De laatste dagen is het hier heerlijk weer. Behoorlijk warm zelfs, vandaag was de temperatuur in het dorp 28 graden. Dus Loreena en ik zijn vandaag weer naar het strandje geweest, 1,5 km bij ons huis vandaan. Ik heb me ook maar eens in het water gewaagd en dat was best lekker. De vorige keer vond ik het nog erg koud, maar nu was het goed uit te houden.
Gisteren zijn er allemaal palen bij ons bezorgd, die we kunnen gebruiken als brandhout voor komende winter. Martijn heeft daar voor gezorgd. Ze moesten alleen nog in stukken gezaagd worden. De hele oprit lag vol, dus het was ten eerste al een heel werk om alles van de oprit te krijgen en de oprit weer fatsoenlijk te maken. Matjo is vandaag bezig geweest de goede stukken, waar geen of niet al te veel spijkers in zitten, eruit te halen en op te stapelen in de garage. Toen is hij begonnen met het in stukken zagen. Daar is hij nog wel even mee bezig. En dan moet alles nog gekliefd worden met een bijl, want nu zijn ze nog te groot om in de kachel te doen. Hij krijgt zelfs spierballen ervan!
De laatste foto's staan in de map Foto's laatste week juli 2011.
Gemengd koor Sneppen op 17 mei 2015
vrijdag 29 juli 2011
donderdag 28 juli 2011
Misverstand
Gisteren zijn Loreena en ik naar het strandje achter het Rådhus gegaan. Rond 3 uur fietsten we weer terug naar huis en toen zagen we bij Arna op het erf een fiets staan die verdacht veel op die van Matjo leek. Eenmaal thuisgekomen bleek het inderdaad Matjo's fiets te zijn. Toen hij terugkwam, had hij een heel verhaal. Zoals ik al eerder schreef hebben wij 2 weken terug een auto gekocht. Volgens de website van Placement zou dat met een d-nummer moeten kunnen. Niet dus, een d-nummer was niet voldoende, de autoverkoper had ook nog een kopie van Matjo's paspoort nodig en later nog een verklaring van Martijn dat wij betrouwbaar waren. Daar belde Martijn Matjo over gisterenmiddag. Dus Martijn heeft een verklaring getypt dat wij wel in orde waren en dat hebben ze doorgestuurd naar de autoverkoper. En toen kwam het persoonsnummer ter sprake. Matjo vertelde dat wij daarop zaten te wachten en toen vroeg Martijn of we die ook aangevraagd hadden. Huh, hoezo? Moest dat dan apart? Ja dus. Toen Matjo me dat vertelde, voelde ik me behoorlijk stom. Hadden wij wat gemist, iets vergeten? Dus ben ik gelijk op de website van Placement gaan kijken. Daar stond op dat je na aankomst je moest laten inschrijven bij het bevolkingsregister bij de gemeente. Dan zouden die de persoonsnummers aanvragen. Verder moest je je melden bij de politie en als je werk had moest je bij het belastingkantoor een belastingkaart aanvragen. Ook het belastingkantoor kon de persoonsnummers aanvragen.
Wat was er nu misgegaan? Toen we hier net waren, zijn we op 4 juli naar het gemeentehuis gegaan om ons in te laten schrijven. De mevrouw achter de balie vertelde dat we eerst naar de politie moesten en we begrepen dat dan alles automatisch goed zou komen. Blijkbaar hebben we dit dus helemaal verkeerd begrepen. We dachten dat we na inschrijving bij de politie, ook de persoonsnummers aangevraagd waren.
Dus zijn we vanochtend gezellig naar Evje gereden en hebben ons daar gemeld bij het belastingkantoor met het aanmeldingsformulier, dat Arna voor ons tevoorschijn had getoverd en wij netjes hadden ingevuld. Nadat de beambte een kopie van onze paspoorten had gemaakt en het ingevulde formulier had doorgenomen, zei hij dat de persoonsnummers naar ons adres zouden worden opgestuurd. En dat was het.
Vervolgens naar het verzekeringskantoor om een auto-, inboedel- en doorlopende reisverzekering te regelen. En toen langs de dierenkliniek om te kijken of die open was. We zijn namelijk al ruim een week bezig te proberen een wormenkuur voor de beesten te bemachtigen. Eerst via de dierenarts in Eiken. Die had ik vorige week woensdag een mail gestuurd en uitgelegd wat de bedoeling was. Donderdagavond om 10 uur hadden ze een mail teruggestuurd, dat ze vrijdagochtend om 9.20 uur nog wel een plekje hadden. Helaas las ik die mail pas vrijdagochtend om 11 uur. En 's middags gingen ze met vakantie, dus op korte termijn kon ik geen afspraak meer maken. Dan maar de dierenkliniek in Evje. Ik had via een formulier op hun website aangegeven welke dagen we langs wilden komen. We zouden een sms'je krijgen met het juiste tijdstip. Niet dus. Vanochtend bleek dat ook zij met vakantie waren. Dus zit er niks anders op dan te wachten tot na 7 augustus.
Wat was er nu misgegaan? Toen we hier net waren, zijn we op 4 juli naar het gemeentehuis gegaan om ons in te laten schrijven. De mevrouw achter de balie vertelde dat we eerst naar de politie moesten en we begrepen dat dan alles automatisch goed zou komen. Blijkbaar hebben we dit dus helemaal verkeerd begrepen. We dachten dat we na inschrijving bij de politie, ook de persoonsnummers aangevraagd waren.
Dus zijn we vanochtend gezellig naar Evje gereden en hebben ons daar gemeld bij het belastingkantoor met het aanmeldingsformulier, dat Arna voor ons tevoorschijn had getoverd en wij netjes hadden ingevuld. Nadat de beambte een kopie van onze paspoorten had gemaakt en het ingevulde formulier had doorgenomen, zei hij dat de persoonsnummers naar ons adres zouden worden opgestuurd. En dat was het.
Vervolgens naar het verzekeringskantoor om een auto-, inboedel- en doorlopende reisverzekering te regelen. En toen langs de dierenkliniek om te kijken of die open was. We zijn namelijk al ruim een week bezig te proberen een wormenkuur voor de beesten te bemachtigen. Eerst via de dierenarts in Eiken. Die had ik vorige week woensdag een mail gestuurd en uitgelegd wat de bedoeling was. Donderdagavond om 10 uur hadden ze een mail teruggestuurd, dat ze vrijdagochtend om 9.20 uur nog wel een plekje hadden. Helaas las ik die mail pas vrijdagochtend om 11 uur. En 's middags gingen ze met vakantie, dus op korte termijn kon ik geen afspraak meer maken. Dan maar de dierenkliniek in Evje. Ik had via een formulier op hun website aangegeven welke dagen we langs wilden komen. We zouden een sms'je krijgen met het juiste tijdstip. Niet dus. Vanochtend bleek dat ook zij met vakantie waren. Dus zit er niks anders op dan te wachten tot na 7 augustus.
dinsdag 26 juli 2011
Aanslagen in Oslo
Ik kreeg een paar ongeruste mails uit Nederland over de aanslagen in Oslo.
Oslo ligt hier bijna 400 km vandaan, dus niet echt dichtbij. Wij hoorden ’s avonds rond half 10 pas van de aanslagen, toen Matjo zijn vader ons belde vanuit Nederland met het nieuws. Wij zaten toen een dvd te kijken, omdat we hier nog geen tv kunnen kijken. We hebben nog geen ADSL of schotel. Voor het eerste heb je een persoonsnummer nodig, en dat hebben we nog niet. We hebben toen gelijk de pc aangezet, om te kijken wat er nu precies gebeurd was. Wat ik zelf heel erg vind, is het neerschieten van de jongeren. Met zelf een kind in die leeftijdscategorie (14 tot 25 jaar) gingen mijn gedachten die avond uit naar de ouders van de omgekomen jongeren. Het zal je kind maar wezen! We hebben die nacht dan ook erg onrustig geslapen. Je voelde als het ware de onrust die er in dit land heerste.
Hoe de noren hier eronder zijn, wist ik niet. Ik ken natuurlijk nog niet veel mensen hier. Dus heb ik dat gevraagd aan de Nedernoor die hier al een jaar of 8 woont, hoe de noren in zijn omgeving hier op reageerden. Hij vertelde dat ze verbijsterd waren, dat ze haast niet kunnen geloven dat zoiets in hun land kon gebeuren. Ze waren eigenlijk blij dat een noor dit gedaan had en niet een moslim.
De vlag hangt hier nu halfstok, maar verder merk ik er zelf heel weinig van. Iemand stuurde me een mail en vertelde dat hij op internet had gelezen dat alle winkels gisteren dicht zouden zijn. Maar dat was hier niet het geval. De enige winkel hier was gisteren gewoon open.
Oslo ligt hier bijna 400 km vandaan, dus niet echt dichtbij. Wij hoorden ’s avonds rond half 10 pas van de aanslagen, toen Matjo zijn vader ons belde vanuit Nederland met het nieuws. Wij zaten toen een dvd te kijken, omdat we hier nog geen tv kunnen kijken. We hebben nog geen ADSL of schotel. Voor het eerste heb je een persoonsnummer nodig, en dat hebben we nog niet. We hebben toen gelijk de pc aangezet, om te kijken wat er nu precies gebeurd was. Wat ik zelf heel erg vind, is het neerschieten van de jongeren. Met zelf een kind in die leeftijdscategorie (14 tot 25 jaar) gingen mijn gedachten die avond uit naar de ouders van de omgekomen jongeren. Het zal je kind maar wezen! We hebben die nacht dan ook erg onrustig geslapen. Je voelde als het ware de onrust die er in dit land heerste.
Hoe de noren hier eronder zijn, wist ik niet. Ik ken natuurlijk nog niet veel mensen hier. Dus heb ik dat gevraagd aan de Nedernoor die hier al een jaar of 8 woont, hoe de noren in zijn omgeving hier op reageerden. Hij vertelde dat ze verbijsterd waren, dat ze haast niet kunnen geloven dat zoiets in hun land kon gebeuren. Ze waren eigenlijk blij dat een noor dit gedaan had en niet een moslim.
De vlag hangt hier nu halfstok, maar verder merk ik er zelf heel weinig van. Iemand stuurde me een mail en vertelde dat hij op internet had gelezen dat alle winkels gisteren dicht zouden zijn. Maar dat was hier niet het geval. De enige winkel hier was gisteren gewoon open.
maandag 25 juli 2011
Noors spreken en vakantietijd
De auto is er nog niet, we hebben ook nog niets gehoord of hij al een servicebeurt heeft gehad, dus Matjo heeft vandaag even een mailtje gestuurd hoe het zit. We hadden het al diverse keren gelezen op allerlei sites, en het klopt toch wel, dat alles hier wat langer duurt om te regelen dan in Nederland.
Matjo en ik waren vanochtend aan het wandelen met Balto, toen we langs het huis van Øyvinn kwamen. Hij was zojuist bezig het gras te maaien en vroeg ons hoe het ging. Hij nodigde ons uit voor een bak koffie of thee, en het leek me wel wijs om die uitnodiging aan te nemen. Dus zaten we gezellig bij hem een bak thee te drinken. Goed voor de integratie. Volgens hem was de zomer niet echt goed, de enige beetje zomerse periode die ze hier gehad hebben was in april. Klinkt bekend, dat is in Nederland volgens mij precies hetzelfde! Het enige voordeel hier is, dat je hier middenin een prachtige natuur zit.
Ik merk dat het noors spreken best moeilijk is. Ik ga toch op een gegeven moment over in het engels, en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Het is toch steeds zoeken naar woorden. Dus van mij mag de zomerschool beginnen, want ik ben nu al zat om niet alles te kunnen volgen wat er tegen me gezegd wordt en dat ik niet altijd duidelijk kan maken wat ik bedoel in het noors.
Matjo is nog steeds bezig met het zoeken naar vacatures. Er zijn er een aantal, maar je kunt merken dat het vakantie is. De meeste vacatures hebben een sluitingsdatum rond midden augustus. Dus denken we erover om nog maar een keer een dagje weg te gaan. Waarschijnlijk willen we richting Valle rijden en dan naar de dichstbijzijnde fjord. We wonen nu in Noorwegen, maar hebben nog steeds geen fjord gezien!
Matjo en ik waren vanochtend aan het wandelen met Balto, toen we langs het huis van Øyvinn kwamen. Hij was zojuist bezig het gras te maaien en vroeg ons hoe het ging. Hij nodigde ons uit voor een bak koffie of thee, en het leek me wel wijs om die uitnodiging aan te nemen. Dus zaten we gezellig bij hem een bak thee te drinken. Goed voor de integratie. Volgens hem was de zomer niet echt goed, de enige beetje zomerse periode die ze hier gehad hebben was in april. Klinkt bekend, dat is in Nederland volgens mij precies hetzelfde! Het enige voordeel hier is, dat je hier middenin een prachtige natuur zit.
Ik merk dat het noors spreken best moeilijk is. Ik ga toch op een gegeven moment over in het engels, en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Het is toch steeds zoeken naar woorden. Dus van mij mag de zomerschool beginnen, want ik ben nu al zat om niet alles te kunnen volgen wat er tegen me gezegd wordt en dat ik niet altijd duidelijk kan maken wat ik bedoel in het noors.
Matjo is nog steeds bezig met het zoeken naar vacatures. Er zijn er een aantal, maar je kunt merken dat het vakantie is. De meeste vacatures hebben een sluitingsdatum rond midden augustus. Dus denken we erover om nog maar een keer een dagje weg te gaan. Waarschijnlijk willen we richting Valle rijden en dan naar de dichstbijzijnde fjord. We wonen nu in Noorwegen, maar hebben nog steeds geen fjord gezien!
vrijdag 22 juli 2011
Hert in de voortuin, beer in de achtertuin
Martijn kwam net langs en vertelde dat er een beer bij ons in de buurt was gesignaleerd. Dus of we voorlopig niet van de weg af wilden gaan en zeker niet het bospad achter ons huis op. De beer was gisteren zo'n 500 meter van ons huis gezien. Loreena was gelijk bang en Tino kon zijn geluk niet op. Het hert hebben we al een paar dagen niet meer gezien.
Woensdag was ons registratiebewijs binnen. Dit is vergelijkbaar met een verblijfsvergunning en voor ons bleek hij permanent geldig te zijn. We hebben ons laten registreren op het bedrijf van Matjo. De persoonsnummers komen later, dus nog even wachten met het regelen van de mobiele nummers.
Gisteren zijn we naar het mineraalpark in Evje geweest. Erg indrukwekkend, er waren mineralenformaties te zien vanuit de hele wereld, de een nog mooier dan de ander. 's Middags zijn Matjo en ik nog een wandeling gaan maken in de buurt. We zijn een eindje een gravelweg richting Sosteli opgelopen, waar we een prachtig uitzicht hadden over Kyrkjebygde.
 |
| Mineralenpark Evje |
 |
| Uitzicht over Kyrkjebygde |
woensdag 20 juli 2011
Sørlandsparken Kristiansand
Het heeft hier veel geregend sinds zaterdagmiddag. Zoveel, dat de rivier buiten zijn oevers is getreden. Overal zie je toppen van struiken boven het water uitsteken.
