De skischans

Rustig weekend achter de rug. Afgelopen zaterdag zijn Matjo en ik naar een leegstaand huis gelopen hier in de buurt. Het staat te huur, maar de huurprijs vinden wij veel te hoog. Maar om het eventueel te kopen is een ander verhaal. Matjo had het al eens gezien toen hij in oktober hier was om een huis voor ons te zoeken. We hebben wat rond het huis gelopen en alles eens goed bekeken. Misschien iets om in ons achterhoofd te houden.

Zondag ben ik met Tino naar Hodalen geweest, naar Remco en Eleonie. Eerst even Yvonne, Rindert en Jildou opgepikt, want die gingen ook mee. Peter en Ingrid waren er ook. Het doel van deze bijeenkomst was Koninginnedag. We hebben het idee om daar ook iets mee te doen, net als met Sinterklaas. Er is een grove opzet gemaakt van wat we zouden kunnen gaan doen. O.a. oud-hollandse spelletjes als bijv. zaklopen en koekhappen. Wordt vervolgd.

Vanmorgen ben ik met Balto naar de skischans hier in de buurt gelopen. Vanmiddag ben ik met Tino en Loreena nog een keer geweest. De sleetjes gingen mee, want er was een ideale helling om met een noodgang vanaf te vliegen. Ik heb de foto's gemaakt, want het was mee een beetje te steil. Het was behoorlijk koud vandaag. De dag begon met -23 hier beneden. Nu (tegen half 7 's avonds) is het -21. Straks gaan Matjo en ik naar noorse les. Gezellig door de kou.

Met vliegende vaart van de skischans, dolle pret.

Tino in de krant

Tino stond nog in de Arbeidets Rett van woensdag 18 januari j.l. Toen we de rondleiding op Storsteigen kregen, liep er ook een journalist rond. Die vond het gegeven dat er een Nederlandse jongen naar de paardenopleiding wilde, wel interessant genoeg om er een stukje over te schrijven.

De auto tot mijn beschikking

Omdat Matjo 3 dagen in Dusseldorf zat, had ik dus 3 dagen de beschikking over de auto. Woensdag ben ik lekker in m'n eentje naar Tynset geweest. Het was best wel fijn om even alleen door de winkels te lopen, zonder afgeleid te worden (mama, kijk eens, is een veelgehoorde kreet, als de kids meegaan). Gisteren ben ik naar Øversjødalen gereden, op de koffie bij Peter en Ingrid. Erg gezellig. Ik was er rond half 11 en ben om kwart voor 2 weer weggereden. Het sneeuwde gisteren bijna de hele dag. Niet zo heel hard, maar er stond ook wind, waardoor je van die sneeuwduinen op de weg kreeg. De weg werd daarom, vooral op de terugweg, hier en daar best wel smal. Maar ik ben weer heelhuids thuisgekomen, waar Tino en Loreena al op me zaten te wachten. Loreena een beetje overstuur, want Sammy bleek een wondje te hebben.

Dat klopte, want toen ik 's ochtends op het punt stond weg te gaan, schrok Balto van Sammy, die net langs liep en pakte toen Sammy vast. Ik begon gelijk te gillen en Balto te schoppen, waardoor hij van schrik Sammy gelukkig weer los liet. Balto heb ik in de badkamer gedaan en toen ben ik op zoek gegaan naar Sammy. Die zat onder de tafel in de eetkamer, maar voor ik hem te pakken had, glipte hij langs me heen en toen kon ik hem nergens meer vinden. Ik heb nog overal in alle hoeken en gaten gezocht, maar hij had zich goed verstopt. De schade bleek gelukkig mee te vallen en hij springt al weer vrolijk rond. Maar vervelend was het wel.

Gisterenavond zijn Tino en ik naar Røros gereden om Matjo weer van het vliegveld te halen. Loreena had Skolekorps, dus die kon niet mee. Eerst zijn we nog naar het Domus winkelcentrum gereden, waar ik een paar goede sneeuwlaarzen in de uitverkoop heb gekocht. Ik ben er helemaal blij mee, want onder de sneeuwlaarzen die in vorig jaar in Nederland had gekocht, bleek een kunststof zool te zitten. Daardoor was het lopen op aangestampte sneeuw altijd een geglibber van jewelste, want ik had er totaal geen grip mee. Onder deze laarzen zitten wel goede zolen en ik kan nu zonder geglibber over straat. Ook wel lekker.

Na de Domus nog even bij de Kiwi boodschappen gedaan, want dan hoeven we dat a.s. zaterdag niet te doen. En toen naar het vliegveld. De vlucht was nogal turbulent geweest, zowel de vlucht van Kopenhagen naar Oslo als die van Oslo naar Røros, dus Matjo was er best moe van. In Dusseldorf had hij ook nog een training gegeven, die zijn baas excellent vond, dus dan zal het wel goed gegaan zijn. Woensdagavond waren ze met z'n allen naar een brouwerij geweest. Matjo heeft met verbazing zijn noorse collega's gadegeslagen. Hij vertelde dat er per persoon wel zo'n 20 pilsjes naar binnen gingen. Iedereen raakte dan ook behoorlijk aangeschoten en dat was voor Matjo wat minder, want die drinkt helemaal niet. Hij is dan ook rond half 11 met een taxi teruggegaan naar het hotel. De volgende ochtend hadden bepaalde personen wel wat moeite met op tijd in de lobby te staan. Er moest er zelfs eentje gewekt worden door de receptie, want die was door zijn wekkers heengeslapen.

Al met al heb ik weer veel ervaring opgedaan met het rijden in de sneeuw, in de mist in het donker, met sneeuwstormen en sneeuwduinen en wat al niet meer. En dat zonder ongelukken! Het wordt nog eens wat met mij.

Met Tino gaat het gelukkig al wat beter. Hij zegt zelf beter in zijn vel te zitten op het moment en dat is ook aan hem te merken. Maar goed, met pubers weet je dat nooit. Het ene moment zitten ze diep in de put en het volgende moment zien ze het weer helemaal zitten. Maar hij kijkt in ieder geval weer een stuk positiever tegen de dingen aan. Gelukkig maar!

Tv en wasmachine

Vanochtend om 5 uur opgestaan om Matjo weer naar het vliegveld in Røros te brengen. Dit keer moest hij naar Dusseldorf voor een kwaliteitsbijeenkomst. Donderdagavond haal ik hem weer op. Het was -23 toen we weg reden en behoorlijk mistig. Op de terugweg heb ik het maar op het gemakje gedaan, het was niet fijn rijden met die mist en de wetenschap dat er wel eens een eland over zou kunnen steken. Maar ik ben veilig thuisgekomen.

Om half 10 was de monteur van ViaSat er om de satelietschotel en bijbehoren te monteren en aan te sluiten. We kregen ook nog 2 kastjes die werkten via het internet, waardoor we films van het internet op een memorystick konden zetten. Helaas werkten die niet, dus we krijgen nog een nieuwe set toegestuurd. De monteur was een aardige vent uit Alvdal, we hebben lekker zitten kletsen over de kinderen (de zijne en de mijne), het weer, langlaufen, Nederland en nog een heleboel meer. Dit ging voornamelijk in het Engels. Ik vertelde netjes in het Noors dat ik wel wat Noors sprak en hij schakelde gelijk over in het Engels. Nou ja, af en toe gooide ik er wat Noors door, dan leek het nog wat, haha. Maar de tv werkt en vooral Loreena is helemaal gelukkig, want ze kan weer naar DisneyXD kijken. Dat vindt de rest wat minder, maar het is maar voor 2 maanden, dan nemen we het standaardpakket.

Verder heb ik iemand gebeld die het wasmachine komt nakijken a.s. vrijdag. Want die vertoond kuren, helaas. Hij wat nog wel, maar wil het water niet meer wegpompen, alle indicatorlampjes gaan dan tegelijk flikkeren. Dus weet ik gelijk wat ik te doen heb a.s. weekend: wassen.

Ook vandaag, net als gisteren, weer een mooie dag. Gisteren was het -10 en zonnig, vandaag wat kouder, de thermometer bleef steken bij -17 en nu is het weer -20. Maar de hele dag kwamen er hele piepkleine sneeuwvlokjes uit de lucht vallen, waardoor het net leek alsof er glittertjes uit de lucht vielen. Prachtig!

Gisterenavond hadden we de 1e noorse les en die beviel goed. We zijn met alleen maar Nederlanders, 10 in totaal. We herhalen de laatste 2 lessen van På Vei en gaan dan begin februari verder met Stein på Stein. Dit is de methode die ook gebruikt wordt door noorsonline.nl in Den Bosch. Tino en Loreena krijgen er ook les uit op school. Straks nog een vergadering van het koor en dan zal ik blij zijn als ik in bed lig. Best een lange dag voor zo'n zachtgekookt ei als ik :-).

Op verkenningstocht

Vandaag zijn we op verkenningstocht gegaan in de buurt van Vingelen, een dorpje hier 10 km vandaan. We hoopten natuurlijk dat we nog wat wild konden spotten, maar helaas, geen dier gezien. Maar wel hele mooie uitzichten. We hebben nog een korte wandeling gemaakt door de sneeuw. In de zomer is dit een wandelroute, nu wordt het gebruikt door langlaufers. Tino en Loreena hadden dolle pret in de sneeuw. In de map "Foto's en filmpjes januari 2012" staat nog een filmpje hiervan.

Volgens Storm.no zou vanavond het noorderlicht goed te zien zijn. Het is helaas wat bewolkt, maar.........we hebben er toch een glimp van opgevangen! Niet die spectaculaire lichtshow die je op foto's en filmpjes ziet, maar wel een vaag groen, fluctuerend lichtverschijnsel in de lucht. Dan weer wat helderder, dan weer vagen, strepen, vegen. Bijzonder!

Wildlife in Noorwegen

Matjo zag begin deze week een marter en gisteren, jawel, een eland! Zijn eerste!
Vanmorgen reden we naar de Tynset voor de wekelijkse boodschappen, toen ik ineens een eind van de weg af iets zag dat op 2 elanden leek. Ik weet niet helemaal zeker, want we reden 80 km en dan ben je er zo voorbij, maar het leek er verdacht veel op. Dus op de terugweg zaten Tino, Loreena en ik ingespannen te kijken of we nog meer elanden zagen. Die zagen we niet, maar we zagen wel wat anders. Er liep ineens een vos voor ons op de weg! Hij rende even op de weg voor onze auto en ging toen de berm in. Daar stond hij even stil, net als wij. Hij keek even naar ons en wij, helemaal opgewonden natuurlijk, want wij import Nederlanders zijn niks gewend, wij keken natuurlijk naar die vos. Het was een zwart/rood dier, heel mooi. En helaas had ik natuurlijk geen fototoestel bij me en vergat ik met mijn mobiel een foto te maken. Volgende keer beter.

Inzichten en TV

Voor ik het over die inzichten ga hebben, eerst de tv. We hebben nu tv-aansluiting besteld, bij ViaSat. Wat prijs betreft, was er geen verschil met CanalDigital, voor het folkepakket (het standaardpakket) betaal je bij beiden 219 kronen per maand. Alleen had ViaSat een aanbieding, namelijk 2 maanden het volledige pakket (Gulpakket) gratis. In die 2 maanden moet je dan aangeven welk pakket je gaat gebruiken. Ze hopen natuurlijk dat je het Gulpakket blijft gebruiken, wat we dus niet gaan doen. Maar goed, a.s. dinsdag komen ze de boel aansluiten en de parabool ophangen. Het duurde een half uur, voor ik die afspraak telefonisch geregeld had, maar het is toch gelukt.

Nu die inzichten. Dit gaat eigenlijk over Tino. Hoe gaat het nu met hem? Nou, op en af, met woensdagavond als voorlopig dieptepunt. We hadden een infobijeenkomst op school over vervolgopleidingen. Het was de bedoeling dat we een afspraak zouden maken met Else van de Storsteigen Skole, om Tino een dag mee te laten lopen. Dat zou volgende week moeten gebeuren. Maar Tino zag dit nog helemaal niet zitten. Gelukkig kon ze dat wel begrijpen. Nu is het zo dat hij bij de aanvraag, 3 keuzes moet opgeven voor opleidingen. En nu ziet hij het helemaal niet meer zitten. Hij weet niet meer wat hij nu wil. Woensdagavond was een flinke huilbui het gevolg.
Hij is begonnen men online tarotkaarten te trekken en frappant genoeg, zeggen deze kaarten allemaal precies waar hij nu mee bezig is. Woensdagavond had hij kaarten getrokken, waarin stond dat hij op dit moment twijfelt, geen keuze kan maken, onverschillig is ten aanzien van wat er rond hem gebeurd. En gisteren trok hij kaarten, die zeiden dat hij afscheid moet nemen van het oude, om daarna met het nieuwe te kunnen beginnen. Matjo en ik hebben gisteren lang met hem gepraat. We hebben o.a. gezegd dat hij zelf de keuze heeft om gelukkig of ongelukkig te zijn. Als hij aan Nederland blijft hangen (het oude) en alles daar heel rooskleurig en niet realistisch blijft zien, zal hij hier in Noorwegen (het nieuwe) nooit gelukkig worden. Hij kan pas verder als hij tegen zichzelf zegt: Nederland was goed, Noorwegen wordt beter, als hij stopt met tegen de stroom van het leven in te gaan. We hadden het idee dat er wel het een en ander tot hem doordrong. Hij was in ieder geval een stuk vrolijker na dit gesprek.

