen, bompen, putten en wat nog meer overleefd. Het waaide verschrikkelijk boven, maar het was droog en we konden genieten van prachtige uitzichten over de omgeving. We deden er anderhalf uur over om bij het graf te komen. Veel rotsachtig gesteente waar we over moesten klauteren, maar dat mocht de pret niet drukken:

Het graf van swami Sri Ananda

Het graf lag in een grote kring van stenen.

Die met de rode rugzak ben ik.

Rond 21 uur waren we weer bij de auto's en zijn we de Tron afgereden (weer heel voorzichtig) naar Shantibu (www.shantibu.no). Daar werden we hartelijk verwelkomt door Bjørn Pettersen. Iedereen was eerst best wel een beetje onder de indruk, maar al snel werd er gezellig gekletst en heeft Bjørn alles verteld over het grote project waar hij mee bezig is, de visie van een andere indische swami: de Tron Vredesuniversiteit (www.tronuni.org). Een heel ambitieus, maar ook heel mooi, project. We zijn ruim een uur bij Shantibu geweest en zijn om half 11 vertrokken richting Tynset en Tolga.

 Shantibu