Oma

Vanmorgen ben ik samen met mijn zus bij onze oma geweest. Voor mij waarschijnlijk de allerlaatste keer. Oma is 94 jaar, woont in een bejaardentehuis en is nog redelijk bij de tijd. Af en toe is ze wat in de war, maar dat mag ook op die leeftijd, nietwaar. Ze weet dat ik 'wegga', maar naar Noorwegen, dat is te abstract voor haar.
Daarna nog even bij onze tante, een zus van mijn moeder, langs geweest. Het is altijd gezellig als je daar komt. Ik denk dat het wel even gaat duren, voor ik haar weer eens zie.
De plannen zijn om met de kerst op vakantie te gaan in Nederland. Kerst vieren met de beide families en nog wat vrienden en oude buren bezoeken.

Er is weer een afscheidsbarbeque op de agenda bijgekomen: 25 juni een straatbarbeque met de buren. Dit doen we eigenlijk elk jaar, maar dan begin september. Speciaal voor ons afscheid doen we het nu eind juni. Dat zal waarschijnlijk dan ook het laatste afscheidsfeestje worden voor we definitief vertrekken. Die laatste week zullen we weinig tijd hebben voor andere dingen, dan moeten de laatste dingen ingepakt worden, de katten naar de dierenarts voor een wormenkuur en meer van dat soort dingetjes. Het plan is dus dat Matjo en ik met de katten naar Åseral rijden op 1 juli. Waarschijnlijk gaat een vriend van ons mee om nog wat te klussen en te helpen met laminaat leggen. Als de verhuiswagen geweest is (de week daarop op een dinsdag of woensdag) en de meubels op hun plaats staan, gaan Matjo en Piet (die vriend dus) samen terug naar Nederland. Matjo neemt dan de kinderen en Balto weer mee terug naar Noorwegen.

Ik ben er ondertussen achter waarom Skype het niet meer doet om mijn computer. Het ligt dus niet aan mijn computer, zoals ik eerst dacht, maar het probleem ligt bij Skype zelf. Op nu.nl stond er een berichtje van. Ze zijn ermee bezig, dus nu maar hopen dat het probleem snel opgelost wordt.

Geen skype op mijn computer.

Helaas, Skype doet het even niet meer op mijn pc. Ik heb de laatste versie inmiddels gedownload, maar ik kan me nog steeds niet aanmelden. Op de pc van Tino doet Skype het wel. Maar die staat op zolder, en daar ben ik bijna klaar met inpakken. Dus dat schiet niet zo op. Ik hoop dat ik het probleem op mijn pc snel opgelost krijg!

Hieronder een foto van de 150 verhuisdozen, die afgelopen maandagmorgen in de woonkamer zijn gelegd:

Ik heb ze inmiddels allemaal in een hoekje op onze slaapkamer gezet. Hele dagen tegen een stapel verhuisdozen aankijken, is ook niet wat je noemt gezellig.

Ben nog steeds bezig met de zolder. We hadden eind vorig jaar al onze boeken al ingepakt, toen het parket in de olