Paddestoelen

Vanochtend hadden we met Martijn een korte evaluatie hoe Tino en Loreena het afgelopen week op school hebben gedaan. De leraren bleken best tevreden te zijn. We hebben het o.a. gehad over het eventueel inlichten van de klas van Tino hoe hij in elkaar zit. Je kunt je dat misschien als volgt voorstellen: de meeste mensen hebben een filter, dat automatisch alle dingen die rond je gebeuren filteren. Wat heb ik op dit moment nodig, wat kan ik gebruiken en wat niet. Tino heeft dit filter niet. Bij hem komt alles binnen en hij heeft tijd nodig om al die ervaringen in de daarvoor bestemde hokjes te stoppen. Als hij dat niet doet, wordt het een chaos in zijn hoofd. Hij kan dan bijvoorbeeld dichtslaan of in paniek raken of gekke dingen gaan doen of heel druk worden. Dat is dan ook de reden dat hij zich, vooral nu, afzonderd van zijn klasgenoten.  Hij heeft zoveel nieuwe dingen te verwerken, dat kost tijd.
Loreena heeft afgelopen weekend lekker paardgereden met een meisje uit haar klas. Dit meisje woont in Eikemoen, 7 km verderop en heeft 3 paarden lopen. Dus Loreena kon haar hart ophalen.

Martijn had ook nog een leuk bericht voor de kids: een lerares (geloof ik) die een kilometer of 7 hiervandaan woont, heeft een 3 jaar oud paard, dat ingereden moet worden. Ze hebben er zelf niet veel tijd voor, dus of Tino en Loreena daar zin in hebben. Vanavond gaan we dit goed bespreken, want er zitten natuurlijk wel wat praktische kanten aan vast. Het paard moet toch zeker 3 x per week bezocht worden en dan komt het vervoer toch op ons neer. Is Tino er al aan toe? De eerste periode zal of Matjo of ik mee moeten, zeker als het de eerste tijd op Loreena neer komt. Op zich is het te doen, vooral voor Loreena is het een uitdaging. Als we in Nederland waren gebleven, had ze dit ook kunnen gaan doen op de manege waar ze reed.

Vanmiddag zijn Matjo en ik weer lekker langs de rivier gaan wandelen. Het was prachtig weer, dus heb ik eindelijk de paddestoelenfoto's kunnen maken. Afgelopen weekend regende het nogal veel, dus kwam dat er niet van.

En we krijgen over 6 weken een nieuwe huisgenoot. Hij heet Sammy en is een klein rood katertje. Tino wilde heel graag nog een katertje en was er al aan voor aan het sparen. Een ander meisje uit de klas van Loreena dat ook hier in de wijk woont, had een nestje. Dat plaatste ons voor een dilemma: we wilden er eigenlijk geen 4e kat meer bij, maar als dit Tino door deze voor hem toch wel moeilijke periode heen helpt, tja, wat moet je dan? Dus zijn we gezwicht. In de link Paddestoelen en meer staan een paar foto's van Sammy.

Onweer en evaluatie 1e schoolweek

En het onweert op dit moment. Aparte ervaring hoor. Heel anders dan in Nederland. Bij de eerste klap viel gelijk alles uit en daarna ook weer aan. De donder rolt door het dal, waardoor het veel lawaaieriger lijkt dan in Nederland. Balto vond het helemaal niks en kroop lekker bij Tino op de bank. Een plaats waar hij normaal nooit mag liggen.

De 1e schoolweek zit er op voor Tino en Loreena. Laten we bij Loreena beginnen. Die geeft ons een spoedcursus: hoe kun je snel integreren. Schreef ik eerder al dat de meiden in haar klas ruzie maakten wie er met haar mocht praten, gisterenavond is dus naar voetbaltraining geweest. En gelijk daar achteraan naar de jongerenclub. Die duurde tot 21 uur, ze was even na negenen thuis. En nu zit ze dus op voetbal en is ze voor 100 kronen (ongeveer 12,50 euro) een jaar lid van de jongerenclub. Die club is elke donderdagavond in een ruimte boven het restaurant in het dorp. De kids kunnen daar dansen, zingen, biljarten, op de playstation en natuurlijk hangen en kletsen. Nu zit ze bij een vriendinnetje thuis. Het meisje woont ook hier in de wijk. Zij en nog een vriendinnetje kwamen Loreena na school eerst hier ophalen. Toen het begon te onweren, zijn ze naar het huis van dat vriendinnetje gegaan.

En dan Tino. Het viel niet tegen. De praktijklessen vindt hij wel leuk en ook de lessen noors bij Martijn zijn goed door te komen. Engels ging heel goed, de juf betrok hem bij de les en zei dat ze nog wat van hem konden leren. De leraar praktijk is trouwens een hele aardige, wat oudere man. Hij is echt met Tino begaan en probeert ook regelmatig contact met hem te zoeken. De juf engels is ook al wat ouder. Wiskunde valt ook mee, hij loopt niet achter. Maar die lessen en de overige lessen vind het zwaar saai. Hij heeft verder nog het vak RLE (Religie, Levensbeschouwing en Ethiek), Natur en noors met de klas. Dat laatste vak is het taaist voor hem. Hij verstaat er natuurlijk helemaal niks van en de juf weet niet goed hoe ze met hem om moet gaan. Het is nog een erg jonge juf, dus dat neem ik haar ook niet kwalijk. Maar al met al viel het dus mee. Tino maakt nu eenmaal moeilijk contact, dus dat kunnen we van hem ook niet gelijk verwachten.

Verder heb ik de map Foto's augustus bijgewerkt met de laatse foto's. Morgen komen er als het goed is nog een paar bij, want we hebben mooie taferelen van paddestoelen gezien langs de rivier. We hadden alleen ons fototoestel niet bij, dus gaan we morgen terug.

Tino en Loreena op school

Loreena gaat als een speer. Ze is al helemaal populair. Ze kwam vanmiddag helemaal opgetogen thuis. Ze was door een klasgenootje gevraagd of ze morgenavond naar de voetbaltraining wilde komen. Nu is ze niet bepaald een fanatiek voetbalspeelster, maar ze heeft toch ja gezegd. A.s. zondag is ze uitgenodigd door een ander klasgenootje om te komen paardrijden en volgende week mag ze met weer een ander klasgenootje mee na afloop van school. En ik hoorde dat de meiden in haar klas zelfs ruzie hadden wie met haar mocht praten. Met wiskunde was ze helemaal op en top. Ze loopt hier heel ver voor. Engels vindt ze wel moeilijk en ook de andere vakken zijn niet makkelijk, want natuurlijk allemaal in het noors. Dus dat betekent ook huiswerk voor mij, want ik moet dan alles gaan vertalen, zodat zij de opdrachten kan maken. Maar dat wordt vanzelf wel minder, zodra ze meer noors kan.

Tino is een heel ander verhaal. Gisteren was zijn eerste dag. Tijdens de noorse les ben ik naast hem in de klas gaan zitten en hebben we de opdrachten voor de noorse les door Martijn verder gemaakt. Want het vak noors hier op school is voorlopig niet te volgen, zowel voor hem als voor mij. Gisteren vond hij het allemaal maar saai. Vandaag begon met zwemles en daarna rekenen/wiskunde. Tijdens deze les was ik er ook weer. Op zich was het niet erg moeilijk, maar Tino is nooit een ster in rekenen en wiskunde geweest en de soort sommen die hij nu kreeg, waren helemaal weggezakt. Maar ik merkte vanmiddag bij het huiswerk maken, dat dat wel goed komt. Verder had hij nog 2 uur praktijk, dat vond hij wel leuk. Hij heeft dit samen met een birmese jongen, dus met z'n 2en op 1 leraar. Een aardige leraar, trouwens. Ze gaan een kruk maken en dat ziet hij wel zitten. Verder is hij nog erg negatief over school. Het is hier ook heel anders dan in Nederland. Heel veel pauzes tussendoor. De schooltijdens zijn van 8.25 tot 14.00 uur, elke dag. En dan natuurlijk de noorse taal. Ik denk dat hij wel een half jaartje nodig heeft om helemaal te wennen.

En ik heb eindelijk een telefoon met noors nummer. Matjo en ik zijn vandaag nog naar Evje geweest, wat sportspullen moeten kopen voor de kids en we hebben een simlock vrije telefoon voor mij gekocht. En we hebben de Kiwi supermarkt geprobeerd.

Rare dag

Gisterenochtend was het dan zover: Loreena's 1e schooldag in Noorwegen. Ik ben met haar meegefietst en heb ze bij een paar meisjes die ze al kende achtergelaten. Ik had ook papieren bij over Tino die ik aan zijn klasseleraar wilde geven. Maar toen ik door het raam al die leraren zag zitten in de kantine (een stuk of 40), zakte de moed me in de schoenen. Daar ging ik met m'n hakkelnoors echt niet naar binnen! Ik besloot om dit om 2 uur te doen, als de school uitging.

Ik ben naar huis gefietst en heb eerst een kop koffie gedronken om mezelf een beetje moed in te drinken. Want er moest nog een tandartsafspraak geregeld worden voor Loreena. Rond half 10 ben ik weer teruggefietst. Eerst maar naar de tandarts. Toen ik binnenkwam, was er een kleine wachtruimte en verder niets. Geen receptioniste of wat dan ook. Dus zat er niets anders op dan dat ik moest bellen. En dat zag (en zie) ik helemaal nog niet zitten. Spreken in het noors met iemand is 1 ding, maar bellen is veel moeilijker. Ze praten snel en ik versta er dan helemaal niks van. Wat nu? Eerst maar naar de bieb, want ik moest nog dvd's inleveren. Er bleek nog steeds geen uitleenpas te zijn, er waren problemen met weet ik veel wat. Het interesseerde me niet veel, op dat moment. Ze zoeken het maar even uit!

Toen ben ik maar naar het Rådhus gefietst om te kijken of Arna er was. Zij is onze integreringskonsulente, dus misschien dat zij kon helpen. Ze was er gelukkig en heeft voor mij de tandarts gebeld en een afspraak voor Loreena gemaakt voor volgende week maandag om half 1. Ik moest alleen de brief van de orthodontist uit Nederland even afgeven. Dus ik weer terug. Ik weet niet hoe lang ik daar heb zitten wachten, maar op een gegeven moment kwam er een meisje uit de tandartsruimte. Toen heb ik zelf maar even aangeklopt. Het bleek dat ik, naast die tandartsafspraak, ook nog een orthodontist moest regelen (kjeveortoped in het noors). Ik kreeg een lijst mee met een stuk of 10 kjeveortopeden hier in de omgeving. Pffff, moest ik toch nog gaan bellen!

Thuisgekomen, ben ik eerst gaan kijken of er 1 tussen zat met een emailadres. Er zat er 1 tussen en die heb ik een email gestuurd. Eind van de middag kreeg ik een mailtje terug dat ze een wachtlijst van een jaar hebben. Daar hebben we dus niks aan, want Loreena heeft een beugel en ze moet volgende maand weer voor controle. Ik had de hele middag geprobeerd een telefoon te bestellen. De pincode voor de prepaidkaart was binnengekomen en toen bleek dat mijn telefoon niet simlockvrij was (Hi XS). Joepie, dat kan er ook nog wel bij! Eerst geprobeerd via software op het internet het toestel simlockvrij te maken, maar dit mobieltje kwam helaas niet in de lijst voor. Toen naar KPN een ingevuld formulier gestuurd om het toestel simlockvrij te maken. Dit kost niets (mijn mobiel is al meer dan een jaar oud), maar het duurt wel 15 werkdagen. Toen zei Matjo, koop maar een nieuwe. Ik had een mooie gevonden, die zonder abonnement werd verkocht. Je kon betalen met creditcard, dus dat zou moeten lukken. Helaas is onze creditcard geldig tot 05/16 en je kon op de betalingspagina maar invullen tot 2015 en dus kreeg ik foutmelding. Mijn humeur was tegen die tijd tot onder het vriespunt gedaald! Ik heb de firma maar een mailtje gestuurd, ben benieuwd of ik nog reactie krijg. Om 2 uur weer naar school, ik heb toen de papieren over Tino aan zijn klasseleraar kunnen geven.

Om kwart voor 5 had Matjo zijn sollicitatiegesprek en gelijk daarna, om 6 uur, hadden we een gesprek op school met de onderwijsambtenaar, de rector, de klasseleraar van Tino, Martijn en wij 3en. Het was een goed gesprek, ze waren erg blij met de papieren die ik die middag gegeven had (de verslagen over Tino van zijn leraren in Nederland). Er was een plan opgesteld voor hem en ze wilden dit de komende 2 weken gaan proberen. Over 2 weken is er een evaluatie om te kijken of het aangepast moet worden.

