Goed en slecht weer

Afgelopen dinsdag leek het wel herfst: wind, regen en 6 graden, jakkes. Maandag was het heerlijk weer: zon, blauwe lucht, weinig wind en 17 graden. Als het hier 17 graden is, kun je heerlijk en je zomerjurkje op de veranda van de zon genieten. Dat het ik 's middags dan ook lekker gedaan. Ook woensdag mooi weer, dus eerst een lekkere wandeling met Balto gemaakt over de weg die langs ons huis loopt. En ook weer eens wat foto's gemaakt.

De rode paaltjes zijn de wegmarkeringen voor de winter. Die zijn afgelopen maandag weer geplaatst.

De herfst is hier al weer in aantocht, de bladeren van de bomen beginnen te verkleuren:

Uitzicht over Nedre Tallsjøen, het meer dat een eindje achter de boerderij ligt:

 

Klein watervalletje aan de kant van de weg......

 

 

.........dat d.mv. een buis onder de weg aan de andere kant verder stroomt richting het meer.

 

Door de vele regen zijn er nogal wat gaten in de weg ontstaan, wat onze dappere rammebak (=auto) niet altijd even leuk vindt. Het is af en toe nogal slalommen tussen de gaten door en soms kun je ze niet ontwijken.

 

De daken die je door de bomen ziet, zijn van de boerderij. Op de achtergrond de Trollfjell (de berg die een beetje op een vulkaan lijkt).

 



Gisteren (donderdag) kreeg ik rond 8.15 uur een smsje van Hein, of ik wilde komen knutselen in de werkplaats in Tolga. Er moesten nog decoraties gemaakt worden voor het indonesisch eetfeest a.s. zaterdag.  Dat leek me wel een leuk idee. Loreena ging deze dag op kamp met klas 8 en 9 ergens aan de voet van een berg in de buurt van Vingelen. Matjo had 's ochtends om 7 uur de grote tas met slaapzak, luchtbed en kleding al meegenomen en bij de Coop hier in Vingelen neergezet. Dat was de verzamelplaats. De kinderen uit Vingelen moesten daar om 9.30 uur zijn en de kids uit Tolga kwamen dan vanuit Tolga aangefietst. Dus Loreena vertrok om 9.00 uur met de fiets richting de Coop (5 km). Vanaf de Coop zijn ze met z'n allen verder gefietst naar de eindbestemming.

Ik had een taxi besteld om in Tolga te komen. De gemeente Tolga heeft een proefproject in het leven geroepen, wat KID heet. Dit houdt in dat je een taxi kunt bestellen minimaal een uur voor je vertrektijd. Deze taxi brengt je waar je maar wilt in de gemeente en kost voor een volwassene 40 kr (= ongeveer 5 euro) enkele reis. De rit naar Tolga was 15 km, maar je kunt bijv. ook naar Øversjødalen voor hetzelfde bedrag. Ik heb gisteren de hele dag in de werkplaats doorgebracht, oosters uitziende decoraties gemaakt met Danielle en tussendoor ook nog even op de foto voor de krant.

Matjo had gisteren de aanhangwagen van Kjell geleend, om de laatste rommel naar de milieustraat (dat heet hier FIAS) te brengen na zijn werk. Het koste 150 kronen, maar het oude huis in Tolga is nu tenminste helemaal leeg. Ik heb gisteren tussendoor de sleutels nog even bij de gemeente ingeleverd. Ben heel benieuwd wie er nu in komt wonen. Ik heb gehoord dat er al een aantal gegadigden zijn die er belangstelling voor hebben. Doordat Matjo nog naar de FIAS moest, Loreena op kamp was en ik in Tolga zat, was Tino zowaar als eerste thuis. Hij was net 5 minuten thuis, toen ik aankwam.

Vanmiddag komt Loreena weer terug. Ik ben erg benieuwd hoe ze het gehad heeft. Vandaag geen paardrijles voor haar, die is verzet naar a.s. zondag. Morgen gaan Matjo en ik helpen bij het indonesische eetfeest hier in Vingelen. Ik hoop dat er veel mensen op af komen.

Klein foutje

Gisteren vertelde ik dat de taxi Tino om 7.50 uur komt ophalen, dit moet zijn 6.50 uur.

De Nederlandse buren wonen trouwens een kilometer verder. En de buren aan de andere kant wonen denk ik 500 meter bij "onze" boerderij vandaan. De weg waar ons huis aan staat, gaat naar het seter-/huttengebied, dat alleen in de zomermaanden toegankelijk is. Dat geeft misschien enig idee hoe heerlijk rustig het hier is.

Verder niet veel te melden. Het is weer even wennen aan het ritme van half 7 uit je bed. Ik ben nu eenmaal geen ochtendmens :-)

Schoolritme

De vierde dag na de zomervakantie en het ritme begint er langzaamaan weer in te komen. Loreena wordt rond 7.45 uur elke ochtend opgehaald en is rond 14.45 uur weer terug. Tino wordt elke ochtend rond 7.50 uur opgehaald en is rond 16.50 uur weer terug. Lange dagen voor hem, maar we hebben hem nog niet horen klagen. Ook het reizen met de bus en het overstappen gaan goed. Afgelopen dinsdag hebben ze een bezoek gebracht aan de zomerboerderij van school, op bijna 2 km hoogte in Rondane en gisteren hebben ze nog een andere seter bezocht. Aan het eind van de schooldag geven ze de paarden te eten en dan kunnen ze weer naar huis. Ben benieuwd wat hij vandaag gaat doen. Volgens zijn rooster zou hij de hele dag met paarden bezig zijn, rijden, in de stal, noem maar op.

Afgelopen dinsdagavond zijn de koorrepetities weer begonnen. Hein was er ook voor het eerst. Hij deed het erg goed voor iemand zonder enige koorervaring, een echt natuurtalent.
In de pauze kreeg ik diverse aanmeldingen voor de yogacursus, ik geloof dat ik nu op 15 aanmeldingen zit. Ik probeer nog een cursus op te starten via de Vrouwenvereniging (bygdekvinnelag, in het noors) hier in Vingelen. Ik heb van verschillende vrouwen gehoord dat een paar jaar geleden daar ook iemand yogales heeft gegeven en dat er veel vrouwen op af kwamen. Deze dame is gestopt of verhuisd. Hopelijk lukt het, want 15 in een groep is best veel. Ik wil toch graag iedereen ook persoonlijke aandacht geven.

Vanmiddag begint ook het Skolekorps weer voor Loreena. Die had vanochtend dan ook heel wat mee te sjouwen. Haar rugzak (schooltas), gymtas en hoornkoffer. De repetitie is van 14.30 tot 16.30 uur, dus Matjo kan haar mooi ophalen als hij terugkomt vanuit zijn werk.

Het weer is niet super, af en toe een bui met maximale temperaturen van 16 graden. De herfst doet hier zachtjes aan zijn intrede, want de blaadjes van de berkebomen beginnen hier en daar al geel te worden. Gisteren heb ik trouwens nog kennis gemaakt met de Nederlandse buren, Hans en Anne Kee Froentjes. Ik was met Balto aan het wandelen, toen ik hun auto, met Nederlands kenteken, zag staan op hun erf. Hans was bezig met het een of ander, dus ben ik het erf opgelopen om kennis te maken. Anne Kee kwam even later aanlopen met hun hond. Gezellige mensen, ze hebben het huis 12 jaar geleden gekocht en wonen afwisselend daar of in Nederland. Ze zijn dus niet geemigreerd, zoals wij.

1e schooldag

 Zo lekker als het weer vorige week was, zo slecht is het nu. Gisteren regelmatig buien, vanaf gisterenavond tot vanochtend behoorlijk veel regen. Toen was het even droog, maar inmiddels regent het weer, en het is ook niet echt warm: 12 graden. Dus de kachel in de keuken staat lekker te branden nu.

Gisteren was het de 1^e schooldag na de zomervakantie voor de kids. Ik ben met Tino meegegaan naar Storsteigen. Zondag heeft Kjell (de eigenaar van ons huis) nog voor ons gebeld wanneer de taxi Tino en Loreena zou ophalen. Volgens de mevrouw die hij belde, zou Tino om 7 uur opgehaald worden en Loreena om half 8. Rond 10 voor 7 was de taxibus er al. Tino stond om 6.52 uur op lijst. Ik mocht gratis mee, omdat het voor Tino de 1^e dag was. We werden in vliegende vaart naar Tolga gebracht, want volgens de lijst van de chauffeur vertrok de bus om 7.05 uur vanaf Tolga station. Gelukkig voor hem vertrok de bus pas om 7.10 uur. We stapten in de bus, en ook nu mocht ik weer gratis mee, omdat het de 1^e schooldag was. Tino had ook nog geen vervoerspas, maar dat was ook niet erg. We arriveerden om 7.45 uur in Tynset. We moesten een paar minuten wachten en toen arriveerde de bus richting Elverum/Alvdal. Hier heb ik wel betaald, Tino niet omdat hij een leerling is. 8.10 uur werden voor Storsteigen afgezet. Else zou ons ontmoeten in de kantine, dus zijn we daar naar toe gelopen. Tino wilde graag dat ik bleef totdat Else hem zou ophalen. De kantine liep langzaam vol met alle leerlingen. Tegen negenen kwamen ook de leraren en de rector. Die begon zijn toespraakje en stelde alle personeelsleden voor. Daarna werden alle leerlingen omgeroepen. Elke leerling moest even gaan staan, als zijn naam genoemd werd, dus ook Tino was de klos. Nadat iedereen met zijn klasseleraar was meegegaan, kwam Else naar ons toe. Ze stelde ons voor aan Una en haar moeder Mary. Tino zit in een speciaal groepje met Una en een ander meisje, Emily. Una heeft Asperger, ook een aan Autisme Aanverwante Stoornis. Emily is volgens mij ook autistisch, als ik haar zo zag. We werden ook voorgesteld aan Anne-Marit, Vigdis en Heidi, alle 3 leraren voor dit groepje. We liepen vervolgens met zijn allen richting de lokalen waar Tino, Una en Emily de komende tijd les hebben. We kregen een informatiemap en het lesrooster. Oddbjørn, de leraar Engels en Noors, kwam zich ook nog even voorstellen. Vervolgens werden Tino en Una meegenomen naar de stallen en gingen Mary en ik koffie drinken in de kantine. Mary is een echt Ierse kwebbelkous, gezellig mens. Ik wilde eerst weer terug naar huis toe, maar zij stelde voor dat ik met haar meeging naar haar huis, zodat ik ’s middags weer met Tino mee terug kon. Dat vond ik wel een goed idee. Mary woont 6 km van Alvdal vandaan. Het werd een gezellige ochtend en tegen 3 uur ’s middags zijn we weer naar Storsteigen gereden. Tino en ik hebben de bus terug naar Tynset genomen. Het was een taxibusje dit keer, normaal gesproken is het een gewone bus. In Tynset moesten we een kwartier wachten op de bus naar Røros. Iets over half 5 arriveerden we in Tolga, waar de taxi al op ons stond te wachten. Allemaal goed geregeld dus.

Loreena werd om half 8 opgehaald, veel te vroeg bleek later. Ze werd afgezet bij de school in Vingelen, waar de schoolbus al stond te wachten. Vandaag is ze om 7.45 uur afgehaald. Ook terug is voor haar goed geregeld. Ze wordt met de schoolbus naar de school in Vingelen gebracht en vanaf daar brengt het taxibusje haar weer naar huis. En dat allemaal helemaal gratis, net als bij Tino.

Tino moest vandaag alleen de reis naar Alvdal ondernemen. Ik had er eerlijk gezegd wel een  beetje pijn in mijn buik van. Om 6.52 uur stond de taxibus voor. Hij had er niet echt veel zin in en dat kan ik goed begrijpen. Voor hem zijn dit soort dingen toch allemaal wat moeilijker als voor een “normale” 16-jarige. Ik heb hem tegen achten gebeld en toen zat hij in de bus richting Alvdal. Alles is vanochtend dus goed gegaan, een hele opluchting.

Gisterenavond is voor Matjo en mij de noorse les in Tolga weer begonnen. We merkten dat we, na 2 maanden geen les, wel wat dingen vergeten waren, dus het is goed om weer te beginnen. We zijn verder gegaan waar we gebleven waren voor de zomervakantie. In het boek Stein på Stein, les 9, om precies te zijn.

Vanavond beginnen de repetities weer van Sneppen en dit keer haal ik Hein op. Die wil gaan proberen of het koor iets voor hem is. Leuk, mannen op het koor zijn altijd welkom.

Overigens heb ik nu 9 aanmeldingen voor de yogalessen, die in september beginnen. Kari, die zondagmiddag nog even op de koffie kwam, vertelde dat er zich nog iemand via haar had aangemeld. En toen ik gisteren op Storsteigen vertelde dat ik in september met yogalessen begin, wilden Else, Mary en Una ook graag komen. Goede start dus.

Het internet is overigens nog steeds niet veel. We gebruiken nog steeds de umts-stick van Matjo zijn werk, die hij nu thuis heeft gelaten. We hebben internet, maar het is een ontzettende langzame verbinding. Goede oefening in geduld oefenen dus. We hebben nu wel een aanvraag gedaan bij Eidsiva, voor een vaste verbinding.

Zo lekker als het weer vorige week was, zo slecht is het nu. Gisteren regelmatig buien, vanaf gisterenavond tot vanochtend behoorlijk veel regen. Toen was het even droog, maar inmiddels regent het weer, en het is ook niet echt warm: 12 graden. Dus de kachel in de keuken staat lekker te branden nu.

Gisteren was het de 1^e schooldag na de zomervakantie voor de kids. Ik ben met Tino meegegaan naar Storsteigen. Zondag heeft Kjell (de eigenaar van ons huis) nog voor ons gebeld wanneer de taxi Tino en Loreena zou ophalen. Volgens de mevrouw die hij belde, zou Tino om 7 uur opgehaald worden en Loreena om half 8. Rond 10 voor 7 was de taxibus er al. Tino stond om 6.52 uur op lijst. Ik mocht gratis mee, omdat het voor Tino de 1^e dag was. We werden in vliegende vaart naar Tolga gebracht, want volgens de lijst van de chauffeur vertrok de bus om 7.05 uur vanaf Tolga station. Gelukkig voor hem vertrok de bus pas om 7.10 uur. We stapten in de bus, en ook nu mocht ik weer gratis mee, omdat het de 1^e schooldag was. Tino had ook nog geen vervoerspas, maar dat was ook niet erg. We arriveerden om 7.45 uur in Tynset. We moesten een paar minuten wachten en toen arriveerde de bus richting Elverum/Alvdal. Hier heb ik wel betaald, Tino niet omdat hij een leerling is. 8.10 uur werden voor Storsteigen afgezet. Else zou ons ontmoeten in de kantine, dus zijn we daar naar toe gelopen. Tino wilde graag dat ik bleef totdat Else hem zou ophalen. De kantine liep langzaam vol met alle leerlingen. Tegen negenen kwamen ook de leraren en de rector. Die begon zijn toespraakje en stelde alle personeelsleden voor. Daarna werden alle leerlingen omgeroepen. Elke leerling moest even gaan staan, als zijn naam genoemd werd, dus ook Tino was de klos. Nadat iedereen met zijn klasseleraar was meegegaan, kwam Else naar ons toe. Ze stelde ons voor aan Una en haar moeder Mary. Tino zit in een speciaal groepje met Una en een ander meisje, Emily. Una heeft Asperger, ook een aan Autisme Aanverwante Stoornis. Emily is volgens mij ook autistisch, als ik haar zo zag. We werden ook voorgesteld aan Anne-Marit, Vigdis en Heidi, alle 3 leraren voor dit groepje. We liepen vervolgens met zijn allen richting de lokalen waar Tino, Una en Emily de komende tijd les hebben. We kregen een informatiemap en het lesrooster. Oddbjørn, de leraar Engels en Noors, kwam zich ook nog even voorstellen. Vervolgens werden Tino en Una meegenomen naar de stallen en gingen Mary en ik koffie drinken in de kantine. Mary is een echt Ierse kwebbelkous, gezellig mens. Ik wilde eerst weer terug naar huis toe, maar zij stelde voor dat ik met haar meeging naar haar huis, zodat ik ’s middags weer met Tino mee terug kon. Dat vond ik wel een goed idee. Mary woont 6 km van Alvdal vandaan. Het werd een gezellige ochtend en tegen 3 uur ’s middags zijn we weer naar Storsteigen gereden. Tino en ik hebben de bus terug naar Tynset genomen. Het was een taxibusje dit keer, normaal gesproken is het een gewone bus. In Tynset moesten we een kwartier wachten op de bus naar Røros. Iets over half 5 arriveerden we in Tolga, waar de taxi al op ons stond te wachten. Allemaal goed geregeld dus.

Loreena werd om half 8 opgehaald, veel te vroeg bleek later. Ze werd afgezet bij de school in Vingelen, waar de schoolbus al stond te wachten. Vandaag is ze om 7.45 uur afgehaald.

Tino moest vandaag alleen de reis naar Alvdal ondernemen. Ik had er eerlijk gezegd wel een  beetje pijn in mijn buik van. Om 6.52 uur stond de taxibus voor. Hij had er niet echt veel zin in en dat kan ik goed begrijpen. Voor hem zijn dit soort dingen toch allemaal wat moeilijker als voor een “normale” 16-jarige. Ik heb hem tegen achten gebeld en toen zat hij in de bus richting Alvdal. Alles is vanochtend dus goed gegaan, een hele opluchting.

Gisterenavond is voor Matjo en mij de noorse les in Tolga weer begonnen. We merkten dat we, na 2 maanden geen les, wel wat dingen vergeten waren, dus het is goed om weer te beginnen. We zijn verder gegaan waar we gebleven waren voor de zomervakantie. In het boek Stein på Stein, les 9, om precies te zijn.

Vanavond beginnen de repetities weer van Sneppen en dit keer haal ik Hein op. Die wil gaan proberen of het koor iets voor hem is. Leuk, mannen op het koor zijn altijd welkom.

Overigens heb ik nu 9 aanmeldingen voor de yogalessen, die in september beginnen. Kari, die zondagmiddag nog even op de koffie kwam, vertelde dat er zich nog iemand via haar had aangemeld. En toen ik gisteren op Storsteigen vertelde dat ik in september met yogalessen begin, wilden Else, Mary en Una ook graag komen. Goede start dus.

Het internet is overigens nog steeds niet veel. We gebruiken nog steeds de umts-stick van Matjo zijn werk, die hij nu thuis heeft gelaten. We hebben internet, maar het is een ontzettende langzame verbinding. Goede oefening in geduld oefenen dus. We hebben nu wel een aanvraag gedaan bij Eidsiva, voor een vaste verbinding.

Ingericht en einde zomervakantie

Bijna alle dozen zijn inmiddels uitgepakt, alleen op het kleine kamertje boven staan er nog een aantal. Maar die komen wel de komende weken. Hieronder een paar foto's van de binnenkant van ons huis:

De kamer van Loreena

De woonkamer

De keuken

In de map 'Foto's en filmpjes augustus 2012' zijn nog meer foto's te vinden in en rond ons huis.

De internetperikelen zijn nog niet opgelost. We gebruiken nu zo'n umts-stick, die Matjo leent van zijn werk, zodat we 's avonds en in het weekend toch op het internet kunnen.

Gisterenmiddag is Femke nog langs geweest. Peter en Ingrid zitten nog in Nederland om hun 1e kleinkind te bewonderen. En 's avonds zijn Hein en Danielle langs geweest. Ze wonen aan dezelfde weg als wij, alleen 4 km de andere kant op, in Vingelen zelf.

A.s. maandag beginnen de scholen weer. Loreena wordt rond 7.45 uur opgehaald voor de deur door een taxi, die haar afzet bij de school in Vingelen. Daar stapt ze over op de schoolbus naar Tolga. Ook Tino zou opgehaald worden door een taxi, die hem naar Tynset brengt. Daar stapt hij over op de bus naar Alvdal. Maandag krijgen ze op school hun vervoerspas. En alles is gratis. Ik had afgelopen donderdag gebeld met Hedmark Trafikk, die dit allemaal regelt. Ik wilde toch wel graag weten hoe laat die taxi's voor de deur staan. Volgens Hedmark Trafikk zou het taxibedrijf contact met ons, maar ik heb nog steeds niks gehoord. Ik heb ook geen gegevens van het taxibedrijf, dus kan zelf ook niet bellen. Van de vorige bewoners van ons huis weet ik dat de taxi voor Loreena rond 7.45 uur voor de deur staat, omdat hun zoon in dezelfde klas zit als Loreena. Van de taxi voor Tino weet ik nog niks. Als die niet op tijd voor de deur staat, breng ik Tino met de auto naar Tynset. Matjo gaat dan wat later naar zijn werk. Echt op zijn noors allemaal. Soms krijg ik er wel eens een beetje de zenuwen van. Maar zoals altijd, zal het ook dit keer allemaal wel goedkomen.

