Op zijn noors

Hier in Tolga staat sinds een paar maanden het gebouw te koop waar eerst de Joker (een supermarkt) in heeft gezeten. Het staat langs de RV30 en ziet er niet uit. Een aantal Nederlanders heeft de koppen bij elkaar gestoken en is met een leuk idee gekomen. Het idee is om hier een aantal speciaalzaken te vestigen met als thema het wilde westen. Bijv. een hoefsmid, of een speciaalzaak in paardenspullen en/of hondenspullen, een ruimte waar je kunt eten of koffie kunt drinken en een toeristeninfopunt. Dit om Tolga meer aantrekkelijk te maken voor toeristen en ook voor de bewoners zelf. Een prima idee, vind ik zelf. Matjo en ik zijn hier niet bij betrokken, de 1e 2 vergaderingen vielen net op dagen dat we niet konden. Afgelopen dinsdagavond was de 2e vergadering. Ik had koor en Matjo was die dag in Kopenhagen en was pas tegen achten weer thuis. Nigel, onze engelse hondesleevriend, was wel aanwezig, hoorde ik van Hein en Danielle. Ook iemand van de gemeente was aanwezig en blijkbaar is Nigel erg boos geworden op hem. Het kwam erop neer dat hij vond dat het hoog tijd werd dat de gemeente hun beloftes eens waar ging maken. Het klonk mij erg bekend in de oren. We hebben in Åseral hetzelfde meegemaakt. Gemeentes proberen mensen te krijgen en beloven daarbij vanalles. Ze helpen je als je je bedrijf meeneemt bijv. Puntje bij paaltje: je moet gewoon alles zelf doen. Echt op zijn noors.

Ook op z'n noors: overal de tijd voornemen. Dat doen wij nu ook met onze huizenzoektocht. Er zijn nu 2 huizen in Øversjødalen die te huur zijn en gisteren hoorde ik dat er misschien in Vingelen ook een huis te huur komt. Gisterenavond zijn Matjo en ik naar Vingelen gereden om het betreffende huis te zoeken en eens te kijken hoe het eruit ziet. Het was even zoeken, maar ik denk dat we het gevonden hebben. Een leuk wit huis, heerlijk rustig gelegen. Het lijkt niet zo groot, maar de binnenkant kan zomaar groter zijn dan het lijkt aan de buitenkant. Misschien dat we volgende week meer weten. A.s. zondag gaan we in ieder geval het gele huis in Øversjødalen bekijken, samen met Peter en Ingrid, die ook interesse hebben. Gezellig. En misschien ook het groene huis. Kijken kan altijd en beslissen kunnen we pas na maandag. Maandag hebben Tino en ik een vergadering met Tolga Skole, Storsteigen en de PPT over de overgang naar Storsteigen. Kan ik gelijk vragen wanneer nu precies de schooltijden zijn. En dan kunnen we weer verder kijken of Øversjødalen dan te doen is of niet. Alles op het gemak. Op z'n noors.

Vandaag heeft Tino examen Engels. Ik hoop maar dat hij dat ook op z'n noors doet en het niet te snel afraffelt. Loreena heeft vandaag vrij, omdat Vidarheim niet beschikbaar was voor het examen. Daarom is het examen op school. Morgen heeft Loreena tentamen wiskunde en gaat Tino met de klas naar Oslo. Het wordt een lange dag voor hem. Om 6.45 uur gaat de trein vanuit Tolga en om 23.19 uur is hij pas weer terug. Volgende week dinsdag heeft hij nog examen Engels mondeling. Als dat doorgaat tenminste. Want er wordt gestaakt door de leraren en ook nog door diverse andere ambtenaren. De staking is vorige week begonnen, toen staakten voornamelijk de schoonmakers en administratief medewerkers. Deze week staakten de leraren en blijkbaar duurt dat nog tot volgende week. Dat betekende aangepast lesroosters. De helft van de leraren was in Oslo en de andere helft geeft nog les. Waarschijnlijk zijn Tino en Loreena dan maandag vrij, vanwege de staking. Ook de bibliotheek is al de hele week gesloten. We wachten het wel weer af wanneer dat allemaal weer voorbij is.

Pinksterweekend deel 2

Wat een verschil in weer vandaag vergeleken met gisteren. Gisteren volop zon en 27 graden, vandaag half bewolkt, soms zelfs natte sneeuwbuien onderweg en temperaturen tussen de 0 en 7 graden.
We, dat wil zeggen Matjo, Tino, Balto en ik, zijn vandaag een dagje met de auto gaan rijden. Loreena had geen zin, die vond het wel best om lekker een dagje alleen in huis te zijn.
We zijn eerst richting Øversjødalen gereden en vandaar richting het Femundmeer. Daar zijn we er even uitgegaan en heeft Balto nog even gezwommen.

Natte Balto.

Bij het Femundmeer.

Daarna zijn we verder gereden richting Os en van Os richting Røros. Van Røros zijn we naar Brekke gereden. Van Røros naar Brekke was een fietstocht uitgezet en dat was niet super rijden. Overal groepjes fietsers. Onder andere de eenzame fietser van Boudewijn de Groot.

De eenzame fietser.

Bij Brekke zijn we de 705 opgegaan. Deze weg staat in de reisgids vermeld als rendierenroute en we hoopten dan ook deze dieren te zien. Helaas was dat niet het geval. Het was er wel mooi.

De rendierenroute.

We zijn doorgereden tot Tydal en daar zijn we omgedraaid en weer teruggereden. Onderweg nog een flinke sneeuwbui gehad met een temperatuur van 0 graden. Niet echt lekker.

Sneeuwbui.

Maar gelukkig hebben we nog wel 1 dier gezien, vlakbij Røros. Een eland, en deze keer is de foto wel scherp.

Eland.

Pinksterweekend deel 1

Zaterdagochtend zijn we eerst weer de wekelijkse boodschappen in Tynset gaan doen. Dit keer deden we er wat langer over, want Loreena wilde nog wat kleren kopen en had ook nog nieuwe schoenen nodig, met hakken, want ze wat uit de meeste gegroeit. En zoals het een 13-jarig dametje betaamd, moesten eerst alle kledingwinkels bezocht worden, voordat er een definitieve keuze werd gemaakt. Gelukkig heeft Tynset niet al teveel kledingwinkels.

's Middags zijn we rond 15.15 uur weggereden richting Øversjødalen. We waren door Peter en Ingrid uitgenodigd voor een barbecue, samen met Femke, Dennis en Nigel. We waren er tegen vieren. Het weer was weer prima, rond de 20 graden, volop zon. Dus eerst gezellig in de zon koffie gedronken.

Gezellig koffiedrinken in de zon.

Daarna hebben we een wandeling gemaakt door Øversjødalen en zijn we langs een huis gelopen, dat te huur is. Een leuk lichtgroen huis, met ruimte voor het houden van dieren. De eigenaresse woont iets verderop. Øversjødalen bleek nog mooier dan ik dacht.

Peter en Matjo met hond Nana.

Tino en Loreena, zo te zien hebben ze lol.

Ingrid en Loreena.

Vervolgens zijn Matjo en ik met Peter nog met de auto naar een ander huis gereden. Ook weer een leuk huis, geel dit keer. Met een prachtig uitzicht. Als we met z'n 2en waren geweest, zouden we direct verhuizen. Maar we zijn met z'n vieren, dus gaan we eerst alle praktische uitdagingen eens op een rijtje zetten en kijken wat we kunnen regelen. We gaan dit niet overhaast doen. We nemen hier, op z'n noors, rustig de tijd voor. We zitten niet op een schopstoel en als we in Øversjødalen willen gaan wonen, doen we dat voor langere tijd.
's Avonds kwamen Dennis en Nigel en hebben we lekker met z'n allen gebarbecued buiten. Tegen tienen was het toen zodanig afgekoeld, dat we maar naar binnen zijn gegaan.

Matjo, Dennis en Peter. Het was al behoorlijk afgekoeld.

Rond 23.15 uur zijn we weer naar huis gereden. Het was nog behoorlijk licht. Onderweg stak een haas de weg over, we zagen nog een eland en een reebok.

Zondag, 27 mei, met temperaturen van 27 graden, is het Konfirmasjonsdag. Een soort belijdenis voor jongeren die dit jaar 15 worden. Dit kan in kerkelijk verband, maar er is ook zoiets als een burgelijke konfirmatie. Zoals ik het begrepen heb, is het een soort ritueel dat de overgang van kind naar volwassene markeert. De jongeren hebben eerst een aantal bijeenkomsten, waar gedacht wordt over, wat wil je, wat vindt je belangrijk, waar sta je voor. Aan het eind is een ceremonie waarin dit alles bevestigd wordt. Op deze dag zie je dan ook heel veel mensen in klederdracht lopen, erg leuk.

Meisjes in bunad (klederdracht)

Matjo en ik zijn vanmiddag de bergweg (Fjellveien) afgelopen naar de Symundshytta. Een wandeling van 15 km heen en terug. Prachtige wandeling, eerst door het bos en hoe hoger we kwamen, hoe minder bomen er stonden. Verder met mooie uitzichten. Kortom: het was de moeite weer meer dan waard!

Op weg naar de Symundshytta

We zijn er!

Op de terugweg, even pauzeren.

Terug naar het normale leven

Woensdag zijn de kinderen en Matjo nog thuis gebleven. Eerst maar lekker uitgeslapen. Gisteren is Matjo weer naar zijn werk gegaan. Hij had nog wel de meeste moeite om weer in het dagelijkse ritme te komen. Gelukkig kreeg hij alle dagen die hij vrij had genomen voor de reis naar Nederland en de begrafenis terug. Geweldig bedrijf, dat Scandinavian Business seating. Wat mij opviel in Nederland was dat alles zo heerlijk groet was. En verder reden er ontzettend veel auto's en stonden er gigantisch veel huizen vrij dicht op elkaar.

De Boeddha tussen snel opkomende brandnetels.

Tino en Loreena waren al snel weer in het dagelijkse ritme, net als ik trouwens. Ik vroeg gisteren nog aan Tino of hij nu hetzelfde gevoel had als toen we terug kwamen met de kerst. Dat bleek, gelukkig, niet het geval te zijn. Zijn elektrische gitaar doet echt wonderen. Blij dat we dat ding gekocht hebben!
Het weer is hier super, tussen de 20 en 25 graden. Het wordt hier nu ook eindelijk groen. We genieten er met volle teugen van. Ik ben gisteren dan ook lekker buiten bezig geweest. De was kan naar buiten en het droogt als een tierelier. Verder heb ik woensdag nog een paar buitenplanten gekocht. Het koste een klein vermogen, dus dat doe ik maar niet meer. Maar het staat wel erg leuk in het perkje rond de Boeddha.



De Boeddha tussen leuke plantjes.

Gisterenmiddag heb ik nog een bijzonder dier gespot. Ik zat lekker op de bank op de veranda, toen ik ineens een "poes" zag oversteken. Een hele grote, grijze, die nogal apart rende. De "poes" rende richting de beek, die langs onze veranda stroomt, en sprong erin. Huh? Een poes die in het water springt? Ik stond gelijk recht en zag het dier uit het water komen, onder rotsen glippen, het water weer in en zo verder. Het bleek geen poes te zijn, maar een otter! Ik wist niet wat ik zag! Hij ging half door het water, half over de rotskant helemaal naar de waterval langs naar boven.

's Avonds hebben Matjo en ik nog een korte wandeling gemaakt. We konden merken dat we anderhalve week hadden stilgezeten.

De kerk en kinderdagverblijf. Het gras is al een stuk groener dan toen we weggingen.

Ontluikend groen bij de waterval.

Fotomodel bij de waterval.



Terug thuis

Ja, ja, we hebben een heftig weekje achter de rug, maar gelukkig zijn we weer thuis.
Donderdagochtend zijn we om half 10 's ochtends vertrokken. Aan de vroege kant, maar Matjo houdt er van alles op het gemak te doen. Dus we hadden tijd zat en waren dan ook veel te vroeg op Gardermoen. We hadden het vliegtuig van 10 voor half 6 en landden keurig op tijd, om 7 uur op Schiphol. Daar stond Matjo's broer uit Almere al op ons te wachten. Hij heeft ons naar mijn moeder in Tholen gebracht, waar we de hele week hebben gelogeerd.
Vrijdag werden we om 12 uur verwacht in het rouwcentrum in Kapelle. De oudste en jongste broer van Matjo met de schoonzussen waren er al. Evenals een heleboel broers en zussen van schoonpapa. Hij is de oudste zoon uit een gezin van 11 en is de 2e die overleden is. Vooral de zussen waren erg aangedaan. Thijs, de rots in de branding, ineens overleden. Vervolgens zijn we naar het huisje van schoonpapa gereden om de rouwdienst voor te bereiden. Matjo's broer uit Almere mocht van zijn baas niet weg. Hier merkten we het verschil tussen Nederland en Noorwegen goed. De bazin van Matjo had gezegd dat hij even niet aan zijn werk moest denken, de familie was nu even belangrijker. Eén van mijn schoonzussen had spontaan gevraagd of ik wilde zingen en na heel even nagedacht te hebben, heb ik ja gezegd. Ik had thuis al wat muziek bij elkaar gezocht, dat geschikt was om te zingen. Samen hebben we het lied "Gev meg handa" uitgezocht, een ierse melodie met een noorse tekst. Dit lied zingt Sneppen koor vaak, dus ik kon het bijna dromen.
's Avonds zijn we nog een wandeling door Tholen gaan maken, die dubbel zo lang duurde dan de bedoeling was. We kwamen de een na de ander tegen en eindigden bij onze vroegere overburen voor een bak thee.
Zaterdag hebben we Loreena afgezet bij een vriendin en wij zijn naar Bergen op Zoom gereden met het autootje van mijn moeder. Daar uitgebreid gewinkeld, waarbij we Loreena met haar 2 vriendinnen nog een paar keer tegen het lijf liepen. 's Avonds zijn we gaan eten bij mijn jongste broer. Hij en mijn schoonzus zijn in januari verhuisd naar een prachtig huis, dat we uitgebreid bewonderd hebben.
Zondagmiddag kwam mijn zus met mijn zwager en nichtje. En 's avonds weer gewandeld, dit keer belandden we bij de buren waar we naast hebben gewoond.
Maandag ben ik met Tino naar de kapper geweest. Hij had eigenlijk een afspraak voor dinsdagmiddag in Tolga, maar dat ging uiteraard niet door. Het kind heeft weer een keurige kop haar. Matjo werd rond half 12 opgehaald door zijn broer uit Almere. Ze hadden, met de oudste broer, een afspraak met de notaris om vanalles te regelen. De jongste broer had al getekend. Tino is gaan fietsen met de elektrische fiets van mijn moeder. Hij heeft zijn oude school nog bezocht en met een aantal leraren kunnen praten. Ik had 1 van mijn vriendinnen een sms'je gestuurd of ze thuis was en dat bleek het geval te zijn. Loreena en ik zijn naar haar toe gewandeld en halverwege de visite is Loreena naar een vroeger buurmeisje gegaan, waarmee ze had afgesproken. 's Avonds weer een wandeling en dit keer eindigden we bij weer andere vroegere buren. We hebben er eentje niet bezocht, zij heeft een schoonheidssalon en had net een klant toen we langs kwamen. Volgende keer komen we wel hoor, buuf!
Dinsdag was de begrafenis. Matjo en ik zijn wat vroeger naar de kerk gegaan gegaan dan de anderen. Matjo om zijn speech nog een keer te oefenen, dit keer bij de kist van zijn vader. En ik om het lied met de organist een paar keer door te nemen. Matjo deed het heel goed tijdens de rouwdienst. Tijdens het voorlezen kreeg hij het een paar keer erg moeilijk, maar hij wist zich goed te herpakken. Respect! Ook het zingen ging goed. Ik kon gelukkig boven bij de organist staan, zodat ik niet iedereen in het gezicht hoefde te kijken. Na afloop, tijdens het condoleren, werd ik overstelpt met complimenten. Je zou er bijna naast je schoenen van gaan lopen, maar dat ga ik maar niet doen. Het gaf een fijn gevoel dat mensen het mooi vonden. Het was mijn manier van afscheid nemen van schoonpapa en ik zong het ook nog voor mijn eigen vader.
Om 16.15 uur heeft Matjo's jongste broer ons naar het station in Kapelle gebracht. In Roosendaal overstappen op de HiSpeed en om 7 uur waren we netjes op Schiphol. Even eten, plassen en nog een kleinigheidje voor Femke gekocht en om 10 voor 9 vertrok het vliegtuig richting Gardermoen. Daar kwamen we om half 11 aan. Het duurde even voordat alle koffers er waren en we met de shuttlebus op het parkeerterrein waren. We moesten helaas nog flink extra betalen voor het parkeren, omdat dat 2 dagen langer was dan wat we betaald hadden vantevoren. Om half 12 reden we op E6 richting het noorden. Het aparte was dat het geen moment echt donker was. Hoe meer we Tolga naderden, hoe lichter het werd. Om 4 uur waren we weer thuis, waar we begroet werden door een dolenthousiaste Balto. We waren erg moe, maar op de een of andere manier voelde het vreemd om toch nog naar bed te gaan, omdat het al zo licht was. Maar we hebben allemaal toch nog lekker geslapen en gaan er vandaag flink tegenaan.

Verdrietig bericht

Toen ik gisterenavond om half 10 thuiskwam van een gezellige koorrepetitie, vertelde Matjo dat 10 minuten daarvoor zijn jongste broer had gebeld, met het bericht dat het niet goed ging met zijn vader. Hij was helemaal weggezakt en ook de verpleging in het ziekenhuis maakte zich zorgen. Dus heeft Matjo zijn vliegticket gelijk omgeboekt en ook 3 tickets voor mij en de kids bijgeboekt, omdat de kans erg groot was, dat Pa van Liere Pinksteren niet meer zou halen.

Vanochtend om 6 uur werden we gebeld door mijn schoonzus. Ze waren in het ziekenhuis, het ging niet goed. Of Matjo nog wat wilde zeggen door de telefoon tegen zijn vader, misschien dat zijn vader het nog hoorde. Zo gezegd, zo gedaan. Matjo wilde uiteraard zo snel mogelijk naar Nederland en heeft om 7 uur zijn broer weer gebeld. Hij hoorde toen dat net na het telefoongesprek, zijn vader was overleden.