Gisteren zijn we naar het Sørlandsparken in Kristiansand geweest. Dat is een groot winkelgebied met allerlei autodealers, doe-het-zelf zaken en een groot winkelcentrum. Toen we vertrokken regende het pijpenstelen. We gingen met Martijn mee, hij had een aanhanger achter zijn auto voor het fornuis. We wilden die eerst achter onze auto hangen, maar dat bleek niet te kunnen. Er zat een 13-polige stekker aan de aanhanger en onze auto had maar een 7-polige. En ja, dat past dus niet.
Onderweg werd het gelukkig droog en in Sørlandsparken aangekomen scheen zelfs de zon. Het werd een druk en intenstief dagje. Aan het eind van de dag waren we de trotse bezitters van een infrarood fornuis met heteluchtoven en van ……….jawel, een auto. Die hadden we ook maar gekocht. We zijn in drie garages geweest en de keus is uiteindelijk gevallen op een Renault Megane II 1,5dCi Expression SportTour uit 2004, of in gewoon nederlands een Renault Megane stationwagen. Hij krijgt nog een servicebeurt en dan kunnen we er volgende week om. Nu maar hopen dat mijn rijbewijs dan binnen is, want deze slimmerd heeft dus haar rijbewijs in Nederland laten liggen. Als het goed heeft mijn jongste broer, die hem ontdekte tussen de autopapieren van mijn auto, hem inmiddels opgestuurd. We moeten dan met 1 auto richting Kristiansand en met 2 auto's terug. Matjo gaat zijn (lease)auto eind deze maand, begin volgende maand inleveren.
We hebben ook nog gekeken naar ADSL-verbinding en noorse mobiele telefoons. Voor de ADSL moesten we bij het klantencentrum van Telenor zijn en voor de mobiele telefoons hebben we ons persoonsnummer nodig. Dat ging helaas niet met een D-nummer. Wel een prepaid, maar dan moeten we over een paar weken alsnog de boel weer omzetten naar een abonnement. Dus we wachten nog maar een paar weken tot het persoonsnummer binnen is.
Dus dat was dan een intensief dagje winkelen in Kristiansand. Helaas kreeg ik in de loop van de dag flinke hoofdpijn en toen we bijna thuis waren, moest ik de auto uit omdat ik helemaal misselijk was. We waren om 7 uur thuis en ben gelijk mijn bed ingedoken. Gelukkig is het leed weer geleden en ben ik weer zo fris als een hoentje.
Gisteren zijn we naar het Sørlandsparken in Kristiansand geweest. Dat is een groot winkelgebied met allerlei autodealers, doe-het-zelf zaken en een groot winkelcentrum. Toen we vertrokken regende het pijpenstelen. We gingen met Martijn mee, hij had een aanhanger achter zijn auto voor het fornuis. We wilden die eerst achter onze auto hangen, maar dat bleek niet te kunnen. Er zat een 13-polige stekker aan de aanhanger en onze auto had maar een 7-polige. En ja, dat past dus niet.
Onderweg werd het gelukkig droog en in Sørlandsparken aangekomen scheen zelfs de zon. Het werd een druk en intenstief dagje. Aan het eind van de dag waren we de trotse bezitters van een infrarood fornuis met heteluchtoven en van ……….jawel, een auto. Die hadden we ook maar gekocht. We zijn in drie garages geweest en de keus is uiteindelijk gevallen op een Renault Megane II 1,5dCi Expression SportTour uit 2004, of in gewoon nederlands een Renault Megane stationwagen. Hij krijgt nog een servicebeurt en dan kunnen we er volgende week om. Nu maar hopen dat mijn rijbewijs dan binnen is, want deze slimmerd heeft dus haar rijbewijs in Nederland laten liggen. Als het goed heeft mijn jongste broer, die hem ontdekte tussen de autopapieren van mijn auto, hem inmiddels opgestuurd. We moeten dan met 1 auto richting Kristiansand en met 2 auto's terug. Matjo gaat zijn (lease)auto eind deze maand, begin volgende maand inleveren.
We hebben ook nog gekeken naar ADSL-verbinding en noorse mobiele telefoons. Voor de ADSL moesten we bij het klantencentrum van Telenor zijn en voor de mobiele telefoons hebben we ons persoonsnummer nodig. Dat ging helaas niet met een D-nummer. Wel een prepaid, maar dan moeten we over een paar weken alsnog de boel weer omzetten naar een abonnement. Dus we wachten nog maar een paar weken tot het persoonsnummer binnen is.
Dus dat was dan een intensief dagje winkelen in Kristiansand. Helaas kreeg ik in de loop van de dag flinke hoofdpijn en toen we bijna thuis waren, moest ik de auto uit omdat ik helemaal misselijk was. We waren om 7 uur thuis en ben gelijk mijn bed ingedoken. Gelukkig is het leed weer geleden en ben ik weer zo fris als een hoentje.
donderdag 14 juli 2011
Weer nieuwe foto's
Vandaag zijn we naar Evje geweest om ons te laten registreren voor een verblijfsvergunning. Nou, eerlijk gezegd vond ik dat het weinig voorstelde. Nu had ik al wat voorwerk verricht vantevoren. Ik had allerlei formulieren online ingevuld en doorgestuurd. Dus we moesten alleen onze paspoorten laten zien, waarvan een kopie werd gemaakt. Matjo vertelde dat hij een eigen bedrijf had, waarvan hij de inschrijving van de Noorse KvK liet zien en dat was het dan. Morgen moeten we nog even naar het gemeentehuis om het geboortebewijs van de kinderen over te faxen, want dat hadden we thuis laten liggen. En dan krijgen we de verblijfsvergunning opgestuurd.
We zijn verder nog even naar een tuincentrumpje geweest (we zijn de Intratuin in Halsteren gewend, en dan vallen de meeste tuincentra bij in het niet!). Daar een paar vaste plantjes gekocht en een hangplant voor in de klompenbloempot die ik van mijn moeder heb gekregen. Die had ze meegegeven aan Matjo, toen hij de kinderen op kwam halen.
Vanmiddag zijn Tino en Loreena bij Martijn gaan helpen met hooien. Matjo en ik hebben nog wat klusjes in en rond het huis gedaan.
En dan nu nog wat nieuwe foto's op het blog gezet.
We zijn verder nog even naar een tuincentrumpje geweest (we zijn de Intratuin in Halsteren gewend, en dan vallen de meeste tuincentra bij in het niet!). Daar een paar vaste plantjes gekocht en een hangplant voor in de klompenbloempot die ik van mijn moeder heb gekregen. Die had ze meegegeven aan Matjo, toen hij de kinderen op kwam halen.
Vanmiddag zijn Tino en Loreena bij Martijn gaan helpen met hooien. Matjo en ik hebben nog wat klusjes in en rond het huis gedaan.
En dan nu nog wat nieuwe foto's op het blog gezet.
woensdag 13 juli 2011
Gezin weer compleet en Internationaal Eetfestijn in Åseral
Gisteren om half 6 was Matjo er met de kids en de hond. Wat volgde was een drukke avond, want er moest natuurlijk heel wat verteld en bekeken worden. En Balto was helemaal hyper. Matjo vertelde dat de overtocht voor Balto nogal traumatisch verlopen was. Niet echt iets om nog een keer te doen.
Vanochtend om kwart voor 11 waren we bij het pleintje voor de bank in het dorp. Er waren verschillende standjes, waarvan de meeste al ingericht waren. Martijn had zijn best gedaan op het oliebollenbeslag en ik had beschuit met muisjes mee. We hebben met z'n drieen in toerbeurt en met elkaar gezellig oliebollen staan bakken. In Nederland had ik dat nog nooit gedaan, daar kocht ik ze altijd. Ik moet helemaal in Noorwegen gaan wonen, om uiteindelijk zelf oliebollen te leren bakken. De oliebollen waren heerlijk, dat vonden de mensen die kwamen bij onze stand ook allemaal. We hebben met heel wat mensen kennis gemaakt en met sommigen ook nog een praatje gemaakt. En het weer werkte ook mee, lekker zonnig. Tegen vieren waren we opgeruimd en zijn we terug naar huis gegaan. Het dochtertje van Martijn wilde heel graag de kamer van Loreena zien, dus zijn zij nog even meegeweest. Morgen, als we terug zijn uit Evje, gaan de kids Martijn helpen met het hooien. Eerst zou dat a.s. vrijdag gebeuren, dus was Kristiansand even uitgesteld. Maar blijkbaar gaat het dan al regenen, dus moet het morgenmiddag gebeuren. Misschien dan vrijdag toch naar Kristiansand, we zien het wel.
Vanavond lekker buiten op de veranda gegeten. Toen ik eten stond te koken, kwam Loreena binnen om borden en bestek te halen en daarbij kondigde ze aan dat we een knappe onderbuurman hebben. Ja, ja, ze heeft smaak, die dochter van me. Ik ben het er helemaal mee eens, die onderbuurman is een lekker ding (haha). Straks gaan we met z'n vieren nog even een eind lopen, het pad richting Sveindal op. Tino wilde dat direct gisteren bij aankomst al doen. Ook hebben we al een hert gezien. Tino en Loreena zagen aan het eind van de middag zelfs een ree met een kalfje lopen in het veld voor ons huis.
Vanochtend om kwart voor 11 waren we bij het pleintje voor de bank in het dorp. Er waren verschillende standjes, waarvan de meeste al ingericht waren. Martijn had zijn best gedaan op het oliebollenbeslag en ik had beschuit met muisjes mee. We hebben met z'n drieen in toerbeurt en met elkaar gezellig oliebollen staan bakken. In Nederland had ik dat nog nooit gedaan, daar kocht ik ze altijd. Ik moet helemaal in Noorwegen gaan wonen, om uiteindelijk zelf oliebollen te leren bakken. De oliebollen waren heerlijk, dat vonden de mensen die kwamen bij onze stand ook allemaal. We hebben met heel wat mensen kennis gemaakt en met sommigen ook nog een praatje gemaakt. En het weer werkte ook mee, lekker zonnig. Tegen vieren waren we opgeruimd en zijn we terug naar huis gegaan. Het dochtertje van Martijn wilde heel graag de kamer van Loreena zien, dus zijn zij nog even meegeweest. Morgen, als we terug zijn uit Evje, gaan de kids Martijn helpen met het hooien. Eerst zou dat a.s. vrijdag gebeuren, dus was Kristiansand even uitgesteld. Maar blijkbaar gaat het dan al regenen, dus moet het morgenmiddag gebeuren. Misschien dan vrijdag toch naar Kristiansand, we zien het wel.
Vanavond lekker buiten op de veranda gegeten. Toen ik eten stond te koken, kwam Loreena binnen om borden en bestek te halen en daarbij kondigde ze aan dat we een knappe onderbuurman hebben. Ja, ja, ze heeft smaak, die dochter van me. Ik ben het er helemaal mee eens, die onderbuurman is een lekker ding (haha). Straks gaan we met z'n vieren nog even een eind lopen, het pad richting Sveindal op. Tino wilde dat direct gisteren bij aankomst al doen. Ook hebben we al een hert gezien. Tino en Loreena zagen aan het eind van de middag zelfs een ree met een kalfje lopen in het veld voor ons huis.
dinsdag 12 juli 2011
In afwachting van ...................
In afwachting van de rest van het gezin (Matjo, Tino, Loreena en Balto) doe ik nog wat schoonmaakwerk. Vanmiddag nog even wat boodschappen doen en dan zouden ze rond 5 uur hier moeten zijn. Ik kijk er echt naar uit, ben heel benieuwd wat de kids van hun nieuwe huis vinden. De dozen in het woongedeelte zijn, op een enkele na, allemaal uitgepakt en het ziet er erg gezellig uit, al zeg ik het zelf. In de map Foto's Juli 2011 heb ik een paar foto's neergezet van hoe het er op dit moment bij ons binnen uitziet.
Vanochtend werd ik wakker van gerommel buiten. Toen ik het rolgordijn optrok, zag ik 2 auto’s beneden bij de weg staan, waarvan 1 van de Kommune. En er liepen twee mannen vanuit de tuin er naar toe. En er lagen ook 2 fietsen bij het hek. Ik had geen idee wat die mannen in mijn tuin liepen te doen, maar ik verbaas me hier nergens over, dus het zou vast wel goed zijn. Toen ik de vuilniszakken bij de weg ging zetten, zag ik waarom die mannen net in mijn tuin liepen. Op de veranda naast de garage waren 2 jongens bezig met schilderen. De gemeente zou de veranda nog schilderen, maar was daar nog niet aan toe gekomen. De gemeente heeft zich verplicht de jongelui van 16, 17 jaar uit de kommune aan een zomerbaantje te helpen, als ze dat willen. En dit was dus zo’n zomerklusje. Dus de foto’s van het huis en omgeving moeten nog even wachten, want eerst moet die veranda klaar zijn!
Verder word ik nog steeds heel blij als ik naar buiten kijk. Wat een uitzicht! Ik blijf me erom verbazen (dat is een ding waar ik me nog wel over verbaas). Toen ik mijn jongste broer afgelopen week op Skype had, liet ik hem via mijn laptop een stukje van de woonkamer zien, en dan zie je automatisch het uitzicht. En dat was ook wat hij riep: wat een uitzicht! Prachtig!
Vorige week bij aankomst hier, hadden we al kennis gemaakt met de onderbuurman. Hij praat alleen heel erg snel Noors en daar versta ik nog niks van. Gisteren vroeg hij hoe het ging (in het engels) en vertelde me gelijk dat elke dinsdag de vuilniscontainers opgehaald worden. Aardige gast, kortom.
Ook ben ik al begonnen in het voortuintje. Dat staat helemaal vol met onkruid. Ik erger me er mateloos aan. Dus ben ik vol goede moed begonnen om het onkruid er beetje bij beetje uit te halen. Ik heb al een klein stukje klaar, waar ik gelijk wat in het gezaaid. O.a. radijs en sla en Akelei.
Verder is de gratis internetverbinding via de buurman ook niet alles. Regelmatig is er geen verbinding of is de verbinding erg traag. Vooral bij Skype heb je daar last van. En we kunnen alleen internetten in de woonkamer. Als je verder het huis ingaat, valt de verbinding weer weg. Dus toch wel handig als we een eigen verbinding krijgen.
Vanochtend werd ik wakker van gerommel buiten. Toen ik het rolgordijn optrok, zag ik 2 auto’s beneden bij de weg staan, waarvan 1 van de Kommune. En er liepen twee mannen vanuit de tuin er naar toe. En er lagen ook 2 fietsen bij het hek. Ik had geen idee wat die mannen in mijn tuin liepen te doen, maar ik verbaas me hier nergens over, dus het zou vast wel goed zijn. Toen ik de vuilniszakken bij de weg ging zetten, zag ik waarom die mannen net in mijn tuin liepen. Op de veranda naast de garage waren 2 jongens bezig met schilderen. De gemeente zou de veranda nog schilderen, maar was daar nog niet aan toe gekomen. De gemeente heeft zich verplicht de jongelui van 16, 17 jaar uit de kommune aan een zomerbaantje te helpen, als ze dat willen. En dit was dus zo’n zomerklusje. Dus de foto’s van het huis en omgeving moeten nog even wachten, want eerst moet die veranda klaar zijn!
Verder word ik nog steeds heel blij als ik naar buiten kijk. Wat een uitzicht! Ik blijf me erom verbazen (dat is een ding waar ik me nog wel over verbaas). Toen ik mijn jongste broer afgelopen week op Skype had, liet ik hem via mijn laptop een stukje van de woonkamer zien, en dan zie je automatisch het uitzicht. En dat was ook wat hij riep: wat een uitzicht! Prachtig!
Vorige week bij aankomst hier, hadden we al kennis gemaakt met de onderbuurman. Hij praat alleen heel erg snel Noors en daar versta ik nog niks van. Gisteren vroeg hij hoe het ging (in het engels) en vertelde me gelijk dat elke dinsdag de vuilniscontainers opgehaald worden. Aardige gast, kortom.
Ook ben ik al begonnen in het voortuintje. Dat staat helemaal vol met onkruid. Ik erger me er mateloos aan. Dus ben ik vol goede moed begonnen om het onkruid er beetje bij beetje uit te halen. Ik heb al een klein stukje klaar, waar ik gelijk wat in het gezaaid. O.a. radijs en sla en Akelei.
Verder is de gratis internetverbinding via de buurman ook niet alles. Regelmatig is er geen verbinding of is de verbinding erg traag. Vooral bij Skype heb je daar last van. En we kunnen alleen internetten in de woonkamer. Als je verder het huis ingaat, valt de verbinding weer weg. Dus toch wel handig als we een eigen verbinding krijgen.
vrijdag 8 juli 2011
Buren
Dinsdag hadden we voor het eerst post in onze postbus. Nagestuurde post vanuit Nederland, maar ook een welkomstbrief van Janet Roelofs en een hele lieve kaart van Mars en Jac, die ze rechtstreeks naar ons nieuwe adres hadden gestuurd. Echt heel leuk! Martijn kwam ’s avonds nog even langs en we hebben afgesproken om over 2 weken op zoek te gaan voor een andere auto en een fornuis. Hij vertelde dat er bij Kristiansand een heel groot winkelgebied is, Sørlandsparken, waar ze heel veel winkels hebben. Ook hebben ze daar een Ikea, blijkbaar de grootste van Noorwegen.
Wat de creditcard betreft: helaas is het dus geen creditcard, maar een bankpas, waar ook Visa op zit. Heb blijkt maar weer dat ik totaal geen verstand heb van financiele zaken!
Gisteren (woensdag) weer flink doorgewerkt. Piet heeft laminaat gelegd op de kamer van Tino, beide mannen hebben het bed in elkaar gezet en verder nog wat lampen opgehangen. En ik heb verder uitgepakt. De keuken en onze slaapkamer zijn nu helemaal aan kant. Lekker!
Toen ik begin van de middag post ging halen, liep ook net de overbuurvrouw richting de brievenbussen. Ik zei vriendelijk hallo, en ze begon gelijk een praatje te maken en zich voor te stellen. Je kon merken dat ze speciaal voor ons wat langzamer praatte, zodat we haar konden volgen. En vanavond hebben we kennis gemaakt met de buren aan de ene kant. Ik was net begonnen wat onkruid uit te trekken en Matjo kwam met een kop koffie naar buiten, toen de buren net wilden weggaan met de fiets. We zeiden vriendelijk goeiedag en ze kwamen gelijk naar ons toe om kennis te maken. Erg leuk, zulke ontmoetingen! En goed voor ons Noors,want alles gaat in het Noors. Ook deze buren pasten zich aan ons aan door langzamer te praten.
Arna kwam aan het eind van de middag nog even langs. We hebben samen een aanvraag geschreven voor een plaats op de school in Byremo voor Tino. Vandaag even uittypen en printen, dan kan die verstuurd worden. Matjo is vanochtend om half 5 met Piet vertrokken richting Nederland. Dus de komende dagen heb ik het huis helemaal voor mezelf!
Wat de creditcard betreft: helaas is het dus geen creditcard, maar een bankpas, waar ook Visa op zit. Heb blijkt maar weer dat ik totaal geen verstand heb van financiele zaken!
Gisteren (woensdag) weer flink doorgewerkt. Piet heeft laminaat gelegd op de kamer van Tino, beide mannen hebben het bed in elkaar gezet en verder nog wat lampen opgehangen. En ik heb verder uitgepakt. De keuken en onze slaapkamer zijn nu helemaal aan kant. Lekker!
Toen ik begin van de middag post ging halen, liep ook net de overbuurvrouw richting de brievenbussen. Ik zei vriendelijk hallo, en ze begon gelijk een praatje te maken en zich voor te stellen. Je kon merken dat ze speciaal voor ons wat langzamer praatte, zodat we haar konden volgen. En vanavond hebben we kennis gemaakt met de buren aan de ene kant. Ik was net begonnen wat onkruid uit te trekken en Matjo kwam met een kop koffie naar buiten, toen de buren net wilden weggaan met de fiets. We zeiden vriendelijk goeiedag en ze kwamen gelijk naar ons toe om kennis te maken. Erg leuk, zulke ontmoetingen! En goed voor ons Noors,want alles gaat in het Noors. Ook deze buren pasten zich aan ons aan door langzamer te praten.
Arna kwam aan het eind van de middag nog even langs. We hebben samen een aanvraag geschreven voor een plaats op de school in Byremo voor Tino. Vandaag even uittypen en printen, dan kan die verstuurd worden. Matjo is vanochtend om half 5 met Piet vertrokken richting Nederland. Dus de komende dagen heb ik het huis helemaal voor mezelf!
woensdag 6 juli 2011
De spullen zijn er!
Jawel, vanochtend om half 9 was hij er dan: Patrick. Patrick is degene die met de verhuiswagen reed. We hebben met z'n allen flink doorgewerkt en om 2 uur is hij weer weggereden richting Nederland. Heerlijk dat m'n meubels er staan. Ze kunnen er allemaal prima in. Het is wel passen en meten in de keukenkasten, maar ook dat gaat helemaal goed komen. Piet heeft al laminaat gelegd in onze slaapkamer, dus vannacht kan ik heerlijk in mijn eigen bed slapen. Morgen doet hij de slaapkamer van Tino.
Op dit moment schijnt de zon en de kamer blijkt heerlijk licht te zijn. Ik ben dus helemaal blij!
Afgelopen maandag hebben we onze bankpassen nog opgehaald bij de bank en ik ben nu voor het eerst in mijn leven in het bezit van een heuse creditcard! Hier in Noorwegen krijg je standaard een creditcard als je een bankrekening opent. Het is hier de normaalste zaak van de wereld om met je creditcard te betalen. Ik las op het forum van Placement dat Nederlanders die in Noorwegen wonen en in Nederland willen betalen met hun Noorse bankpas, dat niet kunnen. Dat komt omdat in Nederland een heleboel winkeliers een creditcard niet accepteren, omdat daar extra kosten aan verbonden zijn.
Verder zijn we gisterenavond het pad opgegaan richting Sveindal. Deze route begint 100 meter van ons huis. Ons huis ligt op 275 meter hoogte en het pad steeg tot 500 meter hoogte. Het was helaas erg soppig, dus toen we bovenaan waren en het pad gewoon horizontaal verder ging, zijn we maar weer terug naar beneden gegaan. Het heeft de laatste tijd vrij veel geregend hier. Sinds we hier zijn, hebben we bijna elke dag wel regen gehad. Meestal lichte regen, soms iets meer en ook geregeld de zon tussendoor. Ook vandaag heeft het geregend. Nu schijnt de zon. De temperaturen zijn heel behoorlijk, vind ik. Meestal tussen de 16 en 20 graden, met een uitschieter naar 25 graden afgelopen maandag.
