Røros Martnan 2015

Na orkaan Ole is het niet meer goed gekomen met het weer. Het is afwisselend dooien, sneeuw en weer vriesweer, met als gevolg dat de wegen continue glad zijn en er veel zand gestrooid wordt. Zondag zijn Peter en Ingrid nog op de koffie geweest, zoals altijd weer erg gezellig.

Vorige week was het weer Røros Martnan week. Die begint bij ons op maandag, als de Nord-Østerdal Lasskjørarlag voorbij komt. Een lasskjørarlag is zoiets als een vereniging voor mensen die zich bezig houden met paardensleëen e.d. Elk jaar komt de Nord-Østerdal Lasskjørarlag op zondag aan in Vingelen. Daar overnachten ze op verschillende boerderijen en maandag rond 10 uur vertrekken ze vanuit Vingelen Centrum richting Røros en komen ze dus voorbij ons huis. Loreena en ik zijn om kwart voor 11 naar buiten gegaan om ze op te wachten. En jawel, tegen elven hoorden we de bellen in de verte. De vorige dag was er sneeuw van de wegkanten afgeschoven om de weg wat te bedekken, want die was 1 grote ijsglijbaan. Maandag waaide het flink. Geen lekker weer om met de paardenslee te gaan. Maar zoals altijd was het weer een mooi beeld:

Dinsdag zijn Tino, Loreena en ik naar de opening van de Martnan geweest. Matjo kon niet mee, die moest naar een klant in Rendalen. Achteraf had hij wel mee gekund, want de afspraak ging op het laatste moment niet door. Eerst zijn we nog langs de huisarts in Tolga gereden voor Loreena. Ze is al maanden erg moe. Ze had ijzertekort en kreeg daarom staalpillen, die wel leken te helpen. Maar de laatste weken was het weer mis. Er zijn 4 buisjes bloed bij haar afgenomen en als er iets is, krijgen we een telefoontje. Tot nu toe niks gehoord, dus waarschijnlijk niets lichamelijks aan de hand. Waarschijnlijk een reactie op de afgelopen weken. Maar goed, terug naar de Martnan. We arriveerden rond kwart over 11 in Røros. Ik kon mijn auto kwijt op het parkeerterrein bij de Euronics. Scheelde me weer 80 kronen parkeergeld. Het was al behoorlijk druk op Malmplassen, het plein voor het Røros museum waar de opening altijd plaatsvindt. We vonden een plekje net na het bruggetje, zodat we de paarden goed konden zien aankomen. Tino had al snel genoeg van het wachten en ging zijn eigen gang. Loreena en ik raakten in gesprek met 2 noorse dames uit Oslo, die een hut hadden in de buurt van Drevsjø en elk jaar naar de Martnan kwamen. Om 12 uur begon de opening, waar we weinig van mee kregen, omdat we niet op Malmplassen stonden. En om kwart voor 1 kwamen eindelijk de paardensleëen binnen:

Daarna nog even een rondje langs de kraampjes. Het was behoorlijk druk, dus na 1 snel rondje zijn we weer naar huis gereden.

Druk in de Kerkegata.

Vrijdagochtend iets over tienen arriveerden Marcel en Marieke uit Koppang. Ze gingen gezellig mee naar de Martnan. Voor hun was het de 1e keer. Met 2 auto's zijn we richting Røros gereden. Ook nu weer druk in de straten van Røros. Dit keer hebben we aantal bakgårder gepakt (binnenhofjes in het centrum, waar de lasskjørarlagen stonden). Altijd gezellig om op een bank met rendierhuid rond een vuur een kop koffie te drinken. Het werd een gezellig dagje en na afloop zijn Marcel en Marieke weer met ons mee terug naar Vingelen gereden, waar we lekker wafels hebben gegeten. Begin van de avond zijn ze weer terug naar Koppang gereden.

Marcel besteld svele en kjøttkaker (dikke pannekoekjes en vleeskoekjes)

Gezellig druk met live muziek.

De koffie staat te trekken.

Gezellig onderonsje.

Finborudgård.

Binnenplaats van de Apotekergård.

Marcel en Marieke verlaten de Apotekergård.

Een van de waren die te koop werden aangeboden in de kraampjes.

Koffie drinken bij een vuurtje.

Nog even binnen kijken bij een galerie.

Zaterdag was de laatste dag van de Martnan en ben ik weer geweest. Dit keer samen met Daniëlle. Nu ben ik ook de Martnashallen binnen geweest, waar ook nog zo'n 100 kraampjes stonden. En dit keer ook een paar gårds bezocht, die ik nog nooit bezocht had. Daniëlle kon haar auto ook kwijt bij de Euronics en toen we na afloop met zere voeten terug bij de auto kwamen, bleek ze de autosleutel verloren te hebben. Wat nu? We besloten terug te lopen en alle plekken, waar ze haar tas open had gehad om portemonnee of fototoestel te pakken, af te gaan en te vragen of er een autosleutel gevonden was. Op de 1e drie plekken waar we zochten, was niets gevonden. Maar we hadden geluk, op de 4e plek, de Finburodgård, was de sleutel gevonden. Na een leuk gesprek met de vinders konden we terug naar de auto en vervolgens terug naar Vingelen. Ondanks de zere voeten, ruggen en heupen van het vele lopen, was het ook nu weer een gezellige dag geweest.

Daniëlle met haar Martnan bontjas, de enige periode in het jaar waarin je schaamteloos een bontjas aan kan :-)

Het ophangbord waar "Åpent" op staat, is door Hein en Daniëlle gemaakt. Ik sta ook nog net op de foto :-)

Wafel eten en wachten op koffie.