Skicentrum Hummelfjell

Afgelopen zaterdag zijn we even naar het skicentrum op de Hummelfjell bij het plaatsje Os gereden. Dat is hier ongeveer 15 tot 20 minuten rijden vandaan. Gewoon om ons even te orienteren, want op skigebied zijn we echt een stelletje nitwits. Het was erg leuk om te zien en ik kreeg gelijk zin om in ieder geval te gaan langlaufen. Loreena wilde gelijk gaan snowboarden. Helaas voor haar en voor mij zullen we dan toch eerst de spullen moeten gaan aanschaffen. Je kunt ook huren, maar dan wordt een dagje skieen helemaal een dure aangelegenheid. Dus de komende tijd gaan we hierop maar eens broeden en dan beslissen we wel of we deze winter nog spullen aan gaan schaffen of pas volgende winter.

Een skipiste op de Hummelfjell.

Toen we weer thuis waren, hebben Tino, Loreena en ik nog even in de sneeuw gespeeld, waar Matjo een aantal foto's van genomen heeft.

Tino is nu bezig met gitaarspelen. Ik heb een boek met allerlei liedjes voor hem gekocht, waar zowel de noten als de akkoorden in staan. We kregen er een gratis akkoordenboekje bij. Verder nog een set nieuwe snaren en de gitaar heb ik opnieuw gestemd. Hij probeert nu een beetje zichzelf Mike Oldfield songs aan te leren. Hij kan helaas nog niet op les, ze nemen pas in juni weer leerlingen aan. Maar hij is enthousiast bezig en dat is een goed teken. Verder kreeg hij gisterenavond ineens inspiratie en is hij tot laat bezig geweest dit aquarel te maken:

Matjo weer thuis.

Vanochtend was het soms nog bar en boos met het weer. Felle, stormachtige sneeuwbuien met soms wat hagel ertussen wisselden elkaar af met opklaringen. Vanmorgen ben ik begonnen met sneeuwruimen, maar vanmiddag kon ik weer overnieuw beginnen, omdat er weer zoveel bijgevallen was.

Loreena heeft vandaag haar 1e rapport gehad en dat was erg goed! Hier krijg je cijfers van 1 t/m 6 en zij had alleen 3en en 4en. Ze had nog niet voor alle vakken een cijfer, omdat ze haar noors nog niet voldoende is en omdat ze daarom nog niet alle toetsen heeft kunnen maken. Tino heeft nog geen rapport, omdat hij een heel afwijkend schema heeft.

Vanmiddag om half 4 zijn Loreena en ik begonnen met de auto en oprit sneeuwvrij te maken. Toen we daar mee bezig kwamen, kwam 1 van de klasseleraressen van Loreena, Berit, langs. Ik heb nog even met haar staan praten en ze vertelde dat Loreena het zo geweldig doet met de noorse taal. We hadden flink wat werk met alles van de ergste sneeuw te ontdoen, maar om 4 uur konden we vertrekken. Voor mij een soort vuurdoop, want onderweg was er soms behoorlijk veel sneeuw en wind. Maar 3 kwartier later arriveerden we bij de Europris in Røros. Al met al viel de rit niet tegen.
Toen ik de auto had stilgezet, besefte ik ineens dat mijn tas met portemonnee en telefoon niet in de auto lag. Die lag dus nog thuis. Shit! Er zat toen niets anders op dan maar weer terug te rijden, want zonder geld kun je nu eenmaal geen boodschappen doen. De terugweg ging wat vlotter en 35 minuten later waren we weer thuis. We hebben eerst maar wat gegeten en gedronken en tegen zes uur zijn we maar weer richting Røros gegaan, nu met portemonnee. Eerst nog wat geshopt in het Domus winkelcentrum en toen boodschappen gedaan.
Iets over half 8 waren we op het vliegveld. Matjo had al gesmst dat hij op normale tijd vanuit Oslo zou vertrekken. Iets later dan gepland landde hij dan. Er stond behoorlijk wat wind en ze hadden in de lucht ook tegenwind gehad, maar hij was er dan toch.
Intussen zijn we weer thuis, de wind en sneeuw zijn een stuk minder. Morgen gaan we waarschijnlijk even bij het skicentrum op de Hummelfjell in Os kijken. Gewoon een beetje orienteren wat er te doen valt, wat je kunt huren, misschien tweedehands skies die te koop zijn. Kortom: het weekend kan beginnen.