Dus nu alles regelen om morgen naar Nederland te kunnen. Loreena was erg verdrietig toen ze het hoorde. Ik ben daarom eerst maar mee naar school geweest om het te vertellen tegen haar lerares. Ook heb ik gelijk een sms gestuurd naar het korps, dat ik niet mee kan marcheren. Nu de rest nog. Want we hebben wel een hond en 4 katten, dus daar moet iets voor geregeld worden. Even het telefoontje afwachten van iemand, of die een aantal dagen in ons huis wil bivakkeren. We vliegen morgen eind van de middag om half zes vanaf Gardermoen. We gaan er met de auto naar toe, dus we vertrekken vanuit Tolga eind van de ochtend. We kunnen bij mijn moeder blijven slapen, dat is ook al geregeld.

Wordt vervolgd.

Update 1, 9 uur:
We hebben een oppas voor de hond en de katten: Femke wil het doen. Hartstikke lief van haar, ik ben haar erg dankbaar, want het scheelt een hoop geregel.

Update 2, 13 uur:
Zo, het meeste is geregeld. Paardrijles Loreena afgebeld, we kregen zojuist een brief met daarin een datum voor een vergadering met de PPT, Tolga skole en Storsteigen op maandag de 21e. Waarschijnlijk is dan de begrafenis, dus zijn we er niet. Dus de PPT gebeld om het hele verhaal uit te leggen. Koffers van Matjo, Tino en mij zijn bijna ingepakt, Loreena wil liever zelf haar koffer inpakken. Janna liep langs, daar zou ik vrijdagavond even naar toe gaan, dus heb gelijk haar het hele verhaal ook verteld. Als het goed is, komen Peter en Ingrid zo nog even langs om voor Femke te kijken waar al het dierenvoer staat. Ook de boarding passes liggen uitgeprint klaar, evenals de reservering voor de parkeergarage bij Gardermoen.

Update 3, 15 uur:
De begrafenis is dinsdagmiddag half 2, dus de tickets moesten weer omgeboekt worden. En ook weer opnieuw online inchecken, de boarding passes van vanochtend kunnen in de kachel gegooit worden. Ingrid en Peter zijn nog even langs geweest, en heb ik ze laten zien waar Femke alles kan vinden. Straks nog even naar de Coop voor wat boodschappen. Vanavond nog even de stofzuiger door het huis en dan kunnen we morgen met een gerust hart vertrekken.

Woningbezichtiging

We hadden het huis al een tijdje op het oog, zijn er een paar keer gaan kijken. Het ligt erg mooi, mooi uitzicht over Tolga. Er horen 3 bijgebouwen bij, een kleine stal, een zomerhuisje en een gastenverblijf. Ook nog ruim 4000 m2 grond. Alleen de binnenkant van het huis, dat hadden we nog niet kunnen bekijken. Het huis stond eerst te huur, maar de huurprijs vonden we veel te hoog. Sinds een week staat het officieel te koop. Dus heb ik afgelopen weekend contact gezocht met de advokaat, die voor de verkoop zorgt. Gisterenmiddag 5 uur zijn we gaan kijken.

En helaas, het viel tegen. De bovenverdieping niet. 2 grote slaapkamers, een heel klein slaapkamertje, een soort tussenkamer, die de beide grote slaapkamers verbindt en een hele grote overloop, waar je vanalles mee kan doen. Een tv-ruimte van maken bijvoorbeeld. Verder nog een ruim dakterras. Beneden viel het wel tegen. De woonkamer is niet erg groot, de keuken ook niet. Als je de muur tussen keuken en woonkamer weg zou kunnen breken, zou het een hoop ruimte opleveren. Maar de advokaat had geen idee of dat kon. Verder zag de badkamer er verschrikkelijk uit. Er zat zelfs schimmel op 1 van de muren. Ook konden we nergens een aansluiting voor een wasmachine ontdekken. Het stopcontact wat er in zat, was heel onveilig, niet afgedekt en dat in een vochtige ruimte, wat een badkamer toch is. De keuken was ook verouderd, maar met een blik verf was daar wel wat aan te doen. En in het begin van de kelder stond een laagje water, dat is blijkbaar elk voorjaar een terugkerend probleem, volgens het taxeringsrapport. De vraagprijs is 1.200.000 kronen en dat vinden we teveel, gezien wat er nog allemaal moet gebeuren, wil je er een beetje fatsoenlijk in kunnen wonen.
Thuisgekomen heb ik op Finn.no gekeken naar andere woningen. In de naburige gemeente Rendalen stond ook een huis te koop voor dezelfde vraagprijs. Het huis staat op ruim 2000 m2 grond, maar je kunt er zo in. Moderne keuken, nette badkamer. Ruime garage erbij, kortom, als je toch 1.200.000 kronen uit wilt geven, kun je beter het huis in Rendalen kopen dan het huis hier in Tolga. Helaas, pindakaas.

Vervelend bericht

Dinsdagochtend ben ik met Tino naar de tandarts geweest, waar de laatste gaatjes bij Tino zijn gevuld. De assistente vroeg me of ik donderdagavond kwam spelen met de klarinttengroep. Er was geen repetitie van het orkest, omdat de dirigent bezet was. Dit leek me wel een goed idee, want het spelen valt best wel weer even tegen. Zo goed ben ik namelijk niet. 's Middags zijn we even naar het postagentschap in de Coop gereden, om Tino's gitaar op te halen.

Donderdagochtend werden we opgeschrikt door het bericht dat Matjo zijn vader lelijk was gevallen en zijn bekken heeft gebroken. Op zulke momenten is de lange afstand behoorlijk vervelend, want je bent niet zomeer in Nederland. Gelukkig is zijn toestand stabiel en hoefden we niet op stel en sprong richting Nederland. We hebben gelukkig goed contact met de familie, ze houden ons perfect op de hoogte van alles. We wachten, na overleg met 1 van de broers, even af hoe de situatie zich ontwikkeld en misschien dat Matjo met de Pinksteren even naar Nederland gaat.

Donderdagochtend ben ik nog op visite geweest bij Peter en Ingrid in Øversjødalen. Zoals altijd weer erg gezellig. En heerlijk weer, het was maar 9 graden, maar we hebben heerlijk buiten in de zon kunnen zitten.

Lekker in het zonnetje bij Peter en Ingrid.

Donderdagavond ben ik eerst, samen met Tino, Matjo op gaan halen. Daarna naar de klarinettengroep. Dat viel best wel tegen. Ik kijk het aan tot de zomer en dan beslis ik of ik definitief lid word of er mee stop. Het moet wel leuk blijven.

Gisteren kreeg ik nog visite van Mel en Nigel. Ik had het met Nigel over het weer hier, dat je met 9 graden en zon al zo heerlijk buiten kon zitten. We waren het met elkaar eens dat je zoiets in Nederland of Engeland niet snel zou doen. Je beleving van koud en warm weer is hier echt heel anders.

Vandaag (zaterdag) weer boodschappen gedaan in Tynset met Matjo en Tino. We hebben ook wat nieuwe kleren gekocht voor Matjo, want er begint hier en daar het een en ander te verslijten. Ook ik heb nog een leuk tuniekje gekocht. Bij Kappahl kwamen we Else van de Storsteigen Skole tegen. Zij is de adviseur van de school en geeft ook les en met haar hebben we al een paar keer gesproken. Ik vertelde haar dat Tino aangenomen was en daar was ze erg blij mee. Ze begon gelijk een heel verhaal tegen Tino af te steken in het engels. Ze vertelde dat er binnenkort een vergadering zou zijn met de PPT (schoolbegeleidingsdienst) en dat Tino dan nog maar een keertje langs moest komen.

En dan hebben Matjo en ik zonet nog een korte wandeling (van een uur) gemaakt. Ik had de wandeling een week of 5 geleden al eens met Balto gedaan, maar nu was bijna alle sneeuw weg en zag het er weer heel anders uit. Onderweg nog een natte sneeuwbui gehad, maar op de een of andere manier voelt dat helemaal niet koud aan. Terwijl het sneeuwde, scheen trouwens ook de zon. Ook zoiets aparts.

Matjo op de boot en Tino zijn gitaar

Gisterenochtend vroeg uit mijn bed, 5 uur. Ik ben met Matjo naar het vliegveld in Røros meegereden, want hij ging weer drie dagen voor zijn werk weg. Dit keer met de Colorline van Oslo naar Kiel en weer terug. Een softwareleverancier, waar ze zaken mee doen, bestaat 10 jaar en had wat klanten uitgenodigd voor deze trip. Aan boord worden er dan presentaties gehouden. Matjo's baas vond dat hij dat maar moest doen, dus zodoende is Matjo nu bijna gearriveerd in Kiel. Morgenavond haal ik hem weer op.

Tino is al maanden aan het sparen voor een elektrische gitaar. Matjo had nog een oude klassieke gitaar liggen, dus daar is hij al sinds december op aan het oefenen. En nu was het dan zover, hij had (bijna) genoeg gespaard. Het laatste beetje hebben we maar voorgeschoten. Vorige week heeft hij samen met Matjo een starterpakket besteld bij Gitarhuset.no. Een Fender Squire of zoiets. En gisteren lag het pakket bij het postagentschap bij de supermarkt. Tino was er zo blij mee, dat hij zichzelf nauwelijks tijd gaf om een beetje fatsoenlijk te eten 's avonds. Hij maakte zelfs een filmpje van zichzelf, terwijl hij meespeelt met een nummer van Metallica en heeft dat ook nog eens op Facebook gezet. Die Tino.
Het filmpje staat overigens ook onder de map Foto's en filmpjes mei 2012.

Expositie en trainingstrip

Weer een weekend vol met belevenissen achter de rug.
Donderdagnacht en vrijdag heeft het weer gesneeuwd. Eerlijk gezegd ben ik nu wel uitgekeken op de sneeuw :-) Maar goed, zo gaat dat hier. Volgens Kari duurt het dit jaar lang voordat de sneeuw weg is. Vergeleken met vorig jaar, toen lag er met Pasen al bijna niks meer en was het in april heel warm voor de tijd van het jaar met temperaturen van 20 graden. Door de sneeuw ging de paardrijles van Loreena vrijdag eind van de middag niet door, dat gaat straks om 6 uur gebeuren.
Zaterdag zijn Matjo en ik eerst met z'n 2en boodschappen gaan doen in Tynset. 's Middags heb ik Kari opgehaald en zijn we naar Røros gereden, naar de galerie in de kerkstraat 44 in Røros. We hadden een bespreking met de 2 andere dames die ook in juli gaan exposeren in deze galerie. We huren de galerie dus met z'n vieren voor de maand juli. De 2 andere dames heten Cristel en Britt. Cristel maakt keramiek en Britt beelden. Vooral Britt had hele goede tips om de galerie in te richten. Omdat in juli er heel veel toeristen komen, was het voorstel om 7 dagen per week, van 10 tot 18 uur open te zijn. Ik ga de 1e week zoveel mogelijk in de galerie staan. Alleen 5 juli niet, want dan haal ik Evelien (van de noorse cursus in België) op van het station in Tolga. Ze blijft een kleine week bij ons logeren, gezellig! 7 dagen per week open is aan de ene kant best veel, maar aan de andere kant is de kans groter om te verkopen.
Van 20 tot 30 juli is het Olsok, een cultureel evenement hier in de omgeving en ook in Tolga. Ik ga die dagen ook nog exposeren in de galerie van Kari. Ben heel benieuwd hoe dat allemaal gaat verlopen en wat de reactie op mijn mandalatekeningen zijn.

's Avonds zijn we naar Mel en Nigel gegaan voor een filmavondje. Mel had de laatste Startrek film op haar pc staan, en die hadden we dus nog niet gezien. Het was een goede film en een gezellige avond. Mel vroeg of ik soms zondagochtend mee wilde met een trainingstrip met de honden. Nou, daar had ik wel oren naar!

Trainingstrip met de hondeslee.

Dus ben ik vanochtend om half 7 m'n bed uitgerold (wel heel vroeg voor de zondagochtend, maar je moet er wat voor over hebben) en om 7 uur zat ik in de auto richting Kåsa. Daar aangekomen hadden Mel en Nigel de honden (28 in totaal) al in de truck geladen en konden we naar Oversjødalen. In Oversjødalen hebben we de sledes (3) en de honden uitgeladen. Ondertussen was ook Dennis gearriveerd met zijn eigen slee. En toen konden we op pad. Het was prachtig weer, temperaturen iets onder nul. Dennis en ik hadden beiden 6 honden, Mel en Nigel beiden 8. Het was hard werken zo nu en dan, omdat ik wel eens van de slee moest om te duwen. En door die losse sneeuw is dan niet echt makkelijk lopen. Maar het was weer een superervaring. De tocht was dit keer een kleine 30 km. Dennis heeft nog een filmpje gemaakt, terwijl hij achter me reed/gleed. Het filmpje staat op Facebook. Om kwart voor 12 reden we weer terug naar Kåsa.

Matjo en Loreena in Oslo.

Gisteren zijn Matjo en Loreena naar Oslo geweest om een paspoort voor Loreena aan te vragen. Ze hebben er gelijk maar een leuke dag van gemaakt.
Voor dat paspoort moesten de nodige documenten mee. Eerst het paspoort van Matjo en ook mijn paspoort. Verder het geboortebewijs van Loreena (dat we in Tholen nog hadden aangevraagd vanwege de emigratie), ons trouwboekje, de pasfoto's en 2 verklaringen die ik had opgesteld, omdat ik niet meeging. De 1e was een verklaring dat ik toestemming verleende aan Loreena om een paspoort aan te vragen en de 2e was een machtiging dat Matjo dit mocht regelen.

Matjo en Loreena zijn om 5.15 uur vertrokken van huis en vlogen tegen half 7 vanuit Røros naar Oslo. Op Gardermoen aangekomen eerst maar een ontbijtje gepakt.

