Definitief contract

Het definitieve contract is binnen, ondertekend en per mail weer teruggestuurd. Het is dus helemaal officieel. Om het te vieren zijn we vanavond naar de Ljosland Fjellstove gereden, om daar lekker te gaan eten. En lekker was het!

Morgen is het herfstmarkt in Bortelid, waar Loreena samen met een vriendin koekjes gaat verkopen voor de reis naar Polen. En dan is het hier herfstvakantie. Loreena wilde nog een keer samen met mij gaan winkelen in Sørlandsparken. Aangezien de kids nog goede winterjassen nodig hebben, gaan we dit volgende week woensdag doen. Eerst dan de winterjassen kopen en dan splitsen we. De mannen gaan hun eigen ding doen en ik ga samen met Loreena gezellig winkel in, winkel uit.

Matjo gaat 10 oktober beginnen. Hoe we alles precies in het vat gaan gieten, weten we nog niet. Het idee is nu dat Matjo voorlopig in Røros een auto huurt en een onderkomen gaat regelen. Ik leg vanaf hier contact met de school en de schoolbegeleidingsdienst in Tolga. En regel een verhuisbedrijf. We gaan dit keer de boel niet zelf inpakken, maar willen dat door het verhuisbedrijf laten doen. We willen proberen zo snel mogelijk te verhuizen.

Verder nog wat mooie herstplaatjes geschoten hier in de omgeving.

Wordt vervolgd......

......iets sneller dan ik dacht! Haha.
Matjo belde net, hij had een telefoontje van de man uit Røros gehad. Ze zijn bezig een aanbieding te maken. Matjo heeft het met deze man nog even over de hoogte van het salaris gehad en hij verwachte een faire aanbieding. Dus.......volgens mij heeft Matjo een baan!!!! Joehoe!!
En dus......gaan we verhuizen naar Tolga.

Morgen zekerheid

Laatste nieuws over het 2e sollicitatiegesprek van Matjo:
Het was weer een goed gesprek. Hij had het deze keer met de HM-dame, die er in Røros ook al bij was, en met zijn toekomstige bazin, de vicepresident van het bedrijf. Het bleek dat ze al een kandidaat of 7 gesproken hadden de afgelopen paar maanden en dat Matjo de eerste is die in het plaatje past. Zijn toekomstige bazin gaat haar manager dan ook vragen hem morgen een aanbieding te doen. Bijna zeker dus, maar nog net niet helemaal. Matjo had zelf het idee dat er nu weinig meer mis kon gaan. Wordt vervolgd.

Nog een uitnodiging

Matjo is vanochtend vertrokken richting Oslo en toen hij net weg was, belde iemand uit Kongsberg voor een sollicitatiegesprek volgende week dinsdag. Matjo heeft dit gesprek maar ingepland. Mocht Røros niet doorgaan, dan is dit misschien weer iets en anders zegt hij dit gesprek af.

Ik zou vanochtend 2 uur noorse les hebben, maar helaas, Espen was er weer niet, dus ben ik maar weer terug naar huis gegaan. De rest van de dag kwam er weinig uit mijn handen, ik ben de tuinspullen die buiten stonden maar een beetje in gaan pakken. Die hebben we in de winter toch niet nodig en ik schat zo in dat we hier volgend voorjaar niet meer wonen. Wel gek hoor, heb je net alles uitgepakt, kun je alles weer in gaan pakken. We hebben bijna 20 jaar in hetzelfde huis gewoond in Nederland en nu verhuizen we misschien 2 x binnen een half jaar.

Loreena had vandaag een test van het vak Natur. Alles in het noors natuurlijk, dus de helft begreep ze niet. Haalde ze toch nog een 3! En dat is dus goed hier, want het hoogste cijfer dat je kan halen is een 6. Knap hoor van haar! Wel een beetje raar dat ze die testen bij haar afnemen in het noors. Het lijkt me toch logisch dat ze dat nog lang niet allemaal kan lezen. Een lerares vertelde Loreena dat ze het hier helemaal mee eens was. Misschien na de herfstvakantie eens over gaan praten op school. Of niet, hangt ervan af wanneer we gaan verhuizen :-).

Besprekingen

Afgelopen zondag kwamen Piet en Lenie nog even langs en hebben gezellig meegegeten. Gisteren een saaie dag op school. Espen was er niet, in plaats daarvan was er een assistente. Een heel aardig mens, maar het betekende wel meer werken uit je boeken en minder gesprekken voeren. Ik merk dat ik veel leer van Espen, hij kan aardig kletsen en dingen uitleggen over de meest uiteenlopende onderwerpen. Ik begin nu veel meer noors te begrijpen als mensen tegen me gaan praten.

Vandaag hadden we 2 besprekingen, eerst met school en daarna met Arna en Øyvinn. Maar eerst hadden we een afspraak bij de dierenarts in Eiken, ruim een half uur rijden hiervandaan. We hebben de poezen laten vaccineren, want ze zullen in een kattenpension moeten als wij met de kerst naar Nederland gaan. Adiza en Luna in hun vervoersmand krijgen was geen probleem. En ook Schuddekop viel dit keer mee. Maar dat kwam omdat we een goed uitgedacht plan hadden om haar in haar mand te krijgen. We hebben gezorgd dat ze in de gang kwam te zitten, met alle deuren dicht. Ze kon geen kant uit en toen hebben we een deken over haar gegooid, haar vastgepakt en in haar mand geduwd. En klaar was Sara.

Om 11.45 uur hadden we een evaluatiegesprek op school over Tino. Hij vindt de lessen over het algemeen nogal erg saai, alleen de praktijklessen met Torleif vindt hij leuk. Aanstaande vrijdag komt de schoolbegeleidingsdienst (PPT) op school om o.a. over Tino te praten. Het plan is dan ook te wachten tot na de herfstvakantie om zijn rooster te veranderen. We zijn nu ook thuis begonnen met noors, kijken hoe lang hij en wij dit volhouden, haha. Misschien kunnen we hem zo motiveren om toch vooral bij noors goed zijn best te doen.

Om 14.30 uur werden we verwacht op het Rådhus voor een bespreking met Arna en Øyvinn. Het plan was om een soort praktijkplaats voor mij op school te regelen, maar we hebben afgesproken voorlopig daar mee te wachten, tot er zekerheid is over de baan in Røros. Verder vroeg Arna of ik mee wilde helpen denken over een soort gemeentegids. Ik had dat in de bespreking vorige week aangegeven, dat in Nederland gemeentes een gemeentegids hebben met daarin alle info over de gemeente, zoals de adressen van dokters, tandartsen, ziekenhuis, dierenarts, waar je met je afval heenmoet, bedrijven en verenigingen enz. Arna vond dat een goed idee en wil dat blijkbaar hier ook proberen op te zetten. Daar wil ik uiteraard graag mee mee helpen.

Paardrijden en jagen

We zijn net terug van een wandeling met Balto langs de rivier. Voor het eerst sinds de trap van het paard weer eens wat langer. Er zit nog een kleine verdikking op mijn been en het is nog een beetje gevoelig, maar bij het wandelen heb ik er gelukkig geen last meer van. Er viel voor de verandering een keer geen regen, en dat is ook wel eens lekker. Op de terugweg zagen Matjo en ik allemaal mannen en jongens met feloranje helmen op, groene jassen aan en geweren over de schouders rond een 4-tal squads staan. Ze klommen op de squads (3, 4 man per squad) en reden vervolgens de berg op. De jacht op de eland is zeker begonnen.

Gisteren was het goed weer en zijn Tino en Loreena gaan paardrijden bij Kjerlingland Gård in de buurt van Lillesand. Het deed met denken aan Equimio in Sint Annaland, waar Tino altijd heeft paardgereden. Loreena had nog wel een beetje last van haar been, maar het paardrijden ging goed en de pijn in haar been is niet erger geworden.Ze heeft tot afgelopen vrijdag op krukken gelopen. Morgen nog maar even niet zwemmen en dan moet het weer helemaal goed zijn.

We hebben de kids bij Kjerlingland gedropt en zijn verder gereden naar Lillesand, op bezoek bij Michel en Alexandra. Nederlanders die nu ruim 3 jaar hier in Noorwegen wonen. Alexandra leest mijn blog en heeft me een keer een mailtje gestuurd. Ze heeft me ook de link van Kjerlingerland gegeven. Ook bij hen heeft het even geduurd voor ze hun plek vonden. Michel had wel gelijk werk, maar een vaste woonplaats had nogal wat voeten in de aarde. Ze hebben anderhalf jaar geleden een leuk huis gekocht in Lillesand, met een achtertuin die overgaat in een bos. Alexandra heeft lang naar werk gezocht, maar liep ook tegen allerlei vooroordelen op. Ze is daarom afgelopen mei voor haarzelf begonnen, een eigen atelier waar ze allerlei mooie dingen maakt. Dit is de link: http://www.atelieralexandra.no/.
Matjo heeft tussendoor de kids nog even opgehaald toen ze klaar waren met paardrijden en we hebben met z'n allen daarna worstjes geroosterd boven een vuurtje in de achtertuin. Dat is dus iets heel erg noors en erg gezellig. Tegen half 7 zijn we weer vertrokken en om 8 uur waren we weer thuis.

Matjo weer thuis

Gisterenavond rond 9 uur was Matjo weer thuis. Met positieve verhalen over het sollicitatiegesprek en de omgeving van Røros en Tolga. En een heleboel mooie foto's, zie de map Rondreis door Matjo onder de kop Foto's. Eind volgende week wordt hij dus verwacht in Oslo voor een 2e gesprek.

Vandaag hebben we besloten niet naar de noorse les te gaan. Espen is er niet, meer een vervanger. En Matjo is wel toe aan een dagje rust, na de lange rit van gisteren. Morgen gaan we naar Lillesand, op bezoek bij Nederlanders die daar wonen. De kids gaan daar in de buurt paardrijden, dus het beloofd een leuke dag te worden. Nu maar hopen dat het weer een beetje meezit, in ieder geval droog weer. De afgelopen week heeft het elke dag wel geregend. Soms was het aan het eind van de middag droog, gisteren was het op en af en ook nu regent het weer. De bomen zijn hier nu mooi aan het verkleuren, wat weer mooie taferelen oplevert.

Spannend!

Matjo heeft vandaag om 12 uur zijn sollicitatiegesprek gehad. Toen ik hem net belde, vertelde hij dat het erg goed gegaan was en dat hij zojuist was gebeld voor een 2e gesprek volgende week in Oslo. Het gesprek zou eigenlijk 3 kwartier duren, maar dat werd een uur langer. Kortom: het ziet er heel positief uit!

Stiekem ben ik al aan het kijken in de omgeving van Røros naar woonruimte. In de gemeente Tolga bijvoorbeeld staan een aantal huizen te huur, waaronder een heus boerderijtje met schuur. Het ligt wel naast de spoorlijn, maar om voorlopig te huren zou geweldig zijn. In Alvdal zit een vervolgopleiding met paardenonderwijs, dat is ook in die buurt. En 6 km boven Røros zit een paardrijschool, waar Tino en Loreena wekelijks les zouden kunnen krijgen. Geen slechte omgeving voor ons, denk ik. Maar goed, eerst maar afwachten wat het 2e gesprek volgende week oplevert.

Gisteren had ik een Piet en Lenie uit Nederland op bezoek. Zij zijn al een jaar of 6 bezig met emigratieplannen naar Noorwegen. Ze willen zich ook graag vestigen in Åseral, maar lopen ook tegen het krijgen van werk aan. Lenie heeft een hbo-opleiding in de verzorging en iedereen roept dat daar hier zo'n behoefte aan is. Maar als het puntje bij het paaltje komt, blijkt het dus heel moeilijk te zijn om aan een baan te komen. Ze baalde er best van en dat kan ik goed begrijpen. Verder waren ze niet erg positief over Placement. Placement bemiddeld alleen maar en voor de rest moet je er niks van verwachten. Dat is inderdaad ook onze ervaring. Maar het was erg gezellig dat ze er waren en om lekker nederlands te kletsen. Ze namen ook nog 10 doosjes kruidenthee voor me mee. Heerlijk! Kruidenthee is hier behoorlijk duur en hier in het dorp niet te krijgen. Ze hebben er alleen kamillethee.

Ik ben zojuist even naar het bejaardentehuis hier gefietst voor krukken voor Loreena. Ze heeft met zwemmen afgelopen maandag haar been uitgerekt of zoiets, want het doet erg veel pijn. Gisteren kwam ze om 12 uur al terug naar huis, omdat ze misselijk werk van de pijn en vandaag is ze thuis gebleven. Maar ze wil toch graag naar school, dus heb ik Arna gevraagd waar ik hier krukken kon lenen. Ze is nu aan het oefenen om er mee te lopen.

Aanstaande zaterdag gaan Tino en Loreena paardrijden in Lillesand. Ik kreeg van een nederlandse die daar woont dit adres door. 's Middags om 3 uur moeten we er zijn. Ze hebben er beiden erg zin in. Zien we het daar ook eens.

Loreena's feestje

Vandaag was het feestje van Loreena. De meiden waren er om 14.00 uur vanmiddag, met z’n vieren. Ze hebben o.a. mandala’s getekend en een kussentje gemaakt. Of ze het leuk hebben gevonden, weet ik niet. Het was soms best moeilijk met die taalbarrière, ook voor Loreena. Maar goed, ze heeft leuke cadeautjes gehad, o.a. een dvd van High School Musical 3, waar ze nu lekker naar aan het kijken is.

Afgelopen donderdag was de contactpersoon van Placement op bezoek. We weten nog maar sinds een week of 3 dat er hier een contactpersoon van Placement is. We zijn er nu dan ook achter, dat Placement behoorlijk wat steken heeft laten vallen. Deze contactpersoon, S. , wist pas sinds eind augustus dat wij naar Åseral waren verhuisd. Ze baalde hier behoorlijk van, want het is haar taak om ons die eerste maanden te helpen met allerlei praktische zaken. We hebben nu alles zelf zo’n beetje moeten uitvinden, met hulp van Arna en Martijn. Terwijl Placement dat eigenlijk had moeten doen. De contactpersoon vond het verder vreemd dat we zonder baan naar Noorwegen zijn geëmigreerd. Ze vertelde dat mensen altijd werd afgeraden zonder baan te emigreren. Wij hebben dat advies echter nooit gehad. Eind maart, tijdens de ontmoeting met de projectleider in Zenderen, Nederland, werd er helemaal niks negatiefs gezegd over onze plannen. Al met al bleven we met een katergevoel achter afgelopen donderdagmiddag.

We hopen dat er nu eindelijk een goede internetverbinding geregeld kan worden. We maken nog steeds gebruik van de server van de buurman, maar die is behoorlijk instabiel. Soms hebben we 2 dagen geen verbinding, dan gaat het weer een paar dagen goed. Op deze manier is het voor Matjo behoorlijk moeilijk om zijn bedrijfje op de kaart te zetten, daar heeft hij toch echt een stabiele internetverbinding voor nodig. Zijn bedrijfje is eigenlijk afhankelijk van goed bereikbaar zijn. En ook als ik eens een keer met m’n zus, schoonzus of broer wil skypen, is het heel frustrerend, zo’n slechte verbinding.

Gisteren hebben we dan het rooster voor school gehad. 2 dagen van half 9 tot 2 uur op maandag en vrijdag en woensdag de 1e 2 uur. Maandag vertrekt Matjo naar Røros. Ik denk dat hij een goed kans maakt op die baan. Het is bij een internationaal bedrijf, dat vestigingen heeft in Noorwegen, Zweden, Engeland, Duitsland, Frankrijk en ………….. Nederland! En Matjo spreekt heel toevallig Nederlands, Engels, Duits en Noors. De baan is op zijn vakgebied, hetgeen hij de afgelopen 10 jaar ook heeft gedaan. Er waren 40 sollicitanten en hij is in ieder geval uitgenodigd voor een gesprek. We hebben dus weer hoop. En als hij aangenomen wordt, verhuizen we op termijn richting Røros. Verder lopen er nog een stuk of 6 sollicitaties naar andere banen in Noorwegen. Een stuk of 3 in de omgeving van Bergen, 2 in de omgeving Kongsberg en 1 in Hjerkin. Er zijn nog wat vacatures, daar gaat hij mee beginnen als hij terug is uit Røros. Nu we het besluit hebben genomen om verder te zoeken, merken we dat alles weer wat beter gaat lopen en we de toekomst weer positiever zien.

Verjaardag Loreena

Vandaag was het dan zover: de 13e verjaardag van Loreena. Vanochtend kreeg ze een cadeautje van Tino en vanmiddag na schooltijd de cadeau's van ons: nieuwe kleren. Zie de foto's in de map Foto's september. Tijdens de noorse les van Martijn heeft ze op zelfgebakken cake getrakteerd en a.s. zaterdag komen er 3 vriendinnen langs.

Ik ben vandaag op het internet op zoek gegaan naar een intensieve taalcursus noors voor Matjo. Met intensief bedoel ik: een hele week elke dag noorse les van 9 tot 4 uur of iets dergelijks. Dat viel niet mee. Ik heb 2 adressen gevonden en heb naar 1 een mail om info gestuurd. Dit instituut boodt een 9-daagse training aan, op maat gemaakt. 2 weekenden en 5 werkdagen. Het leek ons een goed plan dat Matjo zo'n training op B2-niveau gaat doen, om zijn kansen op de arbeidsmarkt te vergroten.

Verder kreeg Matjo nog een telefoontje van het bedrijf uit Røros. Gisterenmiddag heeft hij het assesment nog in zitten vullen en weggestuurd per email. Hij kan volgende week woensdag op sollicitatiegesprek komen. Røros is wel aan de andere kant van het land, dus gaat hij a.s. maandag al weg. Hij gaat met de auto, zo kan hij veel van Noorwegen zien en is dan ook mobieler dan dat hij met het vliegtuig gaat.

Andere weg

Vandaag onze 2e dag noorse les. Tja, we gaan het steeds beter verstaan. Espen, onze leraar noors, verteld veel en praat ook heel duidelijk noors. We praten het ook meer. Maar we hebben nog niet het gevoel dat we er al veel aan hebben. Espen gaf ook aan dat het voor hem een uitdaging was, omdat het niveauverschil tussen ons en de Birmezen erg groot is. Hij is aan het zoek voor goede lesboeken voor ons. A.s. vrijdag gaan we weer.

Verder hebben we een besluit genomen. We zijn naar Åseral toegekomen, omdat we deze omgeving ontzettend mooi vonden, het voelde heel goed hier. Ook de mensen waren vriendelijk, we hadden het gevoel dat de gemeente open stond voor ons. Maar we zijn er nu helaas achter dat de gemeente nog niet klaar is voor Nederlanders. Ik denk dat ze Nederlanders willen met dusdanig veel geld dat ze het een paar jaar uit kunnen zingen en in die tussentijd een eigen bedrijf opstarten. Helaas voor de gemeente zijn er niet veel van dit soort Nederlanders.