Facebook

We zijn niet ingesneeuwd. Er is vannacht denk ik een cm of 20-30 bijgevallen, er ligt nu dan wel 50-70 cm. Toen ik eerder deze week schreef dat er 50-70 cm sneeuw lag, kreeg ik gelijk commentaar van Matjo dat dat niet klopte. En daar had hij wel gelijk in, er lag 40-50 cm. Het sneeuwt en waait nog steeds en buiten is het nu -2. Als het de hele dag nog zo doorgaat met sneeuwen, raken we wel ingesneeuwd, dus ga ik straks eerst maar eens sneeuwruimen.

En dan Facebook. Ik zit daar al een paar jaar op, maar gebruik het pas intensief sinds we in Noorwegen zitten en vooral sinds we in Tolga wonen. Heel handig om op deze manier contact te houden met de andere Nederlanders hier. En verder ook om op de hoogte te blijven van alle belevenissen in Nederland. Mijn zus en oudste broer zitten ook regelmatig op Facebook, evenals andere familieleden, vrienden en kennissen. Er flitst soms vanalles voorbij, en zo blijf ik toch een beetje op de hoogte. Ik vind het in ieder geval een superhandig medium.

Sneeuwstorm

Het is nog steeds -3, niet zo koud zou je zeggen. Maar helaas, het waait erbij (behoorlijk) en het sneeuwt ook nog eens, hard! Kortom: we hebben onze 1e sneeuwstorm. Als je nu naar buiten kijkt, is alles wit inclusief de lucht. Loreena had vanavond Skolekorps van half 6 tot half 8 en ik ben haar maar even op gaan halen. Er zat een kwartier tussen de heen- en terugweg en mijn voetstappen waren alweer helemaal ondergesneeuwd, waren niet meer te zien. Op de heenweg ging het wel, toen had ik meewind. Maar op de terugweg dus niet en op de brug hadden we pal tegen. Dat was koud! We hebben de sneeuwschep maar vlakbij de voordeur gezet, voor het geval we ons morgenochtend uit moeten graven. Je weet het maar nooit!

Tijdens de sneeuwstorm, helaas niet echt goed zichtbaar.

En dan morgen. Want dan is het de bedoeling dat Matjo terug komt vliegen vanuit Zweden. Ik had hem vanavond op de chat en hij gaf al aan dat hij misschien op Gardermoen zou moeten overnachten, omdat hij niet zeker wist of ze dan nog op Røros zouden vliegen. We zien het wel.

Storsteigen Videregående Skole

Vanmorgen ben ik met Tino en Tove (zijn klasselerares) naar de Storsteigen Skole in Alvdal geweest. Tove kwam ons netjes om half 9 ophalen bij Malmplassen. Ze is gelukkig niet iemand die niets te vertellen heeft, dus weer lekker noors gekletst. In het begin had ik eerst zoiets van, ik heb eigenlijk helemaal geen zin. Maar toen vond ik dat toch wel een beetje verkeerde instelling van mezelf en heb ik mezelf even streng toegesproken. Juist van dit soort situaties leer je zoveel.

