Emotionele week

Ik ga verder met waar ik de vorige blog mee ben geëindigd. Vrijdag ging het niet slecht met Balto en hadden we hoop dat het misschien toch nog goed zou komen. Ik heb een aantal voedingssupplementen voor hem besteld op aanraden van de therapeute. Voedingssupplementen die je in Nederland voor het grootste gedeelte gewoon bij het Kruidvat kunt kopen. Hier in Noorwegen had dat wat meer voeten in de aarde. Gelukkig vond ik 2 ervan bij een online natuurgeneesmiddelen winkel, Arnika.no. De andere 2 supplementen zouden vanuit Nederland opgestuurd worden.

Balto krijgt resonantietherapie

Zaterdagochtend had ik om 9 uur een yogales in Fjellheim in Vingelen. Het bestuur van Spinvill, het fitnesscentrum in Vingelen, had dat gevraagd als Kick-off voor het nieuwe trainingsseizoen. Net als de vorige week kan ik hiervoor weer een vast bedrag voor krijgen en dat is altijd meegenomen. 's Middags zijn we naar Tynset gereden voor de 6e verjaardag van Tyggo, het jongste zoontje van André en Linda. Balto wilde nog steeds niks eten, maar vond bouillon wel erg lekker.

Zondagochtend zijn we naar Mel en Nigel in Glåmos geweest voor een overdadige lunch. Erg leuk om ze weer eens te zien na lange tijd. We hebben Mel gevraagd of zij een tip had hoe we Balto weer aan het eten konden krijgen. Ze vertelde dat zij met haar honden, als dat nodig was, wel eens fijngemalen vlees in een grote spuit deed en dan zo achterin de bek naar binnen spoot, zodat ze wel door moesten slikken. Toen we thuis kwamen, hebben we dit meteen gedaan. Misschien dat Balto op deze manier wel weer wilde eten. Maar dat was helaas niet het geval.

Maandagochtend had ik weer mijn trouwe klant voor de yoga voor gepensioneerden. Daarna heb ik Tino naar Alvdal gebracht, want die moest 's morgens in Tolga naar de tandarts. Daarna weer even terug naar de studio en om 3 uur had ik het wel gehad en ben weer naar huis gereden. Matjo moest die dag in Rendalen zijn voor een opdracht. Thuisgekomen leek het weer slechter te gaan met Balto. Hij wilde nog steeds niet eten, ondanks dat we af en toe met een slagroomspuit wat eten in zijn bek spoten. 's Avonds was hij erg onrustig. Ik had 's avonds weer yogales in Os en toen ik thuiskwam was Balto nog steeds onrustig. Ik ben naast hem gaan zitten en heb mijn handen op zijn rug gelegd en toen werd hij rustig. Het was net of hij zich ergens bij neer legde. 

's Nachts ben ik, toen ik toch naar de wc moest, nog even gaan kijken bij hem. Hij lag nog steeds erg rustig. Te rustig naar mijn zin. Ook de hele dinsdag lag hij zo. Hij wilde geen bouillon meer, alleen nog maar water. Ik heb 's middags Matjo gebeld en die is gelijk naar huis gekomen. En toen moesten we ons de vraag stellen: hoe nu verder? De dierenarts in Tolga bellen en hem in laten slapen? Als de dierenarts tenminste naar ons toe wilde komen, want de week daarvoor had hij daar weinig zin in. We moesten maar naar hem toekomen. En om met zo'n zwakke hond nog te gaan sjouwen, dat zagen we helemaal niet zitten. We besloten de volgende ochtend af te wachten. De 2 voedingssupplementen van Arnika waren die dag binnen gekomen, maar naar ons gevoel had het totaal geen zin meer om hiermee te beginnen, gezien het feit dat Balto alleen nog maar water wilde. We hebben hem voorzichtig in de kamer naast de woonkamer gelegd op een zeil met daar bovenop een deken. 's Avonds zijn Loreena en ik nog naar de koorrepetitie geweest, al was het alleen al maar voor de afleiding. Iedereen vond het erg leuk dat Loreena mee kwam en ook Loreena vond het ook leuk. Thuisgekomen (rond 10 uur)  vertelde Matjo dat Balto erg onrustig was en graag wilde dat Matjo zo veel mogelijk bij hem bleef. Het was wel duidelijk dat Balto stervende was. De vraag was nu alleen hoe lang het nog zou duren. Dat bleek niet lang te zijn, want om kwart over 11 stierf Balto in het bijzijn van Matjo. Hij bespaarde ons een vreselijk moeilijke beslissing. Loreena moest erg huilen, Matjo en ik waren er op dat moment rustig onder. Het was goed zo. Matjo heeft een grote handdoek over Balto gelegd en toen zijn we gaan slapen, tenminste, een poging tot.

