Mis

Het is weer mis met Tino. Toch weer een terugslag van de reis naar Nederland. Ook Loreena heeft er last van. Ze vertelde me vanochtend dat ze bij de laatste trip nu doorhad, dat we niet terug gaan. Gelukkig is zij zo bijzonder, vind ik, dat ze dit accepteert, even een dipje heeft en dan toch doorgaat. Tino helaas niet. Bij hem uit het zich dat op dit moment in onverschilligheid, geen zin hebben in noors leren en het ook niet willen. Hij wil gewoon terug naar Nederland, punt. Jammer voor hem, want we gaan niet terug. Ik probeer hem te laten begrijpen, dat als we terug zouden gaan, we niet veel hebben. Een huurhuis ergens in Bergen op Zoom misschien, we zouden beiden moeten gaan werken, als we al werk kunnen vinden. Geen paardrijlessen meer. De 4e klas van het vmbo overdoen enzovoort. Geen leuk vooruitzicht. Hier hebben we het goed, Matjo heeft een vaste aanstelling, een goed salaris. En ik hoop na de zomer de yogacursus van de grond te kunnen tillen hier. We hebben Tino ook gezegd, dat hij hier zijn diploma op de videregående moet halen en dat we, als hij daarna nog terugwil naar Nederland, we alles gaan doen om hem daarmee te helpen. Maar eerst dat diploma. En daar moet hij noors voor kunnen. Maar het wil er allemaal niet in bij hem. Om soms een beetje moedeloos van te worden. Het enige wat ik nu kan doen, behalve weer een nieuwe bachbloesemremedie, is te wachten en te vertrouwen dat op een gegeven moment die knop bij hem omgaat. En dat hij dan eindelijk gaat beseffen dat het leven zoveel makkelijker, interessanter en leuker wordt, als hij wil noors leren.