De Storsteigen Skule is een landbouwschool, vergelijkbaar met de Middelbare Landbouwschool in Nederland. Ik geloof dat dat tegenwoordig ook anders heet, maar dan weet iedereen wel wat ik bedoel. Het is de enigste landbouwschool in Noorwegen die ook een zomerboerderij in de bergen heeft. Een seter, heet dat. De school ligt aan de doorgaande weg in Alvdal, een bushalte voor de school en treinstation op 5 minuten lopen. Het is geen grote school, er zitten nu 72 leerlingen op.
We kregen eerst uitleg door Else, de rådgiver van de school. Ik had haar onlangs al ontmoet tijdens de vergadering over Tino op de Tolga Skole. Een erg enthousiast en leuk mens. Ze vertelde aan de hand van een slideshow eerst vanalles over de school. Dit ging deels in het noors, deels in het engels. Ze vond het erg leuk dat Tino de paardenopleiding wilde gaan doen, want blijkbaar doen voornamelijk meisjes die opleiding en jongens veel minder. Daarna kregen we een rondleiding over het schoolterrein. Zo kan ik het wel noemen, want er waren diverse gebouwen. Het schoolgebouw zelf, waar de theorielessen in werden gegeven, een machine- en houtbewerkingswerkplaats, het internaat en de kantine, de paardenstal en ze waren nu bezig een nieuwe stal te bouwen voor de geiten, schapen en koeien. Die stonden nu nog overal verspreidt in Alvdal en zelfs in Tynset.
Het is de bedoeling dat Tino het eerste jaar voornamelijk heel veel noors, wat engels en dan praktijklessen krijgt. Het is een opleiding van 3 jaar, maar je mag er geloof ik 5 jaar over doen. Voor Tino zou dat dan 4 jaar worden. Na het 1e jaar begint de opleiding voor hem dan pas echt. Hij gaat overigens niet intern, maar het 1e jaar nog heen en weer met de bus en/of trein. Dat is goed te doen. De reistijd met de bus is een klein uur, met de trein korter, maar die rijdt 's ochtends geloof ik niet op een gunstig tijdstip. Eind januari mag Tino een dag meelopen met de jongen, die nu voor de stallen zorgt. 1 februari gaat die jongen ergens anders werken, dus dit moet op korte termijn nog even geregeld worden.
Het leek me een erg leuke school. Geen gestress en ze waren helemaal bereid het Tino daar helemaal naar zijn zin te maken, zonder hem geweld te hoeven aandoen. Met andere woorden: hij kan daar gewoon zichzelf zijn.

Met Loreena om boodschappen

Vanochtend eerst Matjo weggebracht naar het vliegveld in Røros. Nou ja, hij reed en ik reed in m'n eentje weer terug. Hij moet voor zijn werk 3 dagen naar Nessjo in Zweden. Het was wel vroeg, kwart over 5 reden we weg. Maar ik heb nu wel de auto 3 dagen en dat is ook wat waard.

Vanochtend heb ik nog een lekkere wandeling met Balto gemaakt. Ik ben eens gaan kijken waar de camping hier nu precies is en het pad wat erlangs liep, zag er erg aanlokkelijk uit. Leuk voor Matjo en mij om in het weekend eens te gaan verkennen. Met Balto doen we dat op dit moment niet, van die hele lange wandelingen. Balto heeft na een half uur last van ijsklontjes tussen zijn poten, dus dat loopt zowel voor hem als voor ons niet echt lekker.

Vanmiddag rond half 4 ben ik met Loreena en de skarp eerst langs de kapper gemaakt om een afspraak te maken voor een knipbeurt voor ons beiden. Daarna naar de COOP. Op de terugweg kwam ik een paar vrouwen van het koor tegen en toen Knut Sagbakken. Die vroeg hoe de winter ons beviel, of hij Tolga volgende week bij de Placement beurs in Hoevelaken aan kon bevelen en hoe het met de kids op school ging. En alles ging in het noors. Ook bij mij. Heel grappig om te merken dat er vanzelf een laadje in je hoofd opengaat met het juiste woord erin.

Met Loreena gaat het goed, die houdt zich heel goed staande. Tino vindt het nu saai op school, maar ik denk dat dat nog wel over gaat. Ik weet nog goed toen ik op m'n 14e verhuisde van Zeeuws-Vlaanderen naar Middelburg. Het 1e jaar wilde ik maar wat graag terug en na 2 jaar moest ik er niet meer aan denken nog terug naar Zeeuws-Vlaanderen te moeten.
En mijn oudste broer, die verhuisde ook op z'n 14e, maar dan van Middelburg naar Tholen. Die wilde ook heel lang terug. Ondertussen zijn we 20 jaar verder en hij woont nog steeds op het eiland. Dus ik denk dat het met Tino wel goed gaat komen. Geduld is in deze een zeer schone zaak. Zoals de Noren dat zo mooi zeggen: ting tar tid.

Radarbilde for Tolga (Hedmark) – yr.no

Radarbilde for Tolga (Hedmark) – yr.no

Noorse les

Gisteren is er zon 20 cm sneeuw bijgevallen, het heeft bijna de hele dag gesneeuwd en er ligt nu 50-70 cm. Ook vandaag sneeuwt het weer. Van andere Nederlanders heb ik al foto's gezien dat ze aan het langlaufen zijn (dat heet hier gewoon skien) en het begint bij mij toch ook wel te kriebelen. Het lijkt me namelijk erg leuk dat ook te gaan doen. Maar dan moeten er eerst skies e.d. aangeschaft worden. We weten nog steeds niet hoeveel Matjo nu eigenlijk precies netto in de maand krijgt en dat willen we even afwachten. Hopelijk weten we eind deze maand meer.

Loreena en ik zijn gisteren aan het eind van de middag flink bezig geweest met sneeuw scheppen. Ik had al een paadje gemaakt van de voordeur rond het huis naar de achterdeur en Loreena heeft ook nog de hele oprit gedaan. Flinke meid hoor! Ze is nu ook begonnen met een blog, waarop ze haar ervaringen hier als puber in Noorwegen beschrijft. Ze is nog maar net begonnen, voor degenen die belangstelling hebben is dit de link naar haar blog: www.loreenavanliere.blogspot.com.

En dan zouden we gisterenavond de 1e noorse les hebben. De les zou om 19.00 uur beginnen en toen we aankwamen om 5 voor waren Peter en Ingrid en Hein en Danielle al gearriveerd. Ze stonden buiten te wachten, want het Vidarsheim was nog niet open. Even later kwam Yvonne aangelopen, ze was helemaal van de berg (ze woont bovenop) af komen lopen. Bewonderenswaardig, want ze heeft het flink in haar rug. En even later kwam ook Miranda nog aanrijden. Theo zou wat later komen. Zo stonden we gezellig met elkaar te praten en te wachten en om 19.15 uur was de leraar er nog steeds niet. Ingrid heeft toen Dorthe van de gemeente gebeld, zij had het georganiseerd. Die zei: dat is dom, dan is hij het vast vergeten. Toen hebben we maar besloten om bij ons koffie te gaan drinken. Miranda is terug naar huis gereden, want Dorthe zat op haar kinderen te passen en Theo is in plaats van naar het Vidarsheim naar ons huis gereden, wat overigens eerst het huis van Theo en Yvonne was. Het was erg gezellig en om 21.00 uur is iedereen weer naar huis gegaan. We horen nog wel wat volgende week de bedoeling is.

Haltdalen

Vandaag zijn we op bezoek geweest bij een Nederlandse collega en haar man in Haltdalen. Haltdalen ligt zo'n 45 km boven Røros, dus ongeveer 75 km bij ons vandaan. Onderweg weer prachtige winterse taferelen. Wat is de omgeving hier toch prachtig, daar blijf ik me over verbazen.

Ik had instructies gekregen om te bellen zodra we de tunnel door waren. Ger vertelde me toen dat we onze auto ergens moesten parkeren, waar hij ons op zou komen halen. Dat was maar goed ook, want het was toch redelijk steil naar boven en Matjo had waarschijnlijk z'n sneeuwkettingen nodig gehad om daar te komen. Ger en Gerda hadden vanuit hun huis een prachtig uitzicht. Ook daar is het mooi, en anders dan hier in Tolga. Ger liet nog allerlei jaloersmakende foto's zien, die hij tijdens zijn ritten (hij is vrachtwagenchauffeur) van allerlei wild had gemaakt. We hadden het plan om rond vijven weer thuis te zijn, want Tino en Loreena hadden geen zin om mee te gaan. Maar het was zo gezellig dat het een uur later werd.

Tino en Loreena hadden zich ondertussen goed bezig gehouden. Tino had nog gestofzuigd en zowaar de houtkachel aangestoken! Ook hadden ze wat eten voor zichzelf klaargemaakt.

Gisteren hebben we nog een klein ventilatortje gekocht wat je op je houtkachel zet. Door het verschil in temperatuur gaat dit vanzelf draaien en het zorgt ervoor dat de warmte zich beter verspreid. Het werkt als een trein en zou er ook voor zorgen dat je minder hout verbruikt.

Verder de afgelopen week een paar keer met de kids in de sneeuw gespeeld. We hebben nog een paar kleine sleetjes erbij gekocht, dus ook moeders gaat nu het heuveltje af :-). We hebben de grootste lol op deze manier.

