47

En dan ben je ineens 47 in plaats van 46 jaar. Pfff, wat klinkt dat al weer een stuk ouder. Ik had vandaag, op mijn verjaardag, eerst een yogaworkshop op camping Johnsgård in Sømådalen, een uur rijden hiervandaan. Aangezien we een nogal stressvolle week achter de rug hebben, ben ik wat vatbaarder dan anders en ik heb dan ook een griepvirusje opgepikt. Ik heb toch de workshop gedaan en toen ik om half 3 vanmiddag weer thuis was, ben ik in een stoel neergevallen en niet meer opgestaan. Door alles wat er de afgelopen maanden is gebeurd, had ik niet zo'n zin om m'n verjaardag uitgebreid te vieren.

Afgelopen maandag is dan toch hetgeen gebeurd wat al sinds begin dit jaar als het zwaard van Damocles boven ons hing. Ik kan niet in details treden, omdat het erg prive is en we niet zitten te wachten op allerlei negatief commentaar, als mensen het misschien helemaal verkeerd opvatten. Voorlopig zijn we helaas nog niet klaar met deze zaak, die voor veel stress en onrust zorgt.

Gelukkig gebeuren er ook nog leuke dingen. Afgelopen maandag kregen we een telefoontje van Thor Arne, de bloemenman, of we dinsdag mee wilden helpen de tent op te zetten in Tynset. Behalve Matjo, ik en Thor Arne, waren daar ook Magne, de man van Aud Mary, en 4 jongens van het Kebab restaurant in Tynset. Aangezien het behoorlijk zwaar was en ik nogal last heb van mijn rug de laatste tijd, ben ik maar naar Aud Mary gegaan. Ze was bezig met een bioresonantietherapie behandeling. De echtegenote van de klant zat in de kamer en ik bleek haar te kennen. Zij en haar man hebben ook wel eens een yogales voor gepensioneerden gevolgd bij mij. We hebben gezellig zitten kletsen totdat Aud Mary klaar was met Oddbjørn. Ik vroeg Aud Mary hoeveel een behandeling kostte en toen Oddbjørn en zijn vrouw Solveig weg waren, zei Aud Mary dat ik de behandeling gratis van haar kreeg. We spraken af dit de volgende dag, woensdag, na de yogales te doen.

Er waren dit keer 8 dames op de yogales, volle bak dus, want meer kunnen er niet in het zaaltje. Na de les ben ik naar Aud Mary gegaan (ze woont om de hoek) voor de behandeling. Eerst deed ze een diagnose en ze zag dat er 3 ontstekingen in mijn wervelkolom zaten en hier en daar wat slijtage. De ontstekingen bleken te zitten op het begin- en eindpunt waar de scoliose in mijn rug begint en eindigt en halverwege. Ze heeft me vervolgens behandeld en bood nadien aan om me nog verder te behandelen, want ze wilde me graag helpen. De schat. Ik ben blij dat ik haar ontmoet heb!

Donderdagochtend had ik me opgegeven voor een workshop in Malmplassen Tolga. De workshop had als titel: geschiedenis en nieuwe technologie = mogelijkheden. Het zou gaan om een pilotproject met een nieuw soort technologie. Het klonk veelbelovend en de workshop was niet duur, dus ik was om half 9 in Malmplassen. Er hadden behoorlijk wat mensen zich opgegeven, ongeveer 20. Eerst werden de workshopleiders voorgesteld en daarna begon de eerste meneer. Hij vertelde dat hij o.a. met energieën werkte (klonk ook interessant, ik doe niet anders met de yogalessen) en hij begon met een opdracht om een drieluik van schilderijen te bekijken en in te voelen wat dat met je deed. Daarna werden er willekeurig mensen aangewezen en die moesten dan vertellen wat ze ervaren hadden. Op het laatst waren nog 2 mensen over: Kari Rognerud (een yogaklant van me) en ik. De meneer keek de kring rond en vroeg zich af wie er nog niet zijn verhaal verteld had. Hij kwam uit bij Kari (volgens hem de laatste), die zei dat ik ook mijn verhaal nog niet. O, zei hij, ok, vertel maar. Ik deed mijn verhaal en na afloop ging hij direct verder naar Kari zonder ook maar enige aandacht aan mijn verhaal te besteden. Iets wat hij met alle andere deelnemers wel deed. Vervolgens vertelde hij dat dit een oefening was om iedereen zich veilig te laten voelen. Dus...., vroeg hij, voelen we ons allemaal veilig? Veilig? dacht ik behoorlijk pissig, VEILIG??????? Nou, als ik eerst genegeerd wordt en vervolgens niet serieus genomen wordt, schept dat voor mij niet bepaald een situatie waarin ik me veilig voel! Sukkel! Daarna was het pauze en ben ik buiten even af gaan koelen. Na de pauze kwam de andere workshopleider naar me toe en zei dat hij mijn verhaal erg mooi vond. Tuurlijk.

Tijdens de workshop.

De workshop duurde in totaal 3 uur en pas de laatste 3 kwartier kwam hij bij het pilotproject uit. Wat volgde was een of ander zweverig verhaal, waar niemand wat mee kon. Er werd door diverse deelnemers gevraagd of hij wat concreter kon zijn en op het laatste begreep ik dat het om de ontwikkeling van een app ging, die alle sociale media aan elkaar koppelt. De bedoeling is om een wij-gevoel te creeëren hier in de Rørosregio, en via die app mensen/toeristen die door deze regio rijden, opmerkzaam te maken op wat er hier allemaal gebeurd. Bijvoorbeeld: iemand kan in deze app aangeven wat hij interessant vindt, bijv. bepaalde muziek via Spotify. Als er dan toevallig een concert is hier in de regio van een band die die muziek speelt, krijgt diegene een melding. De bedoeling is groei van werkgelegenheid in de regio, zodat o.a. jongeren, die nu studeren in de grote steden, een baan kunnen vinden hier en terugkomen. Op zich een mooi doel, en ik heb me dan ook aangemeld om hiermee verder te gaan.

A.s maandag heeft Matjo een sollicitatiegesprek in Elverum, 3 uur rijden hiervandaan. Het gaat om een functie van kwaliteit- en veiligheidsmanager in een 2-jarig project. Duimen maar weer! We hebben nog niets gehoord over het sollicitatiegesprek bij de Røros Jernebanen. Ik ga maandag met ene Fredrik praten over het worden van støttekontakt. En verder kwam ik gisteren een koorlid tegen, die haar bovenbeen gebroken had. Ze werkt bij de kinderopvang in Alvdal en vroeg of ik misschien voor haar wilde invallen. Tuurlijk! Volgende week gaat ze er achteraan. Ben benieuwd. Het zou gaan om in ieder geval 2 hele dagen in de week.