Voor mij kwam de klap de volgende ochtend. Matjo heeft Balto in de deken en het zeil gewikkeld en met ductape en touw vastgemaakt. Ik moest om 10 uur in Tynset zijn voor de yoga voor gepensioneerden daar. Gelukkig had ik 7 dames voor mijn neus staan, wat voor voldoende afleiding zorgde. Na afloop heb ik Loreena opgepikt bij school. Ze was zo moe, dat ze het niet meer zag zitten om de dansles te volgen. Matjo en ik zijn 's middags met het lichaam van Balto naar Olaberget gereden. Daar hebben we een mooi plekje gezocht en hem daar begraven. Het graf hebben we bedekt met stenen. Komend weekend gaan we met z'n vieren er een mooi kruis op zetten en leggen er nog meer stenen op. 's Avonds nog naar yogales, ik had wel 1 klant. En dit dwingt me om eens goed na te gaan denken over de yogastudio. Wil ik zo verder? Ik ben de mensen die regelmatig komen erg dankbaar hiervoor, maar het zijn er te weinig om de studio draaiende te houden. Het geld dat ik verdien met de yogalessen in Os en Tynset gaat op aan de huur voor de studio. Met andere woorden, na 2 jaar hard werken, verdien ik nog steeds geen cent. En we hebben inkomen nodig, want Matjo heeft zijn laatste salaris van SBSeating gehad. Het idee om de studio op te zeggen en ambulant te worden, wordt steeds sterker. Ik zet mijn yogaspullen standaard in mijn auto en rijdt overal naar toe. En net als bij de yogacursus die ik nu in Os geef, geef ik gewoon een minimaal aantal deelnemers op voor een cursus of workshop. Zijn het er minder, dan gaat het gewoon niet door. Gaat het wel door, dan verdien ik eraan. Ik laat dit idee nog even rijpen, voor ik de definitieve beslissing neem.

Verder moeten we nu weer over tot de orde van de dag en dat valt nog niet mee. Balto laat een grote lege plek achter en we missen hem heel erg. Als het aan mij ligt, komt er over een tijdje weer een andere hond. Ik besef nu pas hoe gezellig het is om een hond in huis te hebben. Buiten is het nu Baltoweer: sneeuw. Dat vond hij altijd geweldig. Er ligt nu 10 cm, maar vanaf morgen smelt dat weer weg.

Baltoweer

Balto is niet meer

Onze lieve Balto is zojuist om 23.15 uur gestorven in het bijzijn van zijn baas Matjo. Hij was onze eerste hond en we zullen hem nooit vergeten!

Chaotische week

Afgelopen weekend hebben we gebruikt om bij te komen van de lange terugreis zaterdagochtend vroeg. Matjo had al verteld dat het niet zo goed ging met Balto. En dat was ook zo. Hij kon niet meer zelf overeind om te gaan lopen. Met hulp kregen we hem overeind en liep hij, maar wel met zwabberende achterpoten. Hij had vrijdag niet gegeten, zaterdag at hij weer wel. Misschien uit blijdschap dat we weer thuis waren? Zondag weigerde hij echter weer te eten, drinken deed hij wel. Ook maandag wilde hij niet drinken en we besloten de dierenarts te bellen. We konden om 12 uur langskomen. Ik heb mijn trouwe maandagochtend yogaklant afgezegd en tegen half 12 hebben we Balto in de auto gehesen. Hij kon ondertussen niet meer zonder hulp lopen, hij zakte herhaaldelijk door zijn achterpoten. Bij de dierenarts hebben ze hem eerst gewogen (hij woog 40,5 kg) en constateerden ze botontkalking in zijn rug, waardoor een zenuw beklemd was geraakt, met het gevolg dat hij weinig controle had over zijn achterpoten. Ze hebben een spuit met pijnstillers gegeven en we spraken af om donderdag weer contact op te nemen.