's Avonds toen wij naar bed gingen, ging ik nog even bij Tino kijken. Hij zat te typen achter zijn pc en ik zag dat hij gehuild had. Hij bleek het helemaal niet te zien zitten. School niet en eigenlijk heel Noorwegen niet. Hij wilde gewoon terug naar Nederland. Arm jong. Ik heb hem even lekker laten huilen en met hem gepraat. Dat we even door de zure appel heen moesten bijten en dat ik goed begreep waarom hij terugwilde. Ook voor mij is het af en toe heel frusterend. Vooral de noorse taal. Ik ben ervan overtuigd dat ik het over een paar jaar heel goed spreek en kan verstaan, maar nu wordt je er soms gek van. Zeker als je moet gaan bellen! Vanochtend was Tino weer vrolijk, ik hoefde toch niet mee naar school te fietsen. Straks, rond half 12, ga ik naar school om bij hem in de klas te zitten. Dat is gisteren tijdens dat gesprek afgesproken, dat ik op sommige uren bij hem ga zitten om eventueel te vertalen.

Åseral Kommune

Nu zou ik hele negatieve dingen kunnen gaan schrijven over de Åseral Kommune, omdat het met het regelen van de school voor Tino niet goed ging. Maar dat is niet eerlijk. Want er zijn ook heel veel positieve dingen over deze Kommune te melden. Arna heeft ons gisteren gevraagd de punten, waar we sinds we hier wonen tegenaan zijn gelopen, in een brief te zetten, zodat daar lering uitgetrokken kan worden. Feit is, dat we het eerste nederlandse gezin zijn dat via Placement hier is gekomen.
Het voortraject, de periode voordat we definitief hier kwamen, was fantastisch geregeld. Het huis bijv, alle hulp van Arna en Martijn. En de prachtige omgeving. De school voor Loreena. Maar toen we hier eenmaal zaten, was er minder geregeld. Dit lag ook aan de zomervakantie. Dan ligt hier alles een week of 4, 5 stil. En dat hadden wij ons niet gerealiseerd. Er was ook niemand die ons daarop gewezen had. En het feit dat Tino dit jaar 16 wordt en ook nog eens een lichte vorm van autisme heeft, maakte alles behoorlijk ingewikkeld.
Komende week gaan we alles op papier zetten, zodat de volgende Nederlanders die komen, beter geholpen kunnen worden. Want dit is nog steeds een fantastische kommune om in te wonen.

Eindelijk.......!

Eindelijk....! We hebben zojuist in de persoon van Arna officieel bericht gehad dat Tino a.s. dinsdag kan beginnen op de school hier in Åseral. We hadden dat gisteren al van de school zelf moeten horen, maar dat was dus niet gebeurd. Arna was pas om half 3 vannacht thuis gekomen van een zakentrip, dus zij was niet in de positie gisteren om dit zeer goede nieuws aan ons mede te delen.
Pffff, er is zojusit 100 kg van mijn rug gevallen! Hoe alles organisatorisch geregeld gaat worden, is nog niet bekend. Er moet nu op korte termijn even heel veel geregeld worden door de school, maar ze verzekerde ons dat dat helemaal goed komt.