Tino

Sinds we terug zijn uit Nederland, gaat het wat minder met Tino. Deze vakantie was voor Tino eigenlijk te vroeg. Met de periode in Åseral nog vers in zijn geheugen, is hij Nederland nu aan het verheerlijken. Åseral heeft hem meer kwaad dan goed gedaan. Ik weet dan ook wat me de komende tijd te doen staat: zorgen dat Tino het hier naar zijn zin krijgt. Ik ben al begonnen om hem 's middags na schooltijd mee naar buiten te krijgen om met z'n 3en lekker in de sneeuw te spelen. De helling achter ons huis af met een sleetje bijv., en meer van dat soort dingen. Volgend weekend gaan we eens kijken in Forollhogna National Park. Dat staat ook hoog op zijn verlanglijstje. En gitaarlessen proberen te regelen voor hem. Matjo en ik gaan de komende tijd flink aan de slag om dit voor elkaar te krijgen.
Nu ligt Tino in bed, hij kwam tussen de middag thuis, helemaal duizelig en met hoofdpijn. Ik heb hem lekker in bed gestopt en ben even naar de boerderij gelopen om het te zeggen. Bjørg, de dame die de boerderij runt, vertelde me dat ze Tino een leuke jongen vond. Ook zei ze dat hij altijd welkom was, ook na schooltijd, om tijd door te brengen met de dieren. Tino had dat ook al eens gezegd, maar hij durft er zelf niet naar toe na schooltijd. Dus heb ik met hem afgesproken dat ik gewoon even met hem mee ga dan.
Ik had zelf de gedachte eens was voor mezelf te gaan doen, zoals bijv. een opleiding tot Reiki Master of misschien cursussen Touch of Matrix,eventueel gecombineerd met een winkeltje hier in Tolga, maar dat moet nu even wachten. Tino gaat even voor.

Nieuwjaar wensen in Noorwegen

Matjo vroeg zijn collega vandaag hoe de Noren elkaar nieuwjaar wensen. Nou, dat bleek niet op een speciale manier te gaan. Gewoon vanachter het bureau even Godt Nyttår roepen en dat was het. Nou, zei Matjo toen, dat doen we in Nederland toch anders. Daar geef je elkaar een hand en een vrouwelijke collega krijgt ook nog 3 zoenen, waarna hij zijn vrouwelijke collega dus 3 zoenen gaf. Die houden we erin, zei de directeur van de fabriek toen.

Verder had hij nog een kerstkaart gekregen van zijn directe bazin, Brenda. Die was 'delighted' dat ze hem in haar team had en ze keek er erg naar uit het komende jaar verder met hem te werken. Verder zei ze nog: "I know you will bring a new dimension to the business". Zo, dat waren weer een paar flinke veren, dus. Leuk hoor, dat ze zo blij met hem zijn :-).

Oud en Nieuw in Tolga

Gisteren heb ik samen met behulp van Tino en Loreena voor het allereerst zelf oliebollen gebakken. En voor de eerste keer waren ze niet slecht, zeker gezien het feit dat ze hier geen oliebollenmix verkopen en je het beslag dus helemaal zelf moet maken. 's Avonds hebben we nog een paar spelletjes gedaan en tegen twaalven begon het vuurwerk. Overdag was er af en toe een knal, maar tegen twaalven begon het pas echt. Gelukkig niet veel knalvuurwerk, maar wel veel en mooi siervuurwerk. Rond kwart over twaalf was dat weer afgelopen, een enkele diehard ging nog even door. Heel wat anders dan al dat geknal in Nederland. Helaas werd ik gisterenavond verkouden, en vanochtend werd ik wakker met een dof hoofd en oorpijn. Niet een echt superbegin van 2012. Wat wel leuk was, was dat het 's nachts lekker had gesneeuwd en er weer lekker veel bijgevallen was.

Vanmiddag was er de nieuwjaarsborrel in de werkplaats van Hein en Danielle met alle Nederlanders hier in de Kommune. Even wat ibuprofen slikken, en ik kon er weer even tegen. Het was een gezellige middag en tegen vieren waren we weer thuis. Toen begon het weer te sneeuwen. Ik denk dat er nu een cm of 30 ligt. En ik heb begrepen dat de langlaufloipes blijkbaar geopend zijn. En dat wil ik toch echt wel gaan doen, langlaufen. Eerst maar eens kijken hoe duur de aanschaf is.