Internetperikelen

Maandag, 13 augustus 2012

We hebben wat problemen met het krijgen van een internetverbinding, dus voorlopig alles in Word en later worden deze verslagen op het blog gezet.

Afgelopen zaterdag was het stralend weer. We zijn met z’n vieren naar Tynset gereden voor boodschappen en hebben nog een gordijnrails gekocht voor onze slaapkamer. De deuren van de garderobekast konden niet aan de kast bevestigd worden, omdat er te weinig ruimte is om ze open en dicht te kunnen doen. In plaats daarvan hebben we de gordijnrails aan het plafond bevestigd en kon ik de gordijnen uit de woonkamer in Tholen voor de kast hangen.

’s Middags zijn we nog naar Tolga gereden om nog wat spullen te halen en heb ik daar de boel aangeveegd. De keuken was supersmerig, omdat het fornuis, de koelkast en de vaatwasmachine er niet meer stonden. Daar moest dus nodig gedweild worden. Helaas had ik die niet bij, dus dat moest maar zondag. De rest van de middag hebben we op onze veranda heerlijk genoten van het prachtige weer. Ook mochten de katten voor het eerst naar buiten.

Het was zulk mooi weer en ze wilden zo graag, dat we de gok maar genomen hebben. Normaal gesproken laten we ze 2 weken binnen, voor ze naar buiten mogen. Dit keer dus maar 1 week. En het ging hartstikke goed. Ze bleven mooi op het terrein en genoten van het gazon, de struiken en het hoge gras. Een echt poezenparadijs. Matjo heeft de satellietschotel nog opgehangen, maar helaas was de ontvangst nog niet goed.

Zondag zijn we om 8.45 uur weggereden naar Kåsa, om daar de aanhangwagen en Tino af te leveren. Dennis was naar Zweden geweest en daarom kon Tino deze week zondag komen werken i.p.v. zaterdag. Toen we wegreden, was het 12 graden en zonnig. In Tolga aangekomen, zat alles potdicht met mist en was het 6 graden. Richting Hodalen was alles weer lekker zonnig en in Kåsa was het net zo warm als in Vingelen. Op de terugweg was in Tolga ook alles opengetrokken. We zijn nog even het oude huis in geweest, voor nog wat spullen. Wat een spullen hebben we toch. Dit keer komen er ook veel buitenplanten mee die we de afgelopen maanden in potten hadden gezaaid. De keuken hebben we ook gedweild. Verder nog een mailtje richting Hedmark Trafikk gestuurd voor het schoolvervoer van Tino en een mailtje naar Telenor voor het internet.  Ik las op Facebook het bericht dat er in Tynset een grote brand was uitgebroken. ’s Middags weer genoten van het heerlijke weer. We zagen de brandwolk boven Tynset hangen. Gelukkig kwam hij niet onze kant op.

We zijn nog een stukje gaan wandelen met Balto richting het meer bij ons in de buurt. Die gekke Luna heeft de hele weg meegelopen. Ze was doodmoe toen we terug waren.

Matjo heeft de satellietschotel nog goed afgericht, zodat we weer tv hebben. Om 15.15 uur zijn we met z’n 3en in de auto gestapt om Tino weer op te halen in Kåsa. We zijn daarna maar doorgereden naar Øversjødalen, even op de koffie bij Peter en Ingrid. Øversjødalen ligt maar 10 minuten rijden van Kåsa. Peter en Ingrid zijn sinds afgelopen woensdag opa en oma van hun allereerste kleinkind, een jongetje met de naam Yore. Het is het zoontje van hun oudste dochter, die in Nederland woont. Dinsdag gaan ze er een weekje heen, om hun kleinzoon in het echt te bewonderen.

Maandag heeft Matjo nog een dag vrij genomen. Het is nog erg rustig op de zaak, er zijn er nog niet veel terug van vakantie. Matjo, Tino, Balto en ik hebben alsnog de rondrit rond Rondane gedaan. Loreena had geen zin, die is lekker thuisgebleven. Ze heeft weer gejogd, wat niet meeviel. De weg liep nogal op en af en dat is ze nog niet gewend om hard te lopen. Ze is nog naar Vingelen geweest, om daar een tijdschrift bij de supermarkt te kopen en heeft vanmiddag al haar posters opgehangen.

Wij zijn om half 10 richting Folldal gereden. Eerst nog even naar Tynset, om daar te gaan kijken bij een badkamerzaak. We hebben nog een rekje nodig voor in de douchecabine, om onze flessen shampoo en douchegel op te zetten. Helaas was de zaak gisteren afgebrand, dus het doucherekje moet nog even wachten. Toen we richting Alvdal reden, kreeg ik een telefoontje van Telenor. Het bleek dat er wel een internetkabel lag naar Haugli, maar dat die eigenlijk te lang was voor een goede verbinding. Het alternatief is Mobiel breedband. Ook prima, als we maar internet krijgen. Dus dit alles geregeld en eind van de week zouden we weer internet hebben.

In Folldal zijn we de R27 opgereden. Een toeristenweg langs Rondane Nationaal Park, het oudste Nationaal Park van Noorwegen. Er waren een paar mooie uitzichtpunten. We zijn de 27 helemaal afgereden en zijn bij Ringebu de E6 opgegaan, richting Otta. Het stuk van Otta naar Dombås hebben we 2 jaar terug ook gereden.

In Dombås hebben we wat gegeten en gedronken. Daar kreeg Matjo een smsje van Telenor, dat onze aanvraag bij de kredietcheck was afgewezen. Veel bedrijven doen automatisch een kredietcheck, als je wat koopt of besteld. Ik werd ter plekke even niet goed van dat stomme Telenor, want we zijn al klant bij hen sinds oktober 2011. We hebben onlangs de internetverbinding qua snelheid opgewaardeerd en dat was geen enkel probleem. Blijkbaar staat er iets niet goed in hun systeem, baal, baal. Matjo gaat dinsdag bellen om de boel te regelen. Dus het internet laat nog even op zich wachten. Na Dombås zijn we via Grimsdalen weer teruggereden naar Folldal. In Grimsdalen liepen o.a. schotse Hooglanders op de weg met kalfjes.  Vanuit Folldat zijn we weer terug naar huis gereden. Ook deze dag weer superweer.

Dinsdag, 14 augustus 2012

Matjo heeft vanochtend met Telenor gebeld en het bleek allemaal nogal ingewikkeld te zijn. Om een lang verhaal kort te maken: Telenor is een groot bedrijf met allerlei verschillende takken: vaste telefonie, mobiele telefonie, internet breedband, mobiele breedband enz. Wij zijn sinds vorig jaar oktober klant bij Telenor bij de tak internet breedband. Geen probleem. Maar nu zijn we verhuisd naar Vingelen en hebben we mobiele breedband nodig. Groot probleem of eigenlijk: grote uitdaging. Want dit valt onder een andere tak en die gaan dan weer checken of we kredietwaardig zijn. Natuurlijk zijn wij kredietwaardig, alleen worden die gegevens maar 1x per jaar opnieuw door de belastingdienst aan het kredietbureau doorgegeven. Dus onze oude gegevens staan nog in het systeem. Matjo heeft er op den duur een collega bij moeten halen, omdat het zo’n ingewikkeld verhaal werd. Wij kunnen dus pas op ons eigen naam mobiel breedband aanvragen in oktober, als de gegevens overal weer opgedateerd zijn. Zucht, dat schiet niet op. Dat vond Matjo ook, dus die pleegde weer een telefoontje richting Telenor. Nu zijn wij dus een “zaak” geworden. Ze gaan bij Telenor overleggen of ze ons toch niet, buiten het beleid om, mobiele breedband kunnen geven. We horen, als het goed is, over een dag of 2 of dit het geval is. Mocht dit niet doorgaan, dan is het alternatief dat of de verhuurder van ons huis of het bedrijf van Matjo op hun naam mobiel breedband aanvragen voor ons. Zelfs de (noorse) collega van Matjo krabde zich hierover eens achter de oren en stelde vast dat dit dus blijkbaar ook Noorwegen is. Zou het voor emigranten in Nederland ook zo’n rompslomp zijn?

Korte update

Omdat we nog geen internet in het huis in Vingelen hebben, heb ik een verslag gemaakt in Word, zie hieronder:

 Afgelopen maandag heeft het de hele dag geregend. Dus niet buiten op de veranda zitten, maar uitpakken geblazen. En wassen, want de badkamer lag vol met vuile was. We hebben begin van de middag ook nog een lading gehaald uit Tolga. En zijn nog naar Tynset gereden voor o.a. een badkamerkastje. In Tolga hadden we wat meer kastruimte in de badkamer dan in Vingelen. Dus kon ik mijn badhanddoeken nergens kwijt. Tino heeft het kastje in elkaar gezet, wat hij keurig heeft gedaan. Hieronder zie je Tino bezig en het resultaat.

 Bij het uitladen van de spullen, kreeg ik de achterklep van de auto niet open. Het leek wel of het bovenste gedeelte verschoven was. Ik durfde de boel niet te forceren. Matjo wel, die deed hem gewoon open, waardoor het bovenste stuk eraf sprong. Gekke auto. Matjo heeft dat gedeelte met ductape weer vastgezet. Voorlopig lukt het zo wel weer. Over de auto gesproken: vorige week is Matjo er nog mee naar de garage geweest voor het raam aan de bestuurderskant, dat ineens zomaar open en/of dicht ging. Het motortje in het portier bleek stuk te zijn. Het kan eventueel (tweedehands) vervangen worden. Voorlopig is het raam weer omhoog. We moeten nu van het raamknopje afblijven, want het raam kan nog wel omlaag, maar niet meer omhoog. Nou ja, voor ons is een auto een vervoersmiddel, dus zolang de auto blijft rijden, moet het maar.

Dinsdag was het heerlijk weer. Veel buiten op de veranda gezeten dus en genoten van de zon, de stilte en het uitzicht. En weer verder uitgepakt natuurlijk. Matjo is deze dag weer aan het werk gegaan. Na zijn werk is hij nog even wat boodschappen gaan doen en nog spullen gaan ophalen in Tolga.

Woensdag was qua weer een wat mindere dag. Gelukkig kon ik aan het eind van de middag nog wat zonnestraaltjes meepikken op de veranda. Ook donderdag veel bewolking en af en toe een bui. Maar ook zon tussendoor.

’s Ochtends is het af en toe wat fris in huis, dus een mooi moment om de houtkachels eens uit te proberen. We hebben er nu 2: 1 in de keuken en 1 in de woonkamer. Nou, ze doen het beiden prima. De warmte trekt ook lekker door naar boven, wat wel zo lekker is. Dan hoeven we komende winter de elektrische verwarming niet al te vaak aan te doen.

Tino is woensdag nog naar het huis in Tolga gefietst. Hij wilde wat dingen opzoeken op het internet. Dus heeft hij mijn laptop meegekregen en is hij op de nieuwe mountainbike weggereden. 14 km naar Tolga. Tegen enen is hij weggereden en om 4 uur was hij weer terug. Hij was niet erg positief over de fietstocht. Het was veel te zwaar, moest verboden worden, een marteling, pijn op zijn borst enz. Mijn reactie: goed voor je conditie!

Het uitpakken vordert gestaag. De slaapkamers van de kids en onze slaapkamer zijn al helemaal klaar. Ook de keuken is klaar, de badkamer en de woonkamer. Alleen mijn toekomstige praktijkruimte nog, daar ben ik vandaag (donderdag) aan begonnen. En dan alle foto’s en schilderijen nog ophangen en alle accessoires nog een plekje geven. Vanavond de laatste karlading uit Tolga halen en dan nog wat zakken met aarbeiplanten nog een keer halen met de auto. Matjo heeft aardbeiplantjes gepland in zakken potgrond. Gaten in de zak, plantjes in de gaten en klaar was Matjo. Ze groeien goed, gisteren had Matjo de eerste zak meegenomen en daar hadden we onze 1^e rijpe aardbei.

Ik heb Loreena gevraagd of ze het goed vond en of ze wilde dat ik het volgende nieuwtje op dit blog zou zetten en ze vond het prima. Ze is afgelopen zondag voor de allereerste keer ongesteld geworden. Ja, ja, kleine meisjes worden echt wel groot!

Zodra het huis helemaal is ingericht, maak ik foto’s en verschijnen ze wel op dit blog. Verder is het echt genieten van de rust hier. Het huis is ook heel licht, zeker vergeleken met het huis in Tolga. Heerlijk!

De katten hebben het overigens ook prima naar hun zin, hieronder zitten ze netjes op een rij hun avondeten op te smikkelen.

En hieronder nog een mooi uitzicht vanuit onze woonkamer op de Hummelfjell bij avondlicht.

Dag 4 van de verhuizing.

Gisteren was het de 4e dag van de verhuizing. Dit keer met hulp van Peter en Ingrid en Marcel en Marieke. 's Ochtends heb ik eerst de katten in hun vervoersmandjes gestopt. Dat ging vrij vlot, zelfs Schuddekop had ik zo in haar mandje. Rond half 11 's ochtends waren de hulptroepen gearriveerd. Marcel werd direct door Matjo aan het werk gezet om even, samen met hem en Peter, een kast in de kar te laden. Daarna eerst koffie met kake, want Marcel en Marieke hadden er toch een rit van bijna 2 uur opzitten. Na de koffie kon het grote vol laden beginnen.

Marcel, Peter (in het midden) en Matjo bezig met de spullen vast te binden.

Ingrid, Marieke en Loreena in overleg.

Tino had opdracht gekregen van Matjo om mij te helpen en heeft al het servies voor me ingepakt. Ik heb ondertussen al het eten wat nog in de kastjes stond in dozen gepakt. Marieke en Ingrid hielpen de mannen mee met sjouwen en het vol laden van de kar en auto's. Tegen twaalven reden we allemaal richting Vingelen.

Iedereen hielp mee de boel zo snel mogelijk uit te laden. Tussendoor even een kop koffie en tulband van Marieke, die ze speciaal voor deze dag had gebakken. Daarna reed iedereen, behalve de kids en ik, weer terug voor de volgende lading. Ik ben begonnen met uitpakken en Tino en Loreena gingen verder met hun eigen spullen uitpakken. Tegen 2 uur arriveerde de 2e lading. Balto was er dit keer ook bij. Ingrid vertelde dat hij in de auto sprong en er niet meer uit wilde. Alsof hij zeggen wilde: en nu ga ik ook mee! Ook nu eerst weer alles uitladen en toen was het tijd voor lunchpauze. Ik had voor broodjes en pølser gezorgd en nadat iedereen zijn bord vol had geladen, werd alles op de veranda opgegeten. Het was ondertussen heerlijk weer geworden en iedereen genoot van de zon, rust en het uitzicht. Want daar was iedereen het wel over eens, het was een geweldige plek.

Toen ging iedereen, behalve ik, weer terug voor de 3e lading. Ik ben weer verder gaan uitpakken. Bij terugkomst van de verhuisploeg, waren ook de katten erbij. Die arme beesten hadden de hele dag in hun mandjes gezeten en het was onvermijdelijk dat ze er ook in geplast hadden. Erg lekker rook het dan ook niet, maar het kon even niet anders. We hebben de mandjes in de praktijkruimte gezeg en opengedaan. De praktijkruimte heeft 2 deuren, 1 naar de badkamer en 1 naar de woonkamer. De beide deuren dichtgedaan, zodat ze niet konden ontsnappen.