Maandagavond at hij weer een beetje en ben ik naar Os gegaan voor de 1e les van de yogacursus in Os. Er kwamen 10 dames opdagen, waarvan er 8 de hele cursus gaan volgen en de andere 2 zo nu en dan willen komen. Ik ben in ieder geval erg blij met die 8 die de hele cursus gaan volgen! Toen ik richting Os reed had ik al wat hoofdpijn en na afloop van de yogales was die helaas alleen maar erger geworden. Thuisgekomen een paracetamol genomen en mijn bed ingedoken. 's Nachts werd ik wakker en de hoofdpijn was helaas niet over, dus nog maar een paracetamol. Ontspanningsoefeningen hielpen niet en ook met de paracetamol ging de hoofdpijn niet weg, ik werd er alleen maar misselijk van. Dus moest ik dinsdagochtend de yogaworkshop in Glåmos afzeggen, baal, baal! Want dat betekende dat ik 1100 kronen omzet misliep. Ik heb 's ochtends nog een klein beetje gegeten en gedronken en dat kwam er rond het middaguur weer gezellig uit. Dat betekende dus geen koor dinsdagavond. Wat ik erg jammer vond, want Loreena zou voor het eerst meegaan. Balto had ondertussen nog steeds niets gegeten en soms bleef ook zijn water er niet in.

Woensdagochtend was de hoofdpijn gelukkig weg. Omdat het steeds slechter ging met Balto besloten we om vandaag naar de dierenarts te gaan. Maar eerst had ik nog een yogales te geven bij de Vrijwilligerscentrale in Tynset. De opkomst was zeer bedroevend, alleen mijn trouwe yogaleerling van de maandagochtend was er (zij woont in Telneset, precies tussen Tolga en Tynset in). Ting tår tid, zoals ze dat hier zeggen, maar ik was er wel een beetje gefrustreerd van. Na afloop van de yogales ben ik even boodschappen gaan doen en toen naar de dierenarts gereden, waar Matjo na 10 minuten ook aankwam met Balto. Weer Balto de auto ingesjouwd en gewogen, hij was ondertussen 1 kilo lichter geworden. Volgens de dierenarts was er niks meer aan te doen en was het het beste om hem in te laten slapen. We wilden dit echter eerst met Tino en Loreena bespreken en hen de kans te geven fatsoenlijk afscheid te nemen van Balto. Matjo is Tino gaan ophalen in Alvdal en we hebben met z'n vieren besproken wat het beste zou zijn voor Balto. De meerderheid was op dat moment voor inslapen, omdat het op dat moment echt heel slecht ging met Balto. Veel emoties natuurlijk, zeker van Loreena en mij. Ik had die dag de trainster van HighFive for Dogs in Nederland een berichtje gestuurd over Balto. Ik ben bij haar op puppycursus geweest met Balto. En zij raadde mij bioresonantie aan. Zij had met vroegere en met haar huidige hond hetzelfde gehad en die honden zijn daar goed van opgeknapt. Mijn motto is "niet geschoten is altijd mis", dus heb ik degene die die therapie doet, een mail gestuurd. Dezelfde avond kreeg ik antwoord en zij wilde Balto graag op afstand behandelen. Ik moest een foto van hem doorsturen en wat gegevens over hem en dezelfde avond is ze begonnen. Ze constateerde heel wat storingen bij hem, met name in zijn rug, maar ze had wel het idee dat ze hem kon helpen. Ik had woensdagavond nog een yogales in Tolga. Ik heb Loreena maar meegenomen, zodat ze wat afleiding had, want ze had het niet breed. Naast ons 2tjes kwamen er nog 3 dames. Het schiet niet echt op met de klandizie. Gelukkig heeft de yogasessie ons alle twee goed gedaan. Thuis aangekomen lag Balto lekker te slapen en we besloten de komende nacht af te wachten om te kijken wat we donderdag zouden gaan doen. Matjo had Tino ondertussen weer terug naar Alvdal gebracht.

Donderdagochtend werd ik wakker van geblaf. Geblaf van Balto, die Matjo iets duidelijk wilde maken. Hij moest waarschijnlijk plassen. We wilden echter niet met hem gaan sjouwen nu, en na veel aandacht van ons werd hij weer rustig. Iets over achten heb ik met Mariëtte, de resonantietherapeute, geskypt en besloten we door te gaan met de behandeling. We zijn begonnen met vitamine C tabletten fijn te malen en door zijn water te doen, wat hij braaf opdronk. Brave Balto! Vervolgens ben ik naar de yogastudio in Tolga gereden voor de voorbereidingen voor die avond, want dan zou mijn winkeltje officieel opengaan. Om 3 uur ben ik weer naar huis gereden en vond daar een hond die alles behalve op sterven lag, hij kon alleen niet opstaan, maar verder kwam hij fris over. Hij at nog steeds niet, maar drinken ging goed en bleef er ook in. Om 4 uur weer met Mariëtte geskypt en zij heeft ons aangeraden verse bouillon (dus niet van een blokje) door zijn water te doen. Verder heeft ze nog een paar natuurlijke geneesmiddelen doorgegeven: MSM, traumeel, glucosamine en chondroitine. En ze heeft 2 geluidsopnames van elk 5 minuten doorgestuurd. Deze opnames bestaan uit verschillende piepjes. De ene was voor de klachten van Balto, de andere specifiek voor Balto zelf. Het werkt als volgt: elk geluid heeft een bepaalde frequentie, net zoals elk orgaan een bepaalde frequentie heeft. Door geluid kun je dus een orgaan beïnvloeden. We moeten nu Balto een paar keer per dag een koptelefoon opdoen en beide fragmenten afspelen.

Om 6 uur zijn Matjo, Loreena en ik naar Tolga gereden voor de laatste voorbereidingen. Loreena is iets na zevenen naar Malmplassen gelopen, waar ze werd opgehaald door Jan Erik om naar de repetitie van Tolga-Os Janitsar te gaan in Os. Ondertussen waren de beide dames, die hun skulpturen en schilderijen in de studio hebben staan en hangen gearriveerd en even later kwam ook de burgemeester, Ragnhild. En verder kwamen er in totaal nog 5 mensen en dat was het wel. Niet echt een overdonderend succes dus. Ik kreeg nog wel een goede tip van Ragnhild om verschillende verenigingen eens uit te nodigen in de studio en ze een gratis proeflesje yoga te geven. Ook kan ik dan vertellen over de decoupagetechniek. Erg goed idee, waarom ben ik daar zelf niet opgekomen? Om 9 uur waren we in Os om Loreena op te halen en om half 10 waren we weer thuis. Na Balto nog een keer resonantietherapie en bouillon te hebben gegeven, zijn we ons bed weer ingedoken. We hebben besloten Balto niet in te laten slapen en de therapie en voedingssupplementen een kans te geven.

De burgemeester en Christel.

Uitleg hoe je een afbeelding print op een servet.

Een weekje naar Nederland deel 2

Dinsdag ben ik rond 9 uur 's ochtends met de auto van Francois naar Vorden in de Achterhoek vertrokken. Tino is bij mijn moeder gebleven, even bijkomen na de afgelopen drukke 3 dagen. Loreena heeft paardrijles bij haar oude manege die middag.

De drukte onderweg op de snelweg viel op zich mee. Rond Rotterdam was het erg druk. Wel weer wennen hoor, dat Nederlandse verkeer. Ik geef de voorkeur aan autorijden in Noorwegen, is toch een stuk relaxter.
Tegen half 12 kwam ik aan op de plaats van bestemming, iets buiten Vorden bij een huis aan de rand van een bos, waar Frank, Ellen en Jasper wonen. Wat volgde was weer een erg gezellige dag. Eerst even bijkomen van de lange rit met een kop koffie en natuurlijk flink bijkletsen. Ik heb de zweethut bewonderd, die ze afgelopen voorjaar hebben gebouwd. Later zijn Ellen en ik naar de bibliotheek geweest en daarna nog een café in, waar we een fruitbiertje hebben gedronken. Weer terug om Frank en Jasper op te halen en toen naar de snackbar voor friet met kroket. Lekker hoor, zo'n kroketje, want dat kennen ze hier in Noorwegen niet. Toen weer terug voor nog een bakje thee en tegen zevenen ben ik weer richting Tholen vertrokken, waar ik om half 10 weer aankwam.

Met Ellen.

Ellen bij de zweethut.

Woensdagochtend zijn Loreena en ik naar mijn oude werkgever Woonboulevard Poortvliet gereden om te kijken hoe duur de spulletjes van PIP Studio daar waren. Ze bleken iets goedkoper te zijn, maar omdat we met het vliegtuig waren, besloten we niks te kopen. Daarna ben ik even naar mijn oude afdeling geweest, waar ik nog 2 vroegere collega's tegen kwam, die het erg leuk vonden me weer eens te zien.

Weer terug naar Tholen, waar rond half 1 broer Marcel arriveerde. Marcel en ik zouden samen wat gaan doen, maar het eindigde ermee dat we met z'n allen richting Intratuin in Halsteren vertrokken. Maar eerst een foto van Tino met zijn 2 ooms. Zouden ze familie van elkaar zijn?

Tino, Marcel en Francois.

En dan ook maar een 3 generatie foto: moeder, dochter en klendochter.

Bij de Intratuin was men al bezig om alles in kerstsfeer om te toveren. Misschien een beetje vroeg, maar als je ziet wat er allemaal omgetoverd wordt en moet worden, kan ik me voorstellen dat ze al begonnen zijn. Voor mij kwam het goed uit, want ik heb nog wat kerstservetten kunnen vinden, die ik kan gebruiken om spulletjes mee te maken voor mijn winkeltje. In het restaurant hebben we allemaal nog wat gegeten en gedronken en bij de uitgang deed ik nog wat inspiratie op van een artikel wat daar verkocht werd: een half berkenstammetje, waar gaten ingeboord waren om reageerbuisjes in te zetten, die als vaasjes dienden. Berkenstammen hebben we hier genoeg, dus misschien het proberen waard om dit zelf te maken.

Loreena met Fujia.

Loreena en Alix, die 17 werd.

Na een paar uur in de Intratuin te hebben doorgebracht (er is daar zoveel te zien, dat dit weinig moeite kost), zijn we weer naar Tholen gereden. Loreena is naar 1 van de vroegere buurmeisjes gegaan, die die dag jarig was en 's avonds heeft ze een ander vroeger buurmeisje bezocht.






Tino en ik zijn 's avonds naar Hoogerheide gereden om zwager René en schoonzus Ineke te bezoeken. We werden getrakteerd op een mooie zonsondergang, toen we over de Oesterdam reden.

Zonsondergang op de Oesterdam.

 René en Ineke hadden net het grootste deel van de verbouwing van woonkamer en keuken achter de rug. Het resultaat was erg mooi geworden. Met name de keuken vond ik erg mooi. We hebben ook kennis gemaakt met nieuwe huisgenoot Joek, een ducktollingretriever. Ze hadden Toots al, en nu zijn er dus 2 van die leuke honden. Voor we het in de gaten hadden, was het al weer bijna half 11. Tijd om weer terug naar Tholen te rijden.

Ineke en René met Joek en Toots.

Donderdagmorgen hebben we lekker relaxed doorgebracht bij mijn moeder thuis. Om 12 uur zijn we maar weer eens richting Bergen op Zoom gereden, waar ik om half 1 een lunchafspraak had met Ruza, de moeder van Lorna, een vriendin van Loreena. Loreena en Tino hebben wat gegeten bij de V&D en Ruza en ik bij de Hema. Ruza moest weer aan het werk en Tino, Loreena en ik zijn toen naar Oost-Souburg gereden, waar we hartelijk werden verwelkomt door mijn zus Marga. We hebben eerst haar huisje bewonderd, met name de erg leuk ingerichte woonkamer. Ook hier natuurlijk weer erg gezellig. Marga en ik zijn Esther even van school op gaan halen en later zijn we met z'n vijven (Jeroen was inmiddels ook thuis) naar de Jumbo gereden, waar Jeffrey aan het werk was. Zodoende zagen we hem ook nog, want hij moest tot 20 uur werken. Na lekker gegeten te hebben bij Marga thuis en een kopje thee, zijn we weer naar Tholen terug gereden. Ik heb Loreena bij Lorna afgezet en verder hebben we het rustig gehouden die avond.

Tino, Loreena en Jeroen bij de Jumbo in Oost-Souburg.

Jeffrey aan het werk.

Loreena, ik, Marga en Esther.

Esther aan het stoeien met Tino.

En toen was het alweer vrijdag. Na de koffers te hebben ingepakt (we hadden gelukkig niet teveel ingeslagen) zijn we langs het graf van mijn vader gelopen en daarna verder door het stadje. We kwamen nog een paar bekenden tegen, o.a. Annemarie, die vorig jaar nog bij ons in Noorwegen op bezoek was. Erg gezellig om haar weer tegen te komen. Om 17 uur stond Ineke voor de deur, die ons vervolgens naar Schiphol heeft gebracht. We waren er ruimschoots op tijd en moesten wachten tot de incheckbalie open ging. Bij de douane moest er weer een flesje vloeistof uit mijn tas: een potje textiellijm, dat ik vergeten was om in de koffer te doen, zucht. Wat een gedoe bij die douane trouwens. We moesten allemaal in zo'n scanapparaat en natuurlijk moest er extra gefouilleerd worden omdat dat ding een foutmelding aangaf. Tino moest zijn schoenen uitdoen. Gelukkig was het personeel erg vriendelijk.
Daarna zijn we even langs Starbucks gegaan, want Loreena wilde dat wel eens proberen. Tino wilde niets en Loreena en ik hebben beiden een frappucino genomen. Vervolgens een rustig plekje uitgezocht om even bij te komen.

Genieten van een frappucino van Starbucks.

En toen naar de gate, gate 62 om precies te zijn. We zouden om half 10 vliegen en om 9 uur werd er omgeroepen dat onze vlucht van gate 64 zou vertrekken. Dus iedereen richting gate 64. Daar bleek het vliegtuig er nog niet te zijn, dus wachten maar weer. Het vliegtuig arriveerde om 10 voor half 10 en met 40 minuten vertraging stegen wij op om 22 uur. We haalden nog 10 minuten in onderweg en arriveerden om kwart voor 12 op Gardermoen, waar Matjo al op ons stond te wachten. Na een rit van 4,5 uur waren we om half 5 weer thuis.

We hebben een drukke maar wel supergezellige week gehad. En ik ben tot de conclusie gekomen dat vliegen mijn minst favoriete manier van transport is. Het vliegen op zich is niet erg, maar dat gedoe op die vliegvelden, vreselijk. Misschien volgend jaar weer met de auto naar Nederland.

Een weekje naar Nederland deel 1

Afgelopen week hadden Tino en Loreena herfstvakantie en we hadden allemaal de behoefte om weer eens een aantal mensen in Nederland te zien en te spreken. Matjo kon niet mee, omdat hij moest werken. Zodoende kon hij ook voor Balto zorgen en dat was maar goed ook, want Balto gaat behoorlijk achteruit. Hij heeft veel last van zijn heupen en het opstaan wordt steeds moeilijker.

Matjo heeft ons vrijdag de 3e oktober naar Gardermoen gereden, een ritje van 4,5 uur enkele reis. Dat was dus heel lief van hem, want hij moest natuurlijk ook nog terug! Tino was donderdagavond al naar huis gekomen en Loreena hebben we opgehaald van school. Onderweg een paar foto's genomen van de gekleurde bomen. Vooral zo'n berghelling ziet er prachtig uit, met het donkergroen van de dennebomen en het geel van de berken.

We waren ruimschoots op tijd op Gardermoen. We vlogen dit keer met Norwegian Airlines. Ik had van tevoren al ingecheckt via het internet, dus we moesten alleen nog van onze grote, halflege koffers af. Dat kon via een dropp-off terminal, waar je zelf je bagagelabel moest printen en vervolgens je koffer op de band moest plaatsen. Erg handig. Toen door de douane. Ik was vergeten mijn yoghurtje op te eten (ik was gewoon helemaal vergeten dat dat nog in mijn tas zat), dus dat moest eruit. Gelukkig verliep de rest vlotjes en konden we nog een beetje rondhangen in de tax-free zone.

Het vliegtuig vertrok netjes op tijd en we landden ook keurig op schema. Toen we de koffers eenmaal hadden, waren we nog eerder bij de uitgang dan mijn broer Francois, die ons op kwam halen. We hoefden gelukkig niet lang te wachten. Om 23.45 uur kwamen we aan bij mijn moeder in Tholen, waar we de rest van de week gelogeerd hebben.

Zaterdag hebben Tino en ik Loreena naar haar vriendin in Halsteren gebracht. We werden uitgenodigd om een kop koffie te blijven drinken en dat was erg gezellig. Tino en ik zijn daarna naar Bergen op Zoom gereden om eens uitgebreid te winkelen. We kwamen Loreena en Britt een paar keer tegen, die ook uitgebreid aan het winkelen waren. Tegen half 5 hadden Tino en ik het wel gezien en zijn we weer naar Tholen gereden. Loreena bleef bij Britt eten en die zouden we in 1e instantie pas 's avonds weer op gaan halen. Tino en ik zijn na het eten naar Yerseke gereden, waar mijn broer Marcel woont met zijn vriendin en haar dochtertje. Daar kreeg ik een telefoontje van Loreena of ze bij Britt mocht blijven slapen. Natuurlijk mocht dat. Iets na tien uur zijn Tino en ik weer terug naar Tholen gereden.

Loreena en Britt

Winkelen in Bergen op Zoom Centrum

Tino in Bergen op Zoom

Bij mijn jongste broer in Yerseke.

Zondag stond Deltapark Neeltje Jans op het programma. Francois werkt daar en had geregeld dat we gratis naar binnen mochten. Eerst Loreena opgehaald in Halsteren en toen met de auto van mijn moeder (die ik bijna de hele week mocht gebruiken) naar Neeltje Jans. We kwamen op de Oosterscheldekering een heleboel wandelaars tegen. Achteraf bleek dat van de kustmarathon te zijn geweest. Zaterdag waren de hardlopers aan de beurt en zondag de wandelaars. Toen we het park in gingen, stond Francois achter de balie. Na kennis te hebben gemaakt met een collega van hem, zijn we het park ingegaan. We kenden het park nog van de tijd dat we in Nederland woonden. Hier hadden we o.a. ons afscheidsuitje met mijn familie net voor we naar Noorwegen verhuisden.

Een stukje van de Oosterscheldekering, gezien vanaf Neeltje Jans.

De zeeleeuwenshow vonden we het leukst. Francois was hier de fotograaf (na afloop kon je voor 10 euro jezelf op de foto laten zetten met een kussende zeeleeuw). Hij vertelde 1 van de trainsters over ons en zij kwam vervolgens op ons aflopen en vroeg aan Loreena of ze wilde helpen. Tijdens de show kwam de zeeleeuw op een verhoging met een bloem in zijn bek. Loreena moest de bloem aanpakken en vervolgens naar de zeeleeuw gaan zitten, waarna ze een kus van hem kreeg. Erg leuk! Na afloop konden wij gratis op de foto met de kussende zeeleeuw. Erg handig, zo'n broer!

Loreena en de zoenende zeeleeuw.

Rond 4 uur hadden we het gezien en zijn weer naar Tholen gereden. 's Avonds op visite geweest bij een vriendin in Oud-Vossemeer. Zij hadden er net een weekje IJsland op zitten en zaten helemaal vol van die prachtige reis. Het werd een gezellig avondje en het was net of ik nooit weggeweest was.

Bij Peet en Jeanet in Oud-Vossemeer.

Maandagochtend zijn we boodschappen gaan doen bij de nieuwe Aldi en de nieuwe Albert Heijn in Tholen. De beide winkels waren verplaatst naar een nieuw gebouwd gedeelte van Tholen, wat we nog niet gezien hadden. Natuurlijk gingen er een paar pakken hagelslag in de boodschappentas, even als een paar blikje Amstel Radler voor Tino en een zak stroopwafels, chocoladekruidnoten en gevulde speculaas.
Toen weer richting Bergen op Zoom, waar ik om half 2 had afgesproken met 2 vriendinnen in restaurant 'Appeltje, wat aan de rand van Bergen op Zoom ligt in het bos. Ik heb Tino en Loreena eerst afgezet in het centrum van Bergen op Zoom, want die wilden nog wat meer winkelen. Ik was aan de vroege kant en toen ik door de straat van mijn vroegere zanglerares reed, zag ik de voordeur op een kier staan en ook haar naambordje was nog aan de muur bevestigd. M.a.w. ze woonde daar dus nog steeds. Dus besloot ik spontaan de auto aan de kant van de weg te zetten en haar even op te zoeken. Ze was zeer aangenaam verrast toen ik zo ineens voor haar deur stond! Ze is inmiddels 88 (!), maar nog steeds heeft ze een paar zang- en pianoleerlingen. 2 jaar daarvoor had ze een open hartoperatie gehad, maar ze is nog steeds een kras dametje! Na een kop koffie gedronken te hebben, vroeg ze of ik nog even wilde zingen. Natuurlijk wil ik dat! Dus hebben we nog een kwartier gezongen, zij speelde op de piano en ik zong. Ze vond dat mijn stem nog steeds goed klonk. Toen was het tijd om naar 't Appeltje te rijden. Superleuk om haar weer gezien te hebben!
Om half 2 was ik bij 't Appeltje, waar Liane en Marina al op me zaten te wachten. We hebben eerst een boswandeling gemaakt (wat een verschil met hier in Noorwegen, daar zijn niet zoveel paden). Daarna hebben we onszelf lekker verwend met een Brusselse wafel met slagroom, warme kersen en een bolletje ijs. De middag vloog om, het was supergezellig om ze beiden weer te zien.

Tijdens de boswandeling, een voorbijgangster heeft meerdere foto's achter elkaar van ons genomen en dan krijg je dit effect.

Met Marina en Liane in 't Appeltje.

Om half 5 heb ik Tino en Loreena weer opgepikt bij het station in Bergen op Zoom en toen weer terug naar Tholen. 's Avonds nog op bezoek bij mijn oudste broer in Oud-Vossemeer. Die had een superdelux bubbelbad in zijn tuin gezet, wat natuurlijk even bewonderd moest worden. Ook hier weer een gezellige avond.

Het bubbelbad.

Tino en Loreena met mijn oudste broer René.

En dat waren de 1e 3 dagen van onze vakantie. Hierna deel 2, want anders wordt het zo'n grote lap tekst om te lezen :-)

Wonen op het platteland

Ja, je kunt rustig stellen dat wij op het platteland wonen. 4 km van het dichts bijzijnde dorpje, ik krijg vaak te horen dat we wel erg ver van de beschaving wonen. Tja, daar valt over te discussiëren. Hier wonen heeft voor- en nadelen. Een nadeel is voor mij dat ik elke dag 15 km naar Tolga moet rijden naar mijn werk en eind van de middag weer terug. En dan 's avonds nog een keer (yogalessen, koorrepetitie). En als de Tino of Loreena ergens naar toe willen, moeten wij ze altijd brengen, want bussen rijden niet vanuit Vingelen. Alleen de schoolbus 's ochtends en 's middags.

Voordelen zijn er gelukkig ook genoeg. De rust, ruimte en het mooie uitzicht bijvoorbeeld. En het heeft ook zijn charmes. Zoals afgelopen week, toen ik woensdagochtend naar Tolga reed. Toen kwam ik een kudde jonge koeien tegen. Er liep een man voor en een oudere mevrouw achter de kudde. Ik ben maar even stil blijven staan totdat alles voorbij was. De mevrouw vertelde dat het weglopers waren. Hmmm, misschien moeten ze hier eens wat aan het hekwerk doen, want het komt regelmatig voor dat er koeien en/of schapen midden op de weg lopen, die eigenlijk in een weiland thuishoren. Ik heb het idee dat ze daar hier niet veel om geven.

Gisteren liep ik met Balto richting de Nederlandse buren (1 km verder). Op de terugweg hoorde ik geklingel van schapenbellen achter me en toen ik me omdraaide, kwam er een hele kudde schapen al hollend op ons af. Ik heb Balto snel aan de lijn gedaan. Het bleek dat er een auto achter de kudde liep, vandaar de hollende schapen. Toen de auto voorbij was, stonden ze even stil om ons van een afstand te bestuderen en besloten toen om maar achter ons aan te komen. Oef, als ik in m'n eentje zou lopen zou ik dat niet zo'n probleem vinden, maar met Balto bij me werd het toch een beetje een ander verhaal. Je weet nooit hoe hij op die schapen reageert als die te dichtbij komen. Dus op een holletje de weg af richting de hoofdingang van de boerderij, in de hoop dat de schapen de afslag richting de kippenschuur zouden nemen. Gelukkig deden ze dat. Toen ik via de hoofdingang het erf opliep, stonden ze met z'n allen naast de kippenschuur te grazen. En toen ik even later binnen was, stonden ze naast ons huis. De buurvrouw heeft ze vervolgens weer terug gedirigeerd naar het stukje gras bij de kippenschuur. Gekke beesten, schapen. Maar wel leuk!

Gisterenavond zijn we naar de school van Loreena geweest in Tynset: de Nord-Østerdal Videregående Skole. Er was een kennismakingsbijeenkomst voor de ouders van de leerlingen uit de richtingen Muziek en Sport. De avond begon om 19 uur met een concert van de 1e klas leerlingen van de muziekrichting. Dus ook met Loreena! En het concert was erg leuk! Er was een koor van alle leerlingen die 2 liedjes zongen. Het koor opende de avond met Donna Nova Pacem (wat ik ook ooit met BZB Vocaal Ensemble uit Tholen heb gezongen) en sloot de avond af met Always look at the bright side of live van Monty Python, met dansje erbij. Superleuk! Tussendoor 2x een optreden van het ensemble: 2 solozangers, achtergrondkoor en instrumentale begeleiding van gitaristen, drummer, piano, viool en franse hoorn (wie zou dat geweest zijn :-) ). Ook nog een hiphop dansnummer en nog een liedje door 1 van de meiden met 4 gitaristen. En dat hadden ze allemaal in 7 weken ingestudeerd.

Na het concert werden de ouders gesplitst in een oudergroep muziek en een oudergroep sport. We maakten kennis met de beide contactleraressen van de muziekklas. 2 gedreven dames die enthousiast over hun klas en over hun vak vertelden. Daarna nog een rondleiding door de school. Het schoolgebouw is net een jaar oud, dus nog splinternieuw. Voor de muziekklassen zijn er vele mogelijkheden om ook tussendoor te oefenen. Er zijn 4 oefenruimtes met piano, waar de leerlingen ook na schooltijd in kunnen om te repeteren. Er is een grote zaal voor optredens, en een kleinere zaal. Ook nog 2 ensembleruimtes, met allerlei muziekinstrumenten, en een danszaal met spiegelwand. Geweldig om te zien. Dit is de link naar de website van de school, voor degenen die een idee willen krijgen hoe de school er uitziet: http://www.nord-osterdal.vgs.no/.

En vanmiddag vertrekken Tino, Loreena en ik voor een weekje naar Nederland. Matjo blijft thuis, die past op de dieren en moet ook nog werken volgende week. Hij brengt ons vanmiddag naar Gardermoen. Het programma voor de week in Nederland zit al behoorlijk vol, met allerlei bezoeken die we willen afleggen. En natuurlijk gaan we flink boodschappen doen, o.a. strooigoed voor het sinterklaasfeest dat in Tolga zal worden gehouden in november.