Vrijdag zijn we naar de open dag op Sagmoen in Vingelen geweest. Dat is een bedrijventerrein(tje) met o.a. Vingelen Utvikling en Alvdal Skurlag (een houtfabriek). Vingelen Utvikling kreeg een nieuwe naam: Rådhuset Vingelen. We konden koffie en gebak eten (altijd goed) en rondkijken. Het rondkijken hebben we niet meer gedaan, maar wel een paar leuke gesprekken gehad met bekenden (Eleonie bijv. die bij Rådhuset Vingelen werkt) en onbekenden en weer nieuwe mensen leren kennen. De foto's zijn van werknemers van Rådhuset Vingelen.
Onthulling van de nieuwe naam van Vingelen Utvikling, helemaal links Matjo. |
Zoekplaatje: waar sta ik? Ik heb een witte jas aan :-) |
Koffie en gebak in de kantine van Rådhuset Vingelen. |
Ook afgelopen weekend verliep rustig. Lekker kreatief bezig geweest met de spullen die ik in Trondheim had gekocht:
Zondag zijn Loreena en ik gaan langlaufen op Olaberget. Het was heerlijk weer, zonnig en -12. Heerlijk om weer op de lange latten te staan en door het mooie landschap te langlaufen. Maar wat een spierpijn de 2 dagen erna!
Vandaag (woensdag 28 janauri) is er een grote staking in Noorwegen. Veel mensen staken omdat de regering een flexibelere werkweek in wil voeren, dus ook op zondag werken en overwerken als de baas dat zo uitkomt, zonder rekening te houden met kinderen die op de barnehage zitten en voor een bepaald tijdstip opgehaald moeten worden bijv, makkelijkere ontslagregels, meer tijdelijke contracten enz. Dat betekend dat ik Loreena op moet halen van school, want er rijden geen bussen na 14 uur, vanwege die staking.
Volgende week (6 t/m 10 februari) is het weer Femundløpet en dat betekend dat we een nieuwe huisgenoot krijgen! Als het goed is komt hij 5 februari. Hij is een 4 jaar oude Alaskan Husky met de naam Lurru. Hij is tot nu toe een sledehond geweest, maar hij blijkt een lichte hartafwijking te hebben. Hij kan er gewoon oud mee worden volgens de dierenarts, maar hij is niet meer geschikt als sledehond. De eigenaren, een Nederlands stel uit Leirdal, wilden hem eerst zelf houden omdat hij zo lief is, maar Lurru wordt elke keer doodongelukkig als hij al de andere honden weg ziet gaan voor de hondeslee en hij niet mee mag. Daarom hebben ze besloten een goed tehuis voor hem te zoeken en hopelijk kunnen wij hem dat bieden. We zien er erg naar uit en vooral Tino is al helemaal aan het uitzoeken wat we moeten doen zodra Lurru hier is. Dit is Lurru:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten