Verrassende wending.

Toen afgelopen zaterdag onze vrienden uit Nederland weer weg waren, vielen we met z'n allen een beetje in een gat. Toen ik er later met andere Nederlanders over sprak, vertelden die dat ze dit ook hadden gehad. Vooral toen ze hier nog niet lang woonden en de 1e bezoekers kwamen. Het werd door iemand beschreven als een soort heimwee. Zij gaat nu altijd met haar gezin een lekkere wandeling maken, als het bezoek weer terug naar Nederland is. Matjo en ik hadden dat ook al ontdekt. De volgende keer gaan we met z'n vieren wat leuks doen, dan is de overgang niet zo abrupt.

Gisteren ben ik met Loreena naar Tynset gereden, naar de orthodontist. Ze heeft nu spalkjes aan de achterkant van haar tanden en over 2 weken mag de beugel er helemaal uit.We hebben maar gelijk boodschappen gedaan en toen we wegreden bij het winkelcentrum, was het flink aan het dooien. Het bleek 4 graden boven nul te zijn en de weg was vooral het eerste stuk, helemaal schoon. Daarmee bedoel ik dat er geen sneeuw meer te bekennen was op de weg zelf, alleen maar asfalt. Dichterbij Tolga lag er nog wel sneeuw op de weg. Het is bijna de hele dag boven nul geweest. Eén van de Nederlanders zei dat het straks een grote bende wordt, als de sneeuw op de gravelwegen gaan smelten. En die heb je hier nogal veel. Ik kan het me levendig voorstellen.

's Avonds zou ik koorrepetitie hebben, maar de muffins, die Loreena en ik gekocht hadden, vielen blijkbaar nogal verkeerd. Ik had behoorlijke kramp in mijn maag en kon bijna niet rechtop staan. Dus heeft Matjo het koken van me overgenomen en heb ik het bestuur ingelicht dat ik niet zou komen. Ook had ik een smsje gestuurd naar een vriendin, die ik op zou halen. Om half 7 ging de bel en stond die betreffende vriendin voor de deur. Het bleek dat ze die middag op weg naar Tynset een behoorlijke schuiver had gemaakt door de gladheid. Ze had haar nek bezeerd en droeg nu zo'n nekkraag, dus zingen zat er ook voor haar niet in. Ik nodigde haar uit voor een bakje thee en vooruit, 10 minuten dan. Die 10 minuten werden 2 uur. Zij heeft dezelfde denkwijze en levensstijl als wij, dus er was genoeg om over te praten! Toen ze de mandala's zag, die ik getekend had, stelde ze voor om komende zomer samen een expositie in Ivaregga te houden. Ivaregga is een gerestaureerde schuur, die vooral door de gemeente wordt gebruikt. Je kunt er o.a. gezellig eten en er worden vaak exposities gehouden. Nou, tegen dit voorstel zei ik natuurlijk geen nee. Ze zou het gaan vragen of er een mogelijkheid was. Wie had dat ooit gedacht, dat ik misschien zou exposeren met mijn zelfgetekende mandala's. Ik in ieder geval niet! De kramp was gelukkig bijna weg, dus al met al is het nog een gezellige avond geworden.