Belevenissen

Dinsdagavond had Loreena het erg moeilijk. Dikke tranen. Ze miste haar vriendin erg, het paardrijden en ze zag erg op tegen school. Ik ben woensdag dan ook gaan kijken waar ze hier in de buurt kunnen paardrijden, want ook Tino mist dat erg. In Kvåle, hier een kwartier rijden vandaan, is een paardrijcentrum. Helaas blijken ze daar geen wekelijkse rijlessen te geven, alleen van de paardekampen in de vakanties. Dat schiet dus niet op. Dus heb ik een paar mensen gevraagd of zij soms iets weten. In de klas waar Loreena in komt, zitten meer meisjes die paardrijden, dus dat zou een mogelijkheid zijn. Even afwachten of er nog meer suggesties komen.
Woensdagmiddag kregen we van Martijn een rondleiding op school. Hij sprak o.a. nog met een moeder van een klasgenootje van Loreena, die vertelde dat de meiden het heel erg leuk vonden dat Loreena erbij kwam.
Gisteren aan het eind van de middag stond een van de birmese meisjes voor de deur. We begrepen eerst niet goed wat ze nu wilde, maar ze vroeg in ieder geval of we van 7 tot 8 uur naar het voetbalveld achter de school kwamen. Ik moest ook mee komen, want dan kon ik met Loreena praten. Toen we tegen zevenen bij het voetbalveld aankwamen, bleek dat er wedstrijden gespeeld werden. Van 7 tot 8 uur speelde de ploeg, waarin een aantal klasgenoten van Loreena zaten. Een ander meisje uit Loreena's klas vroeg gelijk aan Loreena of ze ook een balletje wilde trappen voordat de wedstrijd begon en tijdens de wedstrijd kon Loreena naast haar zitten als toeschouwer. Ik ben er ook maar naast gaan zitten. Na afloop kwam een van de moeders naar me toe om zich voor te stellen. Ze hoopte dat we het naar ons zin zouden hebben hier. Ook de scheidsrechter kwam nog even naar me toe, hem hadden we ontmoet op het eetfestival op 13 juli. Het gaf me een goed gevoel.
Vannacht weer wakker gelegen, want ja, vandaag zouden we meer horen over de school voor Tino. Ik heb er onderhand een hard hoofd in. We hebben overigens nog niets gehoord.
Vanochtend kregen Matjo een telefoontje van Øyvin. Of hij a.s. maandag aan het eind van de middag op sollicitatiegesprek kon komen. Er waren drie vacatures, waarop Matjo had gereageerd. Nou, uiteraard kan Matjo a.s. maandag op sollicitatiegesprek komen.
Na dit telefoontje zijn we op weg gegaan richting Kristiansand, dit keer niet naar het Sørlandspark maar naar het centrum. Toen we op de weg van Bjelland naar Hægeland reden, zagen we ineens drie herten op de weg. Jammer genoeg had ik te laat het fototoestel te pakken, maar het was een mooi gezicht.
Het centrum van Kristiansand was leuk. Helaas werkte het weer niet mee, 10 graden en regen. Niet echt weer om gezellig door de stad te lopen. Maar we hebben wel een paar leuke winkels ontdekt: een kledingwinkel met leuke en aparte kleding van linnen en hennep, een geweldige hobbywinkel, een koffie-en theewinkeltje en een winkel met biologische spullen. Op de terugweg nog boodschappen gedaan bij de Bunnpris. Nu alleen de Kiwi nog eens proberen. En dan eens kijken welke supermarkt nu het goedkoopste is.

Persoonsnummers en school Tino

Jawel, vorige week vrijdag hadden we dan eindelijk de persoonsnummers binnen. Dus gingen we gisteren vol goede moed naar Evje (ruim een half uur rijden), naar de databutikk, om daar dan eindelijk noorse telefoonnumers en internet te regelen. Helaas, pindakaas, niet dus. Na duidelijk gemaakt te hebben wat we wilden, werd dat netjes in het computersysteem ingevoerd. En toen kwam de melding dat telenor volgens een kredietcheck ons geen abonnement kon verkopen. Heel fijn. We konden wel een kontantkort (prepaid) kopen, zei de verkoopster en dat was dat. Zelfs de opmerking van Matjo dat hij toch een eigen bedrijf had dat geregistreerd was, hielp niks. Er werd ons ook verder geen alternatief (gehalve de prepaid kaart) aangeboden of iets anders geprobeerd. Blijkbaar ben ik meer verkoopster dan ik dacht, want dat zou ik toch wel geprobeerd hebben. In dat jaar bij de Woonboulevard heb ik blijkbaar toch geleerd hoe je verkopen moet! Thuisgekomen ben ik gelijk naar de website van Telenor gegaan en heb een kontantkort voor mezelf besteld. En dat was geen probleem.

Vandaag zijn we (Matjo, Tino en ik) met Martijn en Arna naar de school in Byremo geweest om te praten over Tino. We werden door een hele delegatie ontvangen: de rektor was er, verder de 2 mensen die de behandelingsplannen maken voor speciale leerlingen als Tino, de persoon die nieuwe leerlingen aanneemt en iemand van de provinciale schoolbegeleidingsdienst (PPT). Ik moet zeggen dat er goed gekeken werd wat het beste zou zijn voor Tino. Als hij gelijk naar de Videregående Skole (VGS) zou gaan, zou hij veel problemen hebben met communiceren, omdat hij nauwelijks noors kan. De man van de PPT had ook nog vragen rechtstreeks voor Tino, wat hij leuk vond, hoe het was op de school in Nederland, dat soort dingen. Deze week wordt er uitgezocht wie voor wat verantwoordelijk is en wat het beste is voor Tino: gelijk naar Byremo of eerst naar de 10e klas hier in Åseral (wat wij vanaf het begin af in al wilden), zodat hij een goede basis heeft van de noorse taal, voordat hij naar de VGS gaat. Eind van de week weten we meer. Voor ons was het een grote stap voorwaarts. Ze hebben Tino nu gezien, er is naar ons geluisterd. En eerlijk gezegd heeft degene die in Åseral Kommune over het onderwijs gaat, ons nog nooit ontmoet, of Tino gezien. Hij heeft zijn conclusies getrokken naar wat anderen over Tino op papier hadden gezet en volgens mij heb je dan niet het hele verhaal. En dan klopt je conclusie misschien dus niet.