De afgelopen dagen ook regelmatig geskypt met de kinderen. Eerst met allebei, maar Loreena is sinds maandag bij een vriendinnetje aan het logeren, dus nu alleen met Tino. Echt heel leuk, om zo toch nog contact te hebben met ze. De internetverbinding is niet altijd even goed, dus ze vallen geregeld weg, maar dat mag de pret niet drukken.
Op dit moment schijnt de zon en de kamer blijkt heerlijk licht te zijn. Ik ben dus helemaal blij!
Afgelopen maandag hebben we onze bankpassen nog opgehaald bij de bank en ik ben nu voor het eerst in mijn leven in het bezit van een heuse creditcard! Hier in Noorwegen krijg je standaard een creditcard als je een bankrekening opent. Het is hier de normaalste zaak van de wereld om met je creditcard te betalen. Ik las op het forum van Placement dat Nederlanders die in Noorwegen wonen en in Nederland willen betalen met hun Noorse bankpas, dat niet kunnen. Dat komt omdat in Nederland een heleboel winkeliers een creditcard niet accepteren, omdat daar extra kosten aan verbonden zijn.
Verder zijn we gisterenavond het pad opgegaan richting Sveindal. Deze route begint 100 meter van ons huis. Ons huis ligt op 275 meter hoogte en het pad steeg tot 500 meter hoogte. Het was helaas erg soppig, dus toen we bovenaan waren en het pad gewoon horizontaal verder ging, zijn we maar weer terug naar beneden gegaan. Het heeft de laatste tijd vrij veel geregend hier. Sinds we hier zijn, hebben we bijna elke dag wel regen gehad. Meestal lichte regen, soms iets meer en ook geregeld de zon tussendoor. Ook vandaag heeft het geregend. Nu schijnt de zon. De temperaturen zijn heel behoorlijk, vind ik. Meestal tussen de 16 en 20 graden, met een uitschieter naar 25 graden afgelopen maandag.
De afgelopen dagen ook regelmatig geskypt met de kinderen. Eerst met allebei, maar Loreena is sinds maandag bij een vriendinnetje aan het logeren, dus nu alleen met Tino. Echt heel leuk, om zo toch nog contact te hebben met ze. De internetverbinding is niet altijd even goed, dus ze vallen geregeld weg, maar dat mag de pret niet drukken.
dinsdag 5 juli 2011
Hout zagen en andere dingen
Gisterenmorgen zaten we van 9 tot 12 uur op het gemeentehuis bij Arna. We hebben o.a. de postbus geregeld. Die komt een aantal meters van ons huis te hangen tussen de andere postbussen. Vandaag konden we hem ophalen.
Verder zagen we Øyvin nog, Matjo vertelde over de energiezuinige verlichting die hij gaat verkopen en over zijn bedrijfje, Stars Green Norge. Øyvin vond het erg interessant en gaf direct de naam door van degene die verantwoordelijk is voor de verlichting in het gemeentehuis. Daar kan Matjo dan contact mee opnemen, je weet maar nooit wat daar weer uit rolt.
's Middags kwam Ellen om te kijken wat er nog mankeert aan het huis. Het huurcontract was nog niet klaar, dat komt waarschijnlijk vandaag nog en anders morgen ofzo. Zonder dat huurcontract kunnen we ons nog niet registreren bij de politie. Daar hebben we overigens 3 maanden de tijd voor. Dus als volgende week de kinderen er zijn, kunnen we dat op het gemakje gaan doen.
Aan het eind van de middag nog even naar Eikenrapen gereden. Het zag er heel anders uit als in maart, toen er nog een halve meter sneeuw lag. We hebben nog even gezellig gekletst met Cornelia en haar man. Zij komen uit Duitsland en wonen hier nog niet zo lang. Ze vonden het erg leuk dat er nieuwe inwoners bij kwamen. Toen we in Eikenrapen rond liepen, ging de telefoon. Het was Dijkshoorn. Normaal gesproken zorgt een noorse firma voor helpers, maar die kon daar dit keer niet aan voldoen. Of Matjo mee wilde helpen met sjouwen, want nu was alleen de chauffeur er maar. We kregen dan korting op de prijs en het voordeel was dan dat hij er wel al woensdagochtend tussen 8 en 10 uur zou zijn. We zijn akkoord gegaan, want het is toch wel lekker als je spullen wat vroeger komen!
Vanochtend nog naar Evje geweest. Matjo heeft een electrische zaag gekocht om het hout mee te zagen. De bomen hiervoor zijn gerooid en Ellen zei dat we het hout mochten hebben. Het begin van de wintervoorraad. Dus Matjo en Piet zijn nu druk bezig met hout zagen. En ik heb de vloer van de keuken en woonkamer gedweild, dus laat die verhuiswagen maar komen!
Verder zagen we Øyvin nog, Matjo vertelde over de energiezuinige verlichting die hij gaat verkopen en over zijn bedrijfje, Stars Green Norge. Øyvin vond het erg interessant en gaf direct de naam door van degene die verantwoordelijk is voor de verlichting in het gemeentehuis. Daar kan Matjo dan contact mee opnemen, je weet maar nooit wat daar weer uit rolt.
's Middags kwam Ellen om te kijken wat er nog mankeert aan het huis. Het huurcontract was nog niet klaar, dat komt waarschijnlijk vandaag nog en anders morgen ofzo. Zonder dat huurcontract kunnen we ons nog niet registreren bij de politie. Daar hebben we overigens 3 maanden de tijd voor. Dus als volgende week de kinderen er zijn, kunnen we dat op het gemakje gaan doen.
Aan het eind van de middag nog even naar Eikenrapen gereden. Het zag er heel anders uit als in maart, toen er nog een halve meter sneeuw lag. We hebben nog even gezellig gekletst met Cornelia en haar man. Zij komen uit Duitsland en wonen hier nog niet zo lang. Ze vonden het erg leuk dat er nieuwe inwoners bij kwamen. Toen we in Eikenrapen rond liepen, ging de telefoon. Het was Dijkshoorn. Normaal gesproken zorgt een noorse firma voor helpers, maar die kon daar dit keer niet aan voldoen. Of Matjo mee wilde helpen met sjouwen, want nu was alleen de chauffeur er maar. We kregen dan korting op de prijs en het voordeel was dan dat hij er wel al woensdagochtend tussen 8 en 10 uur zou zijn. We zijn akkoord gegaan, want het is toch wel lekker als je spullen wat vroeger komen!
Vanochtend nog naar Evje geweest. Matjo heeft een electrische zaag gekocht om het hout mee te zagen. De bomen hiervoor zijn gerooid en Ellen zei dat we het hout mochten hebben. Het begin van de wintervoorraad. Dus Matjo en Piet zijn nu druk bezig met hout zagen. En ik heb de vloer van de keuken en woonkamer gedweild, dus laat die verhuiswagen maar komen!
zondag 3 juli 2011
Poetsen
Vandaag heel veel schoongemaakt. De keuken, wc en badkamer zijn van top tot teen helemaal gedaan. Het was ook wel nodig. Matjo en Piet hebben nog een kast die hier nog stond uit elkaar gehaald en de keukendeur eruit gehaald. Piet heeft diverse lades uit de keuken gerepareerd. Die vielen van ellende uit elkaar, letterlijk. Verder nog een beetje gewandeld.
Arna kwam aan het eind van de ochtend haar 2-pits fornuisje brengen. Dat mogen we zolang lenen, totdat we er zelf een aangeschaft hebben. Ook mochten we campingstoelen, een campingtafel en pannen van haar lenen. Ik was vergeten pannen mee te nemen.
Morgenochtend om 9 uur worden we verwacht op het gemeentehuis. We gaan dan kijken welke mankementen het huis nog vertoond (dat zijn er hier en daar een paar) en ook gaan we het huurcontract tekenen. Verder krijgen we nog gelegenheid allerlei vragen te stellen. Verder willen we nog naar Evje, een plaatsje hier 30 km vandaan, waar ze meerdere winkels hebben. We hebben nog wat dingen nodig, zoals een hand- en theedoek, die was ik ook vergeten, een rolgordijn voor de kamer van Tino en misschien ook 1 voor de badkamer, plakplastic voor de lades in de keuken en de kast in de badkamer en nog wat dingetjes. En dan natuurlijk weer verder poetsen, de kasten in de slaapkamers bijvoorbeeld.
Arna kwam aan het eind van de ochtend haar 2-pits fornuisje brengen. Dat mogen we zolang lenen, totdat we er zelf een aangeschaft hebben. Ook mochten we campingstoelen, een campingtafel en pannen van haar lenen. Ik was vergeten pannen mee te nemen.
Morgenochtend om 9 uur worden we verwacht op het gemeentehuis. We gaan dan kijken welke mankementen het huis nog vertoond (dat zijn er hier en daar een paar) en ook gaan we het huurcontract tekenen. Verder krijgen we nog gelegenheid allerlei vragen te stellen. Verder willen we nog naar Evje, een plaatsje hier 30 km vandaan, waar ze meerdere winkels hebben. We hebben nog wat dingen nodig, zoals een hand- en theedoek, die was ik ook vergeten, een rolgordijn voor de kamer van Tino en misschien ook 1 voor de badkamer, plakplastic voor de lades in de keuken en de kast in de badkamer en nog wat dingetjes. En dan natuurlijk weer verder poetsen, de kasten in de slaapkamers bijvoorbeeld.
zaterdag 2 juli 2011
Schuddekop
We hebben wat beleefd met Schuddekop onderweg. Ik heb haar vrijdagochtend vroeg, na een onrustige en korte nacht, een kalmeringspil gegeven. Die werkte goed en onderweg hebben we van alledrie de poezen geen last gehad. We stopten om de 2 uur en deden dan de klep van de auto open. Ze hadden alledrie een tuigje om met daaraan een lijn. Ik deed ook regelmatig de deurtjes van hun vervoersmanden open, maar ze weigerden eruit te komen. Het was allemaal veel te druk en te eng. In Duitsland hadden we weer zo'n beroemde Umleitung en net na de tunnel in Hamburg stonden we helaas in de file, wat 20 minuten vertraging opleverde. Tegen 8 uur 's avonds kwamen we aan op de camping in Denemarken, waar we een hutje hadden geboekt. De snelweg door Denemarken is vrij saai, maar als je van de snelweg af gaat, blijkt Denemarken heel mooi te zijn.
We hebben de manden in de hut gezet en de deurtjes opengedaan. Adiza ging vrij snel op een bed liggen en vond alles wel goed. Schuddekop en Luna gingen op verkenning. Ze mochten ook naar buiten, omdat ze aan een lange lijn vastzaten, die wij uiteraard vasthielden. Toen ging Schuddekop ineens hard trekken. Matjo had haar vast (we zaten buiten) en trok hard terug. En ineens was ze los! Op de een of andere manier had ze zich van het tuigje weten te ontworstelen en weg was ze! Shit was het woord wat op dat moment wel op zijn plaats was! In eerste instantie zat ze onder de auto, maar even later zagen we haar nergens meer. Wat nu? Ik had er op dat moment even helemaal genoeg van. We zagen dat er meer katten op die camping waren, dus verzoenden we ons met het idee dat ze niet meer terug zou komen. Tegen 10 uur lagen we op bed en ben ik heel snel in slaap gevallen.
Ik werd wakker van ruziemakende poezen. Ik dacht: het zal toch niet waar zijn? Ik heb de deur opengedaan en drie keer raden wie er voor de deur zat? Schuddekop!!!! Ik was helemaal verbijsterd!
Vandaag is alles goed gegaan. We waren iets over half 3 bij ons huis. De bewoner die onder ons woont, was zijn fitnessoefeningen op de veranda aan het doen in de stromende regen. Hij had ook een sleutel, dus we konden gelijk naar binnen. Even later kwam Martijn. Leuk om hem weer te zien. We maakten even een rondje door het huis. Alles was opnieuw behangen en geverfd, een mooie cremekleur. Ook de buitenkant was helemaal opnieuw geschilderd. We hebben de poezen in Tino zijn slaapkamer gezet. Nu lopen Adiza en Luna ondertussen rond in de gang, woonkamer en keuken. Alleen Schuddekop blijft in haar mandje. Ze heeft ondertussen het mandje van Luna ingepikt en op een gegeven moment zaten ze er met z'n 2en in. En dat is een wonder, want die twee hebben namelijk altijd ruzie!
We hebben eerst gekeken wat er allemaal nog gedaan moet worden in en rond het huis. Er zijn bomen gekapt en we gaan vragen of wij dat hout mogen hebben. Dan moet alles in kleine stukken gezaagd worden. Ook het hek langs de doorgaande weg willen Matjo en Piet gaan repareren, dan kan Balto straks lekker in de tuin rondbanjeren. Verder moet een deurtje van de douchecabine nog gerepareerd worden, er zijn twee wieltjes vanaf.
Straks gaan we eten in het restaurant. Voor de laatste keer voorlopig, want uit eten is hier ontzettend duur. Piet schrok zich een hoedje toen hij de prijzen in de supermarkt zag.
Morgenochtend komt Arna haar 2-pits fornuisje brengen, zodat we voorlopig kunnen koken, totdat we zelf een fornuis hebben aangeschaft. En maandag gaan we met haar naar het gemeentehuis om het huurcontract te ondertekenen en verdere zaken, zoals inschrijven, te regelen. Ook kunnen we dan de bankpassen ophalen. Toen we net in de supermarkt waren, kwamen we Eva tegen, de bedrijfsleider van de bank, die we in mei al hadden ontmoet. Ze herkende me meteen en we hebben even gezellig staan praten. Ik moet echt snel weer wat aan het noors doen, want ik merk dat het nog snel wegzakt.
We hebben de manden in de hut gezet en de deurtjes opengedaan. Adiza ging vrij snel op een bed liggen en vond alles wel goed. Schuddekop en Luna gingen op verkenning. Ze mochten ook naar buiten, omdat ze aan een lange lijn vastzaten, die wij uiteraard vasthielden. Toen ging Schuddekop ineens hard trekken. Matjo had haar vast (we zaten buiten) en trok hard terug. En ineens was ze los! Op de een of andere manier had ze zich van het tuigje weten te ontworstelen en weg was ze! Shit was het woord wat op dat moment wel op zijn plaats was! In eerste instantie zat ze onder de auto, maar even later zagen we haar nergens meer. Wat nu? Ik had er op dat moment even helemaal genoeg van. We zagen dat er meer katten op die camping waren, dus verzoenden we ons met het idee dat ze niet meer terug zou komen. Tegen 10 uur lagen we op bed en ben ik heel snel in slaap gevallen.
Ik werd wakker van ruziemakende poezen. Ik dacht: het zal toch niet waar zijn? Ik heb de deur opengedaan en drie keer raden wie er voor de deur zat? Schuddekop!!!! Ik was helemaal verbijsterd!