Ontbijten op Gardermoen.

Daarna de supersnelle trein naar Oslo Centraal gepakt, waar ze om half 9 aankwamen. De winkels bleken pas om 10 uur open te gaan, dus hebben ze eerst Oslo maar onveilig gemaakt :-) en koffie en chocolademelk gedronken.

Wachten tot de winkels opengaan.

Ook zijn ze nog bij het Koninklijk Paleis geweest. Dat vond Loreena toch wel erg bijzonder, dat je daar zo dicht bij kon komen. Daarna de winkels in. Eerst alles bekijken wat er gekocht kon worden en toen naar de Nederlandse ambassade. Ze hadden een afspraak om half 2, maar waren er al om 1 uur. Dit was geen probleem, want het was er alles behalve druk. Dus stonden ze 20 minuten later weer buiten. Het paspoort wordt netjes opgestuurd.
Toen eerst nog bij de wacht bij het Koninklijk Paleis gekeken, waar Loreena op de foto mocht tussen 2 van die mannetjes in. Dat vond ze natuurlijk helemaal super.

Goede bewaking is nooit weg!

En toen heeft ze haar kledingbudget van mei uitgegeven bij H&M, Cubus en Kappahl. De H&M vond ze erg tegenvallen. Er waren er wel 3, maar die leuke shirts uit de catalogus zag ze nergens hangen. Kappahl daarentegen is wel in de smaak gevallen. Drie verdiepingen, dat is wel wat anders dan de eenvoudige Kappahl in Tynset.
Om half 8 's avonds waren ze weer terug, moe maar voldaan. Ook Matjo heeft het naar zijn zin gehad, zo'n dagje op stap met zijn dochter is hem erg meegevallen.

1 mei 2012

1 mei wordt uitgebreid gevierd in Noorwegen. Loreena moest vanochtend meemarcheren met het muziekkorps. Het grote korps (Tolga/Os Janitsar) en het Skolekorps waren samengevoegd. Om half 11 begon de mars bij Vidarheim, om om kwart voor 12 bij Malmplassen te eindigen. Onze leraar noors, Jan Erik, liep ook mee. Hij speelt (bariton)saxofoon en liep naast Loreena. Hij vroeg me na afloop of ik 17 mei ook meemarcheer. Tja, ik heb nog geen uniform. Maar daar kon wel voor gezorgd worden, volgens Jan Erik. Dus wie weet, marcheer ik 17 mei inderdaad mee, met m'n klarinet.

Loreena aan het marcheren.

Omdat het zulk prachtig weer was, besloten we om vanmiddag weer een flinke wandeling te gaan maken. Dit keer rond Tallsjøen, het grote meer hier in de buurt. Een wandeling van een km of 12, gerekend vanaf ons huis. Het eerste stuk ging prima, af en toe nog wat sneeuw, maar heel goed te doen. Ook prachtige uitzichten op het meer. Het middelste stuk leek meer op een survivaltocht. We besloten een karrespoor te volgen. In het begin ging dit nog prima. Ook hier wel sneeuw, maar niet te veel en te diep. Het pelgrimspad van Oslo naar Trondheim loopt hier ook overheen. Maar gaandeweg werd de sneeuw steeds dieper. En ik had dit keer besloten om niet mijn sneeuwlaarzen aan te doen, maar mijn stevige wandelschoenen. De sneeuw kwam herhaaldelijk tot boven de knieen, dus ik had al snel doorweekte sokken. Maar om nu terug te gaan, we waren ondertussen al een aardig eindje, dachten we. Dus gingen we verder. En toen moesten we ook nog een snelstromend beekje over. Balto durfde eerst niet, die hebben we aan zijn riem er over moeten trekken. Gelukkig zijn we er niet ingevallen. En toen was nog het einde van de sneeuw niet in zicht. Ik denk dat het al met al een km of 1,5 is geweest, maar het leken er wel dubbel zoveel. Echt iets voor een stel lompe Hollanders om zoiets te doen. Maar goed, we hebben het overleefd en toen we eenmaal uit de sneeuw waren, zijn we eerst maar even gaan zitten. Ik heb eerst mijn schoenen uitgetrokken en het water eruit laten lopen en mijn sokken uitgewrongen. En toen was het nog een km of 4 naar huis. Onderweg, op de doorgaande weg, kwamen we Hein en Danielle nog tegen, die met de auto van hun werk in Tolga naar hun huis in Vingelen reden. Weer een heel avontuur en we weten nu dat karresporen pas in juli begaanbaar zijn. En het was best een rare ervaring, in je t-shirt met korte mouwen door een halve meter sneeuw baggeren.

Uitzicht op Tallsjøen

In je t-shirt met korte mouwen door de sneeuw.