Lente

Ja, ja, ook hier wordt het lente, zij het erg langzaam. Hier en daar is er al een groen grassprietje te zien! De sneeuw smelt langzaam weg. Van mij mag het eerlijk gezegd wel wat snellen, want ik heb nu wel genoeg van de sneeuw.

Afgelopen woensdag had ik een open yoga dag voor gepensioneerden georganiseerd. Er kwam wel helemaal ........... niemand. In plaats daarvan ben ik maar begonnen met het opzetten van een meditatiecursus, die ik in het najaar wil geven. Je kunt merken dat het hier nu langer licht is (tegen tienen 's avonds is het redelijk donker nu). De toeloop van yogaklanten wordt nu toch wel minder. Gelukkig zijn er nog een aantal diehards, die trouw blijven komen, waarvoor bij deze mijn dank. Zouden die er niet zijn, dan ziet het er een beetje sombertjes uit voor de yogastudio. Gelukkig denken die diehards wel met me mee over de voortzetting van de yogastudio.

Donderdagavond was ik uitgenodigd bij de Bygdekvinnelag in Vingelen (Plattelandsvrouwenvereniging) om een praatje te komen houden over yoga en wat yoga-oefeningen te doen. Er waren, met mij mee, 13 vrouwen en ik was aan het eind van de avond aan de beurt. Het ging gelukkig goed, stukken beter dan de presentatie bij de Vereniging voor Gepensioneerden vorige week. Iedereen deed enthousiast mee met de oefeningen en na afloop vertelde een oudere mevrouw me dat ze had gemerkt dat ze nodig wat moest gaan doen aan haar balans. Schitterend.

Gisterenochtend was het weer tijd voor de wekelijkse boodschappen in Tynset. Toen ik vanaf Vingelen richting Tynset reed, leek het wel of ik door een wildpark reed. Nou ja, een beetje overdreven natuurlijk, maar ik zag eerst een raaf, vlak daarop een valkje, verderop nog 2 hertjes in een wei en tot slot vlogen er 2 kraanvogels over.

A.s. zaterdag heeft het koor een concert in Vingelen, samen met het orkest van Tolga. De dirigente wil graag dat zoveel mogelijk uit het hoofd wordt gezongen. Voor het grootste gedeelte gaat dat wel, maar 1 lied gaat dus echt niet lukken. Het is nogal lang (6 verzen) en allemaal in het noors, waarvan ik soms echt denk: "Wat sta ik nu toch te zingen?" Ik begrijp er soms helemaal niks van. En het lied dat we samen met het orkest gaan zingen, is helemaal rampzalig. De melodie niet hoor, maar het is in Trondelags dialect. Ten eerste breek ik mijn tong erover en ten tweede zijn er misschien 2 woorden in het hele lied, die ik ken. Dan maar met notenschrift en tekst erbij, het is niet anders.