Loreena is vanmorgen tegen half 10 naar het huis van Martijn en Anne Gyro gegaan, om daar op Anna Tomine te passen. Anna Tomine vindt Loreena geweldig en Loreena vindt het hartstikke leuk om op haar te passen. Als het goed is, komt ze zo weer thuis. Ja, Loreena komt er wel.

Lysefjord

Vanochtend om kwart over 8 vertrokken Matjo en ik richting Lysefjord. Tino en Loreena hadden geen zin om mee te gaan, die bleven lekker thuis. We hadden perfect weer, niet te warm, zonnig en af en toe licht bewolkt.
De rit naar Lysefjord was een belevenis op zich. Zeker de laatste 20 kilometer. We reden bovenin de bergen, alleen hele lage begroeiing, mos, gras en rotsen. Heel apart. De laatste kilometers waren een heleboel haarspelbochten naar beneden met als toetje een 1100 m. lange smalle tunnel met binnenin ook nog een haarspeldbocht. En toen kwamen we aan in het plaatsje Lysebotn, gelegen aan het begin van de Lysefjord. Een prachtig uitzicht, en de veerboot kwam net aan varen, dus dat hebben we allemaal lekker op ons dooie akkertje eens bekeken. Het leek ons een leuk idee om volgend jaar eens met de kids hier naar toe te rijden en de veerboot naar Stavanger te nemen. Na een uurtje lekker in het zonnetje te hebben gezeten en een beetje te hebben rondgelopen, zijn we weer terug gereden. Weer door de smalle haarspeldtunnel en de (volgens de reisgids) 27 haarspeldbochten weer omhoog, naar een uitkijkpunt. Helaas zag je daar alleen het begin van de fjord, maar het uitzicht was toch speculair.

Onderweg naar huis kregen we een sms'je van Martijn. Hij had blijkbaar mijn blog gelezen van afgelopen nacht en gelijk de telefoon gepakt en de school in Byremo gebeld. Ze bellen a.s. maandag Arna om een afspraak te maken voor een gesprek met ons, Tino, Arna, de schoolbegeleidingsdienst en natuurlijk de school zelf. Wat zouden we moeten zonder Martijn! Het zou in ieder geval allemaal veel moeizamer gaan. Dus bij deze: Martijn, bedankt, alweer!

Frustraties!

Het is 4 uur 's nachts, ik zou eigenlijk lekker moeten slapen. Maar helaas.....er zitten wat dingen behoorlijk dwars en die krijg ik mijn hoofd niet uit. Het betreft voornamelijk de school van Tino. Ik ben hier al vanaf maart mee bezig, en er is nog steeds niks geregeld. De laatste informatie, die we vorige week maandag kregen van Arna, is dat ze afgelopen maandag begonnen zijn met te kijken hoe en wat. Martijn vertelde vorige week woensdag geloof ik, ik weet het niet meer precies, dat er gezegd werd door de betreffende instantie, dat Tino pas een week of 2, 3 later naar school kon, omdat eerder niet alles goed geregeld was.
Eerlijk gezegd: ik word er zo langerzamerhand niet goed van. Een hele simpele vraag van mijn kant, of Tino komend schooljaar in de 10e klas kon gezien zijn achtergrond, blijkt een heel ingewikkelde toestand te zijn geworden. Er wordt gezegd dat dit alles in het belang van het kind is, maar volgens mij is het gewoon een ordinaire kwestie van geld. Maar dat zal vast te simpel geredeneerd zijn van mijn kant. Ik heb zelf het idee dat naar de mensen die inderdaad het belang van Tino voorop stellen (Arna en Martijn), weinig wordt geluisterd.
Vandaag (donderdag) gaan Matjo en ik een dagje weg, naar Lysfjord. De kids hebben geen zin, dus die blijven lekker met z'n 2en thuis. Vrijdagochtend weer noorse les en dan ga ik 's middags die mevrouw maar eens bellen, die bezig met "geval Tino", om te horen hoe het er nu mee staat. Mocht het inderdaad nog even gaan duren, voor Tino naar school kan, dan gaat er een mail naar Janet Roelofs van Placement. A.s. maandag is ze weer terug van vakantie, misschien dat zij nog wat kan doen. De gedachte speelt bij mij om hem bij een andere school aan te melden, waar ze niks van zijn achtergrond af weten. Maar dat kan dus niet hier in de provincie Vest-Agder, want alle rapporten over hem, liggen daar al. Er is nog een priveschool in Lyngdal, waar ze ook de opleiding hebben die Tino graag wil doen (paarden), maar dat kost weer een hoop geld en ik heb verder geen idee hoe het zit met vervoer, extra noorse les e.d. Pffff, een hoop frustraties dus.
Het zal ongetwijfeld allemaal wel goed komen, maar nu lig ik er nog wakker van! Nou ja, nog maar een wijntje, dan slaap ik misschien toch nog.

