Beslommeringen

Gisterenavond was de laatste yoga-avond in Vingelen. Het gemiddelde aantal deelnemers in Tolga en Vingelen samen was net te weinig om er ook iets aan te verdienen. Ik kwam net uit de kosten. Gelukkig wil het grootste deel van de deelnemers in Vingelen ook naar Tolga komen voor de yogales, dus dat is positief. Wat me opgevallen is, dat er een paar mensen zijn die zich hadden aangemeld, nooit zijn komen opdagen. Beetje vreemd. Verder is 4 avonden in de week bezet zijn, iets teveel van het goede. Dus is het goed dat de avond in Vingelen is komen te vervallen.

De herfstkleuren zijn hier op het moment spectaculair te noemen. Als ik het keukenraam uitkijk, zie ik dit:

Niet verkeerd, dacht ik zo :-)

We wonen nu ruim een jaar in Noorwegen en dan loop je wel eens tegen bepaalde dingen aan. Het contact met Nederland bijvoorbeeld. Ik had al verhalen gehoord van verschillende geemigreerde Nederlanders, dat de mensen van wie je verwacht contact mee te houden, het laten afweten en dat mensen van wie je niets verwachtte, langskomen. Ik was erg benieuwd hoe het ons zou vergaan. Veel verwachtingen hadden we niet. Het is logisch dat je door de afstand minder contact zou hebben en dat sommige contacten langzaamaan zouden verwateren. Daar had ik zelf wel rekening mee gehouden. Er zijn een paar mensen van wie ik eigenlijk had verwacht dat het contact goed zou blijven. En nu blijkt dat dus niet zo te zijn. En dat is wel eens even slikken. Dat is dus de keerzijde van een emigratie.

Vanmiddag gaan we naar een klein concert toe van het schoolorkest samen met het grote orkest. Loreena heeft gisterenavond en vandaag een seminar, waar ze een paar stukken instuderen, wat ze vanmiddag ten gehore gaan brengen.

Tino heeft sinds deze week een ander lesrooster. Hij heeft nu wat meer lessen samen met de klas, wat goed voor hem is. We hadden het gisteren nog over paardrijden. Het blijkt dat hij het op school helemaal niet fijn vindt om paard te rijden. De schoolpaarden blijken nogal schrikachtig en wild te zijn. Dat is toch wel erg jammer, want in Nederland vond hij het geweldig om bij Eefke van Equimio te gaan paardrijden. We hebben besloten dat hij ook bij Elin gaat paardrijden. Loreena rijdt daar ook paard en die is meer dan tevreden. Tino houdt niet zo van dressuur en springen, maar dat zal voor Elin geen probleem zijn. Dus straks even een berichtje richting Elin met uitleg en nu maar hopen dat ze een plekje voor hem heeft.