Røros Martnan 2015

Na orkaan Ole is het niet meer goed gekomen met het weer. Het is afwisselend dooien, sneeuw en weer vriesweer, met als gevolg dat de wegen continue glad zijn en er veel zand gestrooid wordt. Zondag zijn Peter en Ingrid nog op de koffie geweest, zoals altijd weer erg gezellig.

Vorige week was het weer Røros Martnan week. Die begint bij ons op maandag, als de Nord-Østerdal Lasskjørarlag voorbij komt. Een lasskjørarlag is zoiets als een vereniging voor mensen die zich bezig houden met paardensleëen e.d. Elk jaar komt de Nord-Østerdal Lasskjørarlag op zondag aan in Vingelen. Daar overnachten ze op verschillende boerderijen en maandag rond 10 uur vertrekken ze vanuit Vingelen Centrum richting Røros en komen ze dus voorbij ons huis. Loreena en ik zijn om kwart voor 11 naar buiten gegaan om ze op te wachten. En jawel, tegen elven hoorden we de bellen in de verte. De vorige dag was er sneeuw van de wegkanten afgeschoven om de weg wat te bedekken, want die was 1 grote ijsglijbaan. Maandag waaide het flink. Geen lekker weer om met de paardenslee te gaan. Maar zoals altijd was het weer een mooi beeld:

Dinsdag zijn Tino, Loreena en ik naar de opening van de Martnan geweest. Matjo kon niet mee, die moest naar een klant in Rendalen. Achteraf had hij wel mee gekund, want de afspraak ging op het laatste moment niet door. Eerst zijn we nog langs de huisarts in Tolga gereden voor Loreena. Ze is al maanden erg moe. Ze had ijzertekort en kreeg daarom staalpillen, die wel leken te helpen. Maar de laatste weken was het weer mis. Er zijn 4 buisjes bloed bij haar afgenomen en als er iets is, krijgen we een telefoontje. Tot nu toe niks gehoord, dus waarschijnlijk niets lichamelijks aan de hand. Waarschijnlijk een reactie op de afgelopen weken. Maar goed, terug naar de Martnan. We arriveerden rond kwart over 11 in Røros. Ik kon mijn auto kwijt op het parkeerterrein bij de Euronics. Scheelde me weer 80 kronen parkeergeld. Het was al behoorlijk druk op Malmplassen, het plein voor het Røros museum waar de opening altijd plaatsvindt. We vonden een plekje net na het bruggetje, zodat we de paarden goed konden zien aankomen. Tino had al snel genoeg van het wachten en ging zijn eigen gang. Loreena en ik raakten in gesprek met 2 noorse dames uit Oslo, die een hut hadden in de buurt van Drevsjø en elk jaar naar de Martnan kwamen. Om 12 uur begon de opening, waar we weinig van mee kregen, omdat we niet op Malmplassen stonden. En om kwart voor 1 kwamen eindelijk de paardensleëen binnen:

Daarna nog even een rondje langs de kraampjes. Het was behoorlijk druk, dus na 1 snel rondje zijn we weer naar huis gereden.

Druk in de Kerkegata.

Vrijdagochtend iets over tienen arriveerden Marcel en Marieke uit Koppang. Ze gingen gezellig mee naar de Martnan. Voor hun was het de 1e keer. Met 2 auto's zijn we richting Røros gereden. Ook nu weer druk in de straten van Røros. Dit keer hebben we aantal bakgårder gepakt (binnenhofjes in het centrum, waar de lasskjørarlagen stonden). Altijd gezellig om op een bank met rendierhuid rond een vuur een kop koffie te drinken. Het werd een gezellig dagje en na afloop zijn Marcel en Marieke weer met ons mee terug naar Vingelen gereden, waar we lekker wafels hebben gegeten. Begin van de avond zijn ze weer terug naar Koppang gereden.

Marcel besteld svele en kjøttkaker (dikke pannekoekjes en vleeskoekjes)

Gezellig druk met live muziek.

De koffie staat te trekken.

Gezellig onderonsje.

Finborudgård.

Binnenplaats van de Apotekergård.

Marcel en Marieke verlaten de Apotekergård.

Een van de waren die te koop werden aangeboden in de kraampjes.

Koffie drinken bij een vuurtje.

Nog even binnen kijken bij een galerie.

Zaterdag was de laatste dag van de Martnan en ben ik weer geweest. Dit keer samen met Daniëlle. Nu ben ik ook de Martnashallen binnen geweest, waar ook nog zo'n 100 kraampjes stonden. En dit keer ook een paar gårds bezocht, die ik nog nooit bezocht had. Daniëlle kon haar auto ook kwijt bij de Euronics en toen we na afloop met zere voeten terug bij de auto kwamen, bleek ze de autosleutel verloren te hebben. Wat nu? We besloten terug te lopen en alle plekken, waar ze haar tas open had gehad om portemonnee of fototoestel te pakken, af te gaan en te vragen of er een autosleutel gevonden was. Op de 1e drie plekken waar we zochten, was niets gevonden. Maar we hadden geluk, op de 4e plek, de Finburodgård, was de sleutel gevonden. Na een leuk gesprek met de vinders konden we terug naar de auto en vervolgens terug naar Vingelen. Ondanks de zere voeten, ruggen en heupen van het vele lopen, was het ook nu weer een gezellige dag geweest.

Daniëlle met haar Martnan bontjas, de enige periode in het jaar waarin je schaamteloos een bontjas aan kan :-)

Het ophangbord waar "Åpent" op staat, is door Hein en Daniëlle gemaakt. Ik sta ook nog net op de foto :-)

Wafel eten en wachten op koffie.

Femundløpet en dooi

Weinig foto's van de Femundløpet dit keer, want die is gisterenochtend vroeg afgelast. Door de orkaan in de bergen was de løype helemaal ondergesneeuwd. Van de 9 junioren, kwamen er 4 vast te zitten op een berghelling. 1 heeft de finish in Røros gehaald en de andere 4 zijn door mensen van de Femundløpet naar beneden gehaald. Ook 3 hondesleeracers van de 600 km kwamen vast te zitten. De meeste rijders van de 600 zijn onderweg gestopt en hebben een schuilplaats opgezocht. De mensen van de 400 km zijn voor het grootste gedeelte gestopt bij het eerst checkpunt Tufsingdalen. Daar werd na de 1e 2 uur verplichte rust, de rust verlengd met nog eens 2 uur en daarna nog met 4 uur, waarna de Femundløpet helemaal werd stopgezet. Iedereen die vast zat in de bergen is ondertussen weer heelhuids beneden. Gisterenochtend had ik Hanneke, de 1e eigenaresse van onze hond Lurru, nog aan de telefoon. Haar vriend Mark deed dit keer mee, vorig jaar heeft zij de Femundløpet gereden. Ze vertelde dat de wind in Tufsingdalen begin de avond ze sterk was, dat ze bijna niet meer bij de honden op het veld konden komen. Ze besloot op dat moment de honden van het veld te halen en op hetzelfde moment werd er door de wedstrijdleiding ook medegedeeld dat de honden van het veld moesten.

Ik heb een paar foto's van Mark genomen van het televisiescherm toen hij zaterdag startte in Røros:

Zondagochtend begon met zon en weinig wind en heel veel sneeuw!

Zaterdagavond was dit het uitzicht naar buiten.

Zondagochtend zag het er zo uit.

We moesten een paadje graven naar de oprit, die Kjell Steinar al had schoongemaakt.

Tino, Loreena en ik zijn daarna gaan wandelen met Lurru en toen we terugkwamen was Matjo bezig de auto's uit te graven.

De weg was al aangeschoven.

Matjo en Loreena maken de atuo's sneeuwvrij.

 Kjell Steinar had gevraagd of we de auto's even boven konden zetten, zodat hij de sneeuw naast ons huis kon wegschuiven. Daar ging ons mooie paadje!

Dag paadje!

In de loop van de middag kwam de temperatuur boven nul. Eerst sneeuwde het nog maar daarna begon het te regenen. Bah! Toen Matjo 's avonds Tino weer naar Alvdal bracht deed hij er een half uur langer over dan normaal, omdat de weg inmiddels spiegelglad geworden was.

Ook vandaag dooit het behoorlijk met een temperatuur van 5-6 graden boven nul. Jammer hoor, zo gaat al die sneeuw weer snel weg. Er glijden nu regelmatig pakken sneeuw van het dak, die met een plof op de veranda of naast het huis vallen.

De trap naar de veranda zondagochtend.

De trap naar de veranda maandagochtend.

Zondag was het afscheidingshek tussen de tuin en het weiland bijna helemaal verdwenen.

Maandaochtend was de sneeuw als een centimeter of 10 gezakt door dooi en regen.

Nu maar hopen dat het weer gaat sneeuwen de komende week, anders kunnen de paardensleeën die volgende week naar de Martnan in Røros gaan niet over de weg langs ons huis. Zowel Storm als Yr geven op dit moment geen sneeuw af.

Lurru en orkaan Ole

Wind en sneeuw op Haugli, zaterdagmiddag rond half 4.
Als het filmpje niet afspeelt, klik dan op de onderstaande link.

https://plus.google.com/u/0/photos/110343175387041417011/albums/6113063999001731585/6113109826603154658?pid=6113109826603154658&oid=110343175387041417011

We hebben een turbulente week achter de rug. Gelukkig was daar woensdagavond Lurru, die voor positieve afleiding zorgde.

Lurru zou eigenlijk donderdag komen, maar ik kreeg een berichtje van Hanneke of ze hem woensdagavond al konden komen brengen, aangezien ze het donderdag best wel druk zouden krijgen. Mark, haar partner, doet namelijk mee aan de Femundløpet.

Lurru was 1 van hun sledehonden, maar door een lichte hartafwijking is hij niet langer geschikt daarvoor. Daarom vroegen ze aan ons of hij bij ons kon komen wonen. Graag natuurlijk! Lurru is een heel andere hond dan Balto. Hij is onderdaniger, erg nieuwsgierig en vrij rustig. En een heerlijk knuffel! Het was in 1e instantie de bedoeling dat hij op een deken in de gang zou slapen 's nachts. Maar de 1e nacht begon hij te piepen en vervolgens te janken. Toen was het even stil, maar daarna begon hij weer heel verdrietig te janken. Toen ben ik maar uit bed gegaan en heb beneden op de bank geslapen. Na wat heen en weer gedrenteld te hebben, is Lurru weer op zijn deken in de gang gaan liggen en heeft daar de rest van de nacht geslapen.

Ik wil nog meer gekriebeld worden vrouwtje.

Donderdag had ik hem de hele dag voor mezelf en konden we elkaar beter leren kennen. Hij klom op een gegeven moment op de bank en ik heb hem laten doen. Even later kon ik hem achter z'n oren kriebelen en niet veel later waren we dikke vriendjes. Hij legde zijn kop op mijn arm en vond het helemaal prima zo. Donderdagnacht hebben we hem op de bank laten slapen en we hebben hem de hele nacht niet gehoord.

Vrijdagochtend zijn Matjo en ik met Lurru een eind gaan lopen.

Vrijdagmiddag hebben Tino en Lurru ook kennis gemaakt met elkaar en dat gaat ook helemaal goed komen. Vrijdag is ook de Femundløpet weer van start gegaan. Vrijdag de start van de 600 km en de junioren. Het was heerlijk weer, hier zelfs 8 graden boven nul! Stilte voor de storm, want vandaag is orkaan Ole losgebarsten, met name in Noord-Noorwegen. Op de Lofoten is de stroom ondertussen uitgevallen. Hier heel veel sneeuw met af en toe flinke rukwinden. Vandaag is ook de 400 km van de Femundløpet van start gegaan. Ook Mark is vertrokken, we hebben hem live via de internetverbinding zien vertrekken. Ze gaan afzien, de hondesleeracers, want in de bergen kan de wind aanwakkeren tot orkaankracht.

Tino en ik gaan Lurru even uitlaten in de hevige sneeuwval.

Bij terugkomst was het even wat rustiger, dus even snel sneeuwruimen. De buurman was ook al bezig met de trekker.

Lurru

Lurru wordt verwent door Tino. Zo te zien vindt hij het wel lekker.

Een beetje sneeuw op de veranda.

Leuk effect, die sneeuw op de voordeur :-)