Weer terug uit Nederland

Gisterenmiddag heb ik Matjo opgehaald van het vliegveld bij Kristiansand. Hij was blij dat hij weer terug was. Hij vond Nederland toch wel benauwd aanvoelen. En hij is blij dat dat heen en weer gereis tussen Nederland en Noorwegen even achter de rug is. In 5 weken tijd is hij natuurlijk 2 x heen en weer geweest. Maar goed dat hij nog geen werk heeft, anders had dat allemaal niet gekund. Ik heb zowel heen als terug gereden. Heen binnendoor, die route heeft Martijn ons uitgelegd. Terug via de snelweg. Dat had ik beter niet kunnen doen. Het was rond half 5 en bij Kristiansand stonden we gezellig in een..........jawel, file. Een kleine weliswaar, maar toch. De volgende keer pakken we de binnendoor route ook op de terugweg! Matjo had chocolade voor ons meegebracht, gekocht op het vliegveld in Kopenhagen. Hij moest een keer overstappen. En verder had hij in Nederland veel Weleda artikelen gekocht en een werkbroek voor het hout zagen. In Nederland zijn deze dingen aanmerkelijk goedkoper.

Vandaag weer noorse les gehad. We krijgen niet alleen les in de taal, maar ook in de noorse gebruiken en samenleving. En een heleboel tips voor aanschaf van bijv. winter- en regenkleding en autorijden in de sneeuw. We kregen nog een welkomstcadeautje van Martijn: een bessenplukker. Een heel handig ding om in 1 x een heleboel bosbessen van een struik te krijgen. Dat gaan we vanmiddag gelijk uitproberen. De bosbessen zijn nu op hun best en ik heb heel wat struikjes met bessen zien staan langs het pad langs de rivier.

Het is hier 's ochtends al aanmerkelijk kouder, een graad of 10. Gisteren werd het 's middags 19 graden, vandaag is het weer ook uitstekend, lekker zonnig. Alleen bleek het gisteren hier heel erg te waaien. Windkracht 5, voor het eerst sinds we hier zijn dat het zo hard waaide.

Mineralsti in Evje

Afgelopen woensdagmiddag zijn Loreena en ik op bezoek geweest bij Momo. Momo is een birmese vrouw, die 2 jaar geleden als vluchteling hier in Åseral is beland. Afgelopen maandag zijn we aan het eind van de noorse les op de zomerschool aan elkaar voorgesteld. Momo stelde toen gelijk voor of ik een keertje bij haar langs kwam. Een van de dochters van Momo (ze heeft 2 dochters en 2 zoontjes) zit bij Loreena in de klas. Dus zijn we woensdagmiddag gezellig even bij haar geweest en hebben geprobeerd in ons hakkietakkienoors een gesprek te voeren. Dat ging vrij aardig. Momo nodigde me ook uit om, als de school weer begint, mee te gaan op naailes elke donderdagavond. Dat ga ik dus inderdaad doen. Allereerst voor de sociale contacten, misschien leer ik er nog wat en anders kan ik misschien anderen helpen.

Vandaag zijn Tino, Loreena en ik naar Mineralsti in Evje geweest. Dit waren een soort openluchtmijnen of steengroeves waar je lekker kon hakken en op zoek kon gaan naar stenen. Er waren een stuk of 6 van die groeves, 1 grotere en de rest kleiner. Deze lagen aan een 2 km lange trail. We hebben ons prima vermaakt. Om kwart voor 10 reden we weg en we waren er om half 11. Om kwart over 2 zijn we weer teruggereden, in de "nieuwe" auto, die prima reed.

Tino lekker aan het hakken naar pyriet.

Loreena met een vondst.

De opbrengst.