Wij zijn, terugkijkend, te optimistisch geweest. We hadden, voordat we naar Noorwegen gingen, gevraagd aan iemand die daar kijk op heeft, of het moeilijk is voor een Nederlander om een baan te krijgen in Noorwegen. Gezien Matjo zijn ervaring en opleiding, zou dat niet al te moeilijk moeten zijn, werd ons toen verteld. Ook de gemeente hier was erg positief over alles. Nederlanders zouden het noors zo onder de knie hebben, geen probleem. En dat is ook zo. Maar dat is dus niet voldoende voor een baan. Iedereen roept hier dat we zo goed noors kunnen. Hartstikke leuk, maar we schieten er niks mee op, als we geen werk kunnen krijgen.

Dus hebben we besloten om ook in de rest van Noorwegen te gaan kijken voor banen. Daarnaast hebben we ons plan voor een zorgboerderij van stal gehaald. We gaan dit plan voorleggen bij de gemeente en daarbij vermelden we dat we dan wel een baan nodig hebben. Want zonder baan geen hypotheek en zonder hypotheek geen kleine boerderij. Matjo heeft nu nog zo'n 5 sollicitaties lopen hier in de omgeving. Vaak krijg je alleen een ontvangstbevestiging en hoor je verder niks meer. Hij is nu bezig met een baan in Røros, aan de andere kant van het land. Hij heeft een assesment in moeten vullen en krijgt deze week nog te horen of hij op gesprek mag. Verder zijn er nog een 6-tal vacatures overal in het land waar hij op gaat reageren en we zoeken nog verder, want er zijn er nog veel meer. Die hebben we alleen nog niet gevonden.

Al met al ben ik wel teleurgesteld dat alles zo moet lopen. Maar ik weiger bij de pakken neer te gaan zitten. En ook Matjo doet dat niet. We hebben niet voor niets alles opgegeven in Nederland en met hangende pootjes terug is wel de allerlaatste optie. Vooral nu mis ik wel de gezelligheid van mijn familie en de buurt waarin we woonden. Maar ik ga onze droom nog niet opgeven. Als er één plek is, waar we die droom kunnen laten uitkomen, is het hier in Noorwegen.

Dus voor alle emigranten in spé: zorg dat je niveau noors minstens B2 is. Ook al heb je een universiteit gehad, als je niveau noors te laag is, wordt het moeilijk om een job te vinden. En laat je geen zand in de ogen strooien door allerlei positieve geluiden van de gemeente waar je misschien wilt gaan wonen. Reken niet op veel hulp van een projectgemeente. Er zijn er misschien die dat wel bieden, maar onze ervaring is dat dit toch wel tegenvalt. Je zult een heleboel dingen toch echt zelf moeten doen. En dat hebben wij iets te lang niet gedaan. Maar vanaf nu gaan we alles weer in eigen handen nemen.

Tino aan het werk

Vanochtend kon Tino bij Martijn op de boerderij werken. Om 9 uur moest hij er zijn. Hij kwam om 12 uur helemaal enthousiast terug. Hij had met de schapen en geiten gewerkt, aardappels gerooit en het leukste van alles: hij mocht een klein stukje op de trekker rijden. Heerlijk, als je kind zo enthousiast wordt van iets. Voor herhaling vatbaar! Ik hoop dat hij nog vaak mag komen werken.

Om 12 uur zijn we richting Brennasen bij Kristiansand gereden. Daar was een winkel met spullen voor paarden. Loreena mocht nog wat uitzoeken voor haar verjaardag. Ze wilde eigenlijk een dekje of een paardendeken. We hebben haar aan het verstand gebracht dat we die spullen beter konden kopen als we eenmaal een paard/pony hebben. Dus heeft ze nu leren gevoerde paardrijhandschoenen voor de winter gekregen en zelf heeft ze nog een met fleece gevoerd jasje, een zweepje en een soort wisser, waarmee je het water van een paard veegt, gekocht. Missie weer geslaagd.

Gisteren onze eerste noorse les van Espen. Ook dat was leuk. A.s. maandag weer en volgende week donderdag gaan we bespreken met z'n 3en waar we het meest behoefte aan hebben. En dat is dus: kletsen in het noors!