Matjo had het na de 3e lading wel gehad. Daarom werd besloten niet een 4e keer nog te rijden. De belangrijkste en zwaarste spullen stonden nu in Vingelen en daar ging het om. Peter en Ingrid besloten naar huis te rijden. Ik heb spaghetti gekookt en hebben met Marcel en Marieke vervolgens nog lekker zitten eten.

Daarna zijn Marcel en Marieke weer terug naar Koppang gereden.
Peter en Ingrid, Marcel en Marieke: ontzettend bedankt voor jullie hulp, zonder jullie was het niet gelukt! Dennis: bedankt voor het lenen van de aanhangwagen!

's Avonds ben ik nog verder gegaan met uitpakken en heb de bank voorzien van een nieuwe hoes. Het lijkt wel een nieuwe bank!

Hieronder nog wat foto's van de boerderij en ons huis:

Vannacht voor het eerst geslapen in het huis in Vingelen. Wat een rust! Geen continue geruis meer van de waterval, maar zacht getik van de regen op het dak. De komende week gaan we verder uitpakken en nog een paar keer terug naar Tolga voor de laatste spullen en de laatste schoonmaak. Even een week geen internet, want in Vingelen hebben we pas vanaf de 13e weer internetverbinding.



Dag 2 en 3 van de verhuizing

Gisteren hebben we 2 ladingen richting Vingelen gebracht. Ik heb de deuren van de inbouwkast op Loreena haar kamer nog geverfd met laag 2 en 3. Tino heeft nog zijn nachtkastje geverfd en zijn kamer ziet er al behoorlijk ingericht uit. 's Avonds waren we allemaal zo moe, dat we geen zin hadden in een 3e rit.

Vandaag vertrokken we om 10 uur weer richting Vingelen met een volle kar. Op de weg naar ons huis stonden er ineens 3 koeien gezellig midden op de weg. En geloof maar niet dat ze uit de weg gingen! Ik ben uitgestapt en heb mevrouw koe vriendelijk gevraagd of ze even opzij wilde. Ze keek me aan alsof ze dacht: gek mens, voor jou ga ik niet opzij. Toen ben ik naast haar gaan staan, en dat vond ze wat minder gezellig. Ze wandelde vervolgens op haar gemak naar de kant van de weg, zodat wij weer verder konden.
Toen we bij ons huis aankwamen, bleek Kjell, de eigenaar van het huis, nieuwe lampen te hebben gekocht voor in de keuken, badkamer en kelder en hij was bezig deze te installeren. Verder had hij ook nog een ventilator in de badkamer gemonteerd.
We hebben de boel weer uitgeladen en zijn weer teruggereden naar Tolga. Daar heeft Matjo de kar even van de auto ontkoppeld en ben ik met de kids naar Tynset gereden voor de wekelijkse boodschappen. Onderweg voelde ik de vermoeidheidshoofdpijn op komen zetten. Terug in Tolga, had Matjo de kar weer volgeladen en zijn we weer naar Vingelen gereden. Helaas was om een uur of 3 bij mij de accu leeg. De hoofdpijn was helaas behoorlijk erger geworden, en ik werd ook misselijk. En dat betekent maar 1 ding: pijnstillen en plat met dat lijf. Het was eigenlijk de bedoeling dat Matjo nog 1 lading ging halen in Tolga en ik in Vingelen zou blijven om wat uit te pakken. In plaats daarvan ben ik met Matjo teruggereden en ben lekker op m'n matrasje (de bedombouw ligt al uit elkaar) gaan liggen. Gelukkig is de hoofdpijn weer gezakt. Voor morgen moet ik wel een beetje fit zijn natuurlijk, want dan komen de hulptroepen. Als alles meezit, kunnen we morgenavond voor het eerst in Vingelen slapen.

Eerste dag van de verhuizing

Dit is een iets andere verhuizing dan de vorige 2. Toen stond op het laatste het hele huis bomvol dozen en werd alles in 1 keer naar de volgende locatie gebracht. Dit keer gebeurt het in etappes en staat het huis, gelukkig, niet bomvol met ingepakte dozen. Alleen de eetkamer staat bomvol.

De volgepakte eetkamer.

Vanochtend was het dan zover. Matjo heeft de kar van Dennis volgestouwd met allerlei spullen en rond een uur of half 11 vertrokken we richting Vingelen.

Daar stond de sleutel al op de deur. We hebben de spullen uitgeladen en toen ben ik met de kids naar Tynset gereden, om nog wat spullen in te slaan, zoals verf, gordijnrails en gordijnen voor de kamer van Tino. Rond een uur of 1 waren we weer terug. Daarna zijn Matjo en ik weer naar Tolga gereden voor de volgende lading, terwijl Tino en Loreena hun kastdeuren gingen schilderen. Tino vond het schilderen erg leuk en als het aan hem lag, sliepen we er vanavond al. Loreena vond het schilderen nogal tegenvallen. Morgen doe ik de 2e laag voor haar.

Vanavond hebben we de 3e lading gebracht. En morgen gaan we weer verder, eerst weer een lading spullen brengen. Dan ga ik de kastdeuren van Loreena afschilderen en Matjo gaat de gordijnrails ophangen. En dan weer maar een keer naar Tolga voor de volgende lading. Alles gaat gelukkig erg relaxed en ook de kids helpen geweldig mee.