1 mei 2012

1 mei wordt uitgebreid gevierd in Noorwegen. Loreena moest vanochtend meemarcheren met het muziekkorps. Het grote korps (Tolga/Os Janitsar) en het Skolekorps waren samengevoegd. Om half 11 begon de mars bij Vidarheim, om om kwart voor 12 bij Malmplassen te eindigen. Onze leraar noors, Jan Erik, liep ook mee. Hij speelt (bariton)saxofoon en liep naast Loreena. Hij vroeg me na afloop of ik 17 mei ook meemarcheer. Tja, ik heb nog geen uniform. Maar daar kon wel voor gezorgd worden, volgens Jan Erik. Dus wie weet, marcheer ik 17 mei inderdaad mee, met m'n klarinet.

Loreena aan het marcheren.

Omdat het zulk prachtig weer was, besloten we om vanmiddag weer een flinke wandeling te gaan maken. Dit keer rond Tallsjøen, het grote meer hier in de buurt. Een wandeling van een km of 12, gerekend vanaf ons huis. Het eerste stuk ging prima, af en toe nog wat sneeuw, maar heel goed te doen. Ook prachtige uitzichten op het meer. Het middelste stuk leek meer op een survivaltocht. We besloten een karrespoor te volgen. In het begin ging dit nog prima. Ook hier wel sneeuw, maar niet te veel en te diep. Het pelgrimspad van Oslo naar Trondheim loopt hier ook overheen. Maar gaandeweg werd de sneeuw steeds dieper. En ik had dit keer besloten om niet mijn sneeuwlaarzen aan te doen, maar mijn stevige wandelschoenen. De sneeuw kwam herhaaldelijk tot boven de knieen, dus ik had al snel doorweekte sokken. Maar om nu terug te gaan, we waren ondertussen al een aardig eindje, dachten we. Dus gingen we verder. En toen moesten we ook nog een snelstromend beekje over. Balto durfde eerst niet, die hebben we aan zijn riem er over moeten trekken. Gelukkig zijn we er niet ingevallen. En toen was nog het einde van de sneeuw niet in zicht. Ik denk dat het al met al een km of 1,5 is geweest, maar het leken er wel dubbel zoveel. Echt iets voor een stel lompe Hollanders om zoiets te doen. Maar goed, we hebben het overleefd en toen we eenmaal uit de sneeuw waren, zijn we eerst maar even gaan zitten. Ik heb eerst mijn schoenen uitgetrokken en het water eruit laten lopen en mijn sokken uitgewrongen. En toen was het nog een km of 4 naar huis. Onderweg, op de doorgaande weg, kwamen we Hein en Danielle nog tegen, die met de auto van hun werk in Tolga naar hun huis in Vingelen reden. Weer een heel avontuur en we weten nu dat karresporen pas in juli begaanbaar zijn. En het was best een rare ervaring, in je t-shirt met korte mouwen door een halve meter sneeuw baggeren.

Uitzicht op Tallsjøen

In je t-shirt met korte mouwen door de sneeuw.