Vandaag is de oudste zoon van mijn zus jarig, 16 wordt hij. Normaal gesproken gaan we altijd naar zijn verjaardag toe en vanochtend had ik heel veel zin om dat zootje ongeregeld weer eens te zien. Lekker even bijkletsen met m'n zus en haar man, de broers, m'n schoonzus en m'n moeder. Helaas is de afstand een beetje te ver om even op de koffie te gaan. Er zit niks anders op dan te wachten tot de kerst.

Kjeveortopeed

Vanochtend zijn we met Loreena naar Sørlandsparken in Kristiansand gereden. Daar hadden we een afspraak met de orthodontist (kjeveortopeed in het noors). De kjeveortopeed bleek een indische man te zijn, Kawa genaamd. Hij nam rustig de tijd voor ons. Na een half uur stonden we weer buiten met een nieuwe afspraak voor 31 oktober. Loreena vond het een aardige man.

Nu we toch in Sørlandsparken waren, hebben we maar gelijk in het groot boodschappen gedaan. Eerst naar de Coop obs, zo'n grote supermarkt waar ze meer dan alleen eten verkopen. Toen gaan kijken voor een cadeau voor Loreena, want die wordt volgende week 13 september 13 jaar. (Voor iedereen die haar een kaartje wil sturen: ons adres is: Grokleiv 2, 4540 Åseral, Noorwegen. Vindt ze vast geweldig). Ze wilde iets voor haar toekomstige paard (geen idee wanneer dat zover is) en kleding. Dus de Kappahl en de H&M in, waar ze een aantal dingen aanwees die ze wel zou willen hebben. Ook nog wat andere winkels bezocht en ergens gegeten en toen was het alweer 15.00 uur. Om 15.30 moesten we terug, want Loreena had vanavond om half 6 voetbaltraining. Dus ben ik als een speer de cadeaus voor Loreena gaan kopen, terwijl Loreena en Matjo ergens zijn gaan zitten in afwachting van mijn terugkomst. En om 17.00 uur waren we weer thuis. Nu willen we a.s. zaterdag nog naar een winkel waar ze alles voor paarden verkopen, in de buurt van Kristiansand, want daar hadden we vandaag geen tijd meer voor.

Verder merk je dat de herfst eraan komt. Als de kids 's morgens naar school gaan, rond een uur of 8, is het een graad of 7. Afgelopen dagen heeft het weer veel geregend, maar vandaag en gisteren waren weer mooie, zonnige dagen. De bomen zijn zachtjes aan aan het verkleuren.

Gisterenavond zijn Matjo en Loreena nog naar een bespreking in het Raadhuis geweest over de trip die de 8e en 9e klas gaan maken in 2013. De bedoeling is naar Polen met als hoofddoel de concentratiekampen. Blijkbaar is er hier in de gemeente iemand die daar veel van af weet en dit regelmatig organiseert. Wij waren niet zo heel blij met het idee dat ze 4 (!) concentratiekampen gaan bezoeken. We zijn een aantal jaren terug op vakantie geweest naar Polen met vrienden en Matjo heeft samen met hen toen Auschwitz bezocht. Ze vonden het alledrie een hele heftige ervaring, waar ze letterlijk misselijk van waren. Ik ben toen met de kinderen bij het pension waar we zaten, achtergebleven. Ik was blij toe. Dus vandaar onze bedenkingen bij de concentratiekampen. Maar goed, het is nog geen 2013 en er kan nog vanalles gebeuren.

Verder heb ik het afgelopen week wat rustig aan gedaan. Het bezoekje aan het paard Lily afgelopen zondag was namelijk wat minder goed verlopen. Lily was er niet gewend vastgezet te worden in een stal, dus die werd helemaal onrustig. We probeerden haar te kalmeren en in bedwang te houden en toen ben ik gestruikeld en gevallen, met een dik onderbeen, diverse blauwe plekken en flink wat spierpijn (Tino probeerde me overeind te sjorren aan mijn armen) tot gevolg. Gelukkig is alles goed afgelopen, maar ik ben wel de hele week stijf geweest. Gelukkig gaat het nu weer een stuk beter. Een beetje rust op zijn tijd is ook niet erg.

Morgen gaan we dan voor het eerst naar noorse les. Ben heel benieuwd! Ik hoop dat we veel converseren (lekker kletsen in het noors dus), daar hebben we wel het meest behoefte aan.

Mandal en schapen drijven

Afgelopen vrijdag zijn Matjo en ik een dagje naar Mandal geweest, een plaatsje aan de kust ten westen van Kristiansand. Leuk plekje, leuke winkeltjes, mooi uitzichtpunt in het midden van het centrum. Een leuke dag.

Gisterenavond kwam Arna nog even langs. Ze had een goed bericht voor ons: vanaf volgende week kunnen we elke woensdag en vrijdag van half 9 tot 2 uur noorse les krijgen bij de volwasseneneducatie. Matjo was helaas afgewezen voor de functie bij de gemeente, puur omdat zijn Noors nog niet voldoende was. Daar baalden we wel van. Toen ik op het forum van Placement keek, las ik dat andere Nederlanders daar ook tegenaan gelopen waren. Vaak waren de cv’s van de Nederlanders beter, hadden ze meer ervaring, betere kwalificaties, maar werd er toch een noor aangenomen. De reden was dat de noorse taal en omdat ze de noor wel kenden en de Nederlander niet. Een cultuurkwestie dus. Heel frustrerend. Dus we zijn wel blij dat we nu de kans krijgen om beter Noors te kunnen spreken d.m.v. extra lessen. Matjo is ook bezig met het zoeken naar een stageplaats. Hij heeft de gemeente gevraagd of dit mogelijk is en ze zouden er naar kijken. Als dat niet lukt, gaat hij verder kijken bij bijv. de spoorbanen, waar hij eerder gesolliciteerd heeft. Hij heeft nog steeds contact met een Nederlander die daar werkt.

Afgelopen woensdagavond zijn we Loreena gaan ophalen bij een vriendin in Eikemoen, waar ook het paard staat dat Tino en Loreena mogen inrijden. Daar hebben we ook gelijk kennis mee gemaakt. De eigenaresse van het paard zei dat het haar niet uitmaakte hoe vaak in de week Tino en Loreena komen voor het paard. Het paard heet Lilly en is een 3-jarige merrie. Ze is nu gewend aan een halster, maar nog niet aan een zadel. Vanavond gaan we dan ook om de tafel zitten om een plan te maken hoe ze het inrijden gaan aanpakken, zodat daar geen ruzie over ontstaat. En vanmiddag zijn we er dan naar toe geweest. De merrie bleek helaas te groot en te wild te zijn voor Tino en Loreena. De eigenaresse moet er echt bij zijn, anders gaat het gewoon niet. Ik vind het in ieder geval niet vertrouwd om ze alleen met dit paard te laten. Dus dat inrijden gaat, zoals het er nu naar uit ziet, niet door. Mochten we ooit een eigen paard willen, dan wordt dat dus een kleiner model (een Welsh pony of zoiets) en ook een wat ouder paard (boven de 10 jaar) dat al rustig is.

Gisteren mochten we met Martijn, Anne Gyro, Anna Tomine en Jo Tore mee de bergen in om de schapen bij elkaar te drijven. Ze moesten terug naar de boerderij. Het weer wat niet super (beetje miezerig en een graad of 7), maar dat mocht de pret niet drukken. We vonden het allemaal erg leuk om te doen. Martijn maakte nog een vuurtje, waarboven we lekker worstjes hebben opgewarmd. Toen rond een uur of 2 de eerste lading schapen terug werd gebracht, zijn Matjo en ik ook naar huis gegaan. Tino mocht mee op de tractor en heeft op de boerderij nog het hek gerepareerd. Loreena bleef met AG, AT en JT in de bergen en hebben daar nog lekker een wandeling gemaakt. Bij de tweede rit mocht zij mee op de tractor. Al met al een leuke ervaring.