Vandaag is alles goed gegaan. We waren iets over half 3 bij ons huis. De bewoner die onder ons woont, was zijn fitnessoefeningen op de veranda aan het doen in de stromende regen. Hij had ook een sleutel, dus we konden gelijk naar binnen. Even later kwam Martijn. Leuk om hem weer te zien. We maakten even een rondje door het huis. Alles was opnieuw behangen en geverfd, een mooie cremekleur. Ook de buitenkant was helemaal opnieuw geschilderd. We hebben de poezen in Tino zijn slaapkamer gezet. Nu lopen Adiza en Luna ondertussen rond in de gang, woonkamer en keuken. Alleen Schuddekop blijft in haar mandje. Ze heeft ondertussen het mandje van Luna ingepikt en op een gegeven moment zaten ze er met z'n 2en in. En dat is een wonder, want die twee hebben namelijk altijd ruzie!
We hebben eerst gekeken wat er allemaal nog gedaan moet worden in en rond het huis. Er zijn bomen gekapt en we gaan vragen of wij dat hout mogen hebben. Dan moet alles in kleine stukken gezaagd worden. Ook het hek langs de doorgaande weg willen Matjo en Piet gaan repareren, dan kan Balto straks lekker in de tuin rondbanjeren. Verder moet een deurtje van de douchecabine nog gerepareerd worden, er zijn twee wieltjes vanaf.
Straks gaan we eten in het restaurant. Voor de laatste keer voorlopig, want uit eten is hier ontzettend duur. Piet schrok zich een hoedje toen hij de prijzen in de supermarkt zag.
Morgenochtend komt Arna haar 2-pits fornuisje brengen, zodat we voorlopig kunnen koken, totdat we zelf een fornuis hebben aangeschaft. En maandag gaan we met haar naar het gemeentehuis om het huurcontract te ondertekenen en verdere zaken, zoals inschrijven, te regelen. Ook kunnen we dan de bankpassen ophalen. Toen we net in de supermarkt waren, kwamen we Eva tegen, de bedrijfsleider van de bank, die we in mei al hadden ontmoet. Ze herkende me meteen en we hebben even gezellig staan praten. Ik moet echt snel weer wat aan het noors doen, want ik merk dat het nog snel wegzakt.
vrijdag 1 juli 2011
De verhuizing
Gisterenochtend 10 over 8 stonden de verhuizers voor de deur. Ze gingen direct hard aan het werk. Na de jongens voorzien te hebben van zeeuwse bolussen, broodjes gezond en kaas en sloten koffie, was tegen half 4 de verhuiswagen helemaal tjokvol. Ze moesten de deuren van de verhuiswagen zelfs goed dichtduwen, zoveel zat er in. Wat een hoop troep hebben we! Na 's ochtends nog een keer met Dijkshoorn te hebben gebeld, kwamen we te weten dat in de loop van volgende week woensdagmiddag de spullen in Noorwegen gelost zullen worden.
Nadat de verhuizers weg waren, hebben we het huis schoongemaakt en zijn we naar mijn broertje in Scherpenisse gereden, om daar mijn autootje achter te laten. Hij gaat proberen het voor me te verkopen. Vervolgens met z'n allen naar mijn moeder gereden. Daar heeft broertjelief ons nog een cadeau gegeven, een gps-apparaatje. Hartstikke handig voor als we in Noorwegen på tur gaan. Weer een geweldig cadeau waar over is nagedacht. Daarna gegeten en afscheid genomen van de kids. Om 19.00 uur inspectie van het huis door de volgende bewoner en de makelaar. En daarna op "tournee" langs de buren. Eerst langs nr 13, toen nr 4, vervolgens nr 17 en toen weer even terug naar huis, omdat de volgende buurvrouw (zij is schoonheidspecialiste) nog een klant had. Thuis aangekomen bleek Schuddekop (onze stresspoes) op het platte dak van de dakkapel te zitten en ze kon er niet meer af. Na verschillende pogingen kregen we haar in de dakgoot, waarna ze prompt de verkeerde richting opliep. Gelukkig kregen we haar nog te pakken, waarna we onze "tournee" hebben vervolgd. Om 11 uur lagen we op onze luchtbedjes.
Na een gebroken nacht, de poezen waren alles behalve rustig, en in zo'n leeg huis galmt alles nogal lekker, konden we de rest van de spullen in de auto laden. Het was flink stouwen, maar alles ging er net in. En toen kwamen bij mij toch de waterlanders. Dit was echt de allerlaatste keer dat ik in ons huis was. 18 jaar hebben we erin gewoond, de kinderen zijn er geboren. Een buurvrouw kwam in pyama naar haar voordeur om ons uit te zwaaien. Ze vroeg hoe het ging, en toen kwamen er nog meer waterlanders. Tot nu toe was het heel goed gegaan. Ik kon goed afscheid nemen van alle dierbare mensen in mijn omgeving, in het besef dat ik altijd weer terug kon naar Tholen en ze dan weer zou zien. Maar ik kan niet meer terug naar ons huis, want dat is over een kwartier (het is nu kwart voor 10) niet meer van ons. En dat deed me meer dan ik dacht.
We zitten nu in een La Place restaurant bij Apeldoorn. Even dit verhaal uit mijn hoofd op dit blog zetten en de inwendige mens versterken. En dan gaan we ons avontuur tegemoet.
Nadat de verhuizers weg waren, hebben we het huis schoongemaakt en zijn we naar mijn broertje in Scherpenisse gereden, om daar mijn autootje achter te laten. Hij gaat proberen het voor me te verkopen. Vervolgens met z'n allen naar mijn moeder gereden. Daar heeft broertjelief ons nog een cadeau gegeven, een gps-apparaatje. Hartstikke handig voor als we in Noorwegen på tur gaan. Weer een geweldig cadeau waar over is nagedacht. Daarna gegeten en afscheid genomen van de kids. Om 19.00 uur inspectie van het huis door de volgende bewoner en de makelaar. En daarna op "tournee" langs de buren. Eerst langs nr 13, toen nr 4, vervolgens nr 17 en toen weer even terug naar huis, omdat de volgende buurvrouw (zij is schoonheidspecialiste) nog een klant had. Thuis aangekomen bleek Schuddekop (onze stresspoes) op het platte dak van de dakkapel te zitten en ze kon er niet meer af. Na verschillende pogingen kregen we haar in de dakgoot, waarna ze prompt de verkeerde richting opliep. Gelukkig kregen we haar nog te pakken, waarna we onze "tournee" hebben vervolgd. Om 11 uur lagen we op onze luchtbedjes.
Na een gebroken nacht, de poezen waren alles behalve rustig, en in zo'n leeg huis galmt alles nogal lekker, konden we de rest van de spullen in de auto laden. Het was flink stouwen, maar alles ging er net in. En toen kwamen bij mij toch de waterlanders. Dit was echt de allerlaatste keer dat ik in ons huis was. 18 jaar hebben we erin gewoond, de kinderen zijn er geboren. Een buurvrouw kwam in pyama naar haar voordeur om ons uit te zwaaien. Ze vroeg hoe het ging, en toen kwamen er nog meer waterlanders. Tot nu toe was het heel goed gegaan. Ik kon goed afscheid nemen van alle dierbare mensen in mijn omgeving, in het besef dat ik altijd weer terug kon naar Tholen en ze dan weer zou zien. Maar ik kan niet meer terug naar ons huis, want dat is over een kwartier (het is nu kwart voor 10) niet meer van ons. En dat deed me meer dan ik dacht.
We zitten nu in een La Place restaurant bij Apeldoorn. Even dit verhaal uit mijn hoofd op dit blog zetten en de inwendige mens versterken. En dan gaan we ons avontuur tegemoet.
Abonneren op:
Posts (Atom)