1 jaar in Noorwegen

Gisteren waren we precies 1 jaar in Noorwegen. Matjo en ik dan, want de kids kwamen pas 12 juli 2011. En gisteren hebben we ook het besluit genomen om dus weer te verhuizen. Op Facebook kreeg ik bendes reacties op onze beslissing. Of we bijv. niet gek werden van al dat verhuizen. Tja, het huis waar we nu in wonen was van begin af in een tussenoplossing. Het huis stond en staat niet bepaald op de meest ideale locatie voor ons. Wij wilden, toen we naar Noorwegen emigreerden, een huis op een rustige plek. Een plek waar je de stilte zou kunnen horen. En dat is in dit huis niet bepaald het geval. Als je binnen zit, is het net of er 24 uur per dag de afzuigkap op stand 1 staat en als je buiten zit, staat die afzuigkap continue op stand 3. Een afzuigkap kun je afzetten, de waterval en beek langs ons huis helaas niet.
Verder blijkt vooral in de zomer veel vakantieverkeer langs ons huis te komen. Een aangezien het huis pal naast de weg staat, wordt je daar ook niet altijd even vrolijk van. Zeker, omdat ons ideaal toch een landelijk gelegen huis was.
Dus nu komt onze wens toch uit. En dat betekent dat we voor de 3e keer in iets meer dan een jaar gaan verhuizen. Het zij zo. Dit keer gelukkig geen huis vol met dozen, in afwachting van de verhuiswagen. Maar 's avonds heen en weer rijden met onze eigen stationwagen met de dozen die al ingepakt zijn. En dan op het laatst een bus of aanhangwagen huren of lenen en de grote dingen naar Vingelen toe verhuizen. Ik verheug me al op zonnige dagen op de veranda, waar je de stilte kunt horen (als de boer niet moet zaaien met zijn tractor, maar dat is maar een paar keer per jaar) en we kunnen genieten van het fraaie uitzicht!