De persoonsnummerssoap

Tja, denk je dat je nu alle benodigde documenten netjes hebt ingeleverd bij het belastingkantoor in Evje, niet dus! We kregen gisteren alle papieren met stempels e.d weer terug, met de mededeling dat de inschrijvingsbewijzen van de politie erbij moesten. Die hadden we netjes meegenomen naar Evje, maar die brave man achter de balie heeft daar helemaal niet naar gevraagd of het erover gehad. Dus gaat vandaag de hele bubs met de registreringsbewijzen in een envelop weer terug, ditmaal moet het naar het Folkeregisteret i Skatt sør in Hokksand. Hopelijk is het nu dan wel allemaal goed en krijgen we over een paar weken dan eindelijk de persoonsnummers.

Gisteren was de 2e noorse les. Matjo en ik hebben teksten doorgelezen, de woorden die we niet wisten eruit gehaald en gelet op uitspraak. De kids hebben een werkboek gekregen met allerlei opdrachten die ze moeten maken. Ze gingen allebei flink aan de slag, ook Tino. Die heeft echt zijn best zitten doen. Loreena ook trouwens. Morgen ga ik een sollicitatiegesprek oefenen met Martijn. Dat ga ik vandaag allemaal voorbereiden. Verder heb ik mijn sollicitatie naar de bibliotheek hier de deur uitgedaan en me ingeschreven via internet bij een uitzendbureau of detacheringsbureau in Kristiansand.

Matjo is vanmorgen heel vroeg vertrokken richting Nederland. Volgende week dinsdag om 4 uur 's middags moet ik hem ophalen van het vliegveld bij Kristiansand. Hij heeft een grote koffer meegenomen, zodat hij weer wat spullen uit Nederland mee terug kan nemen, zoals bijv. een fles wijn en spullen van Weleda. Die zijn hier ontzettend duur. De dieren hebben het hier heel erg naar hun zin. Zelfs Adiza is actief, heel grappig als je haar ziet rennen met die dikke buik van haar!

Ik heb geen dikke buik hoor, dat lijkt maar zo..........

Noorse les en meer

Gisteren hebben we het lekker rustig aan gedaan. Het was dan ook zondag, dus dan kan mag dat, toch?
Matjo en ik zijn gisterenochtend met Balto langs de rivier gaan wandelen en jawel, we zagen iets verder een hert de weg oversteken. Balto zag het het eerst. Ook kwamen langs struiken waar allemaal bosbessen aanhingen. Dus ben ik 's middags met de kinderen terug gegaan om bosbessen te plukken. Zaterdag hadden we al rode bessen mogen plukken in de tuin van Arna. En we ontdekten een zwarte bessenstruik in onze eigen tuin, waar ook nog eens een boel zwarte bessen (van de cassis) aanhingen. Dus van al die bessen bij elkaar heb ik lekkere jam gemaakt. Verder nog cake gebakken, die weer goed smaakte.

Vandaag hebben we onze eerste noorse les van Martijn gehad. Met z'n vieren tegelijk. Het was deze les even aftasten wat we wel al wisten en wat nog niet en hoe we dat de komende lessen in gaan vullen. Vanmiddag is Matjo verder gegaan met hout zagen. De dokter is ondertussen vertrokken, zijn termijn zat er op, dus we hebben veel ruimte in de garage. Hij schiet al lekker op. Loreena en ik zijn nog even naar het strandje geweest. Later op de middag heb ik de sollicitatie naar de bibliotheek eruit gedaan. En toen even langs de buren om te vragen of we hun grasmaaimachine mochten lenen. En dat mocht, gelukkig. Jan Oddvard (de buurman) heeft me helemaal uitgelegd hoe hij werkte en toen konden Loreena en ik aan de slag. Poeh, wat een werk! Het was ook vandaag weer behoorlijk warm (zo'n 25 graden of misschien wel meer), dus dat was flink zweten. Eerst alle takken en stenen zoveel mogelijk oprapen en toen met die grasklipper (zoals dat in het noors heet) aan de slag. Het resultaat is een mooi gemaaid grasveld. Nu alleen nog even het losse gras bij elkaar harken en klaar zijn we weer, voorlopig dan.

Morgen gaan we onze noorse auto ophalen. Ik mag terugrijden in de nieuwe auto, joepie. Matjo gaat a.s. donderdag naar Nederland om daar volgende week maandag zijn lease-auto in te leveren. Dinsdag komt het hij dan met het vliegtuig terug. Hij vliegt met SAS, hij met dan overstappen in Kopenhagen. Dit was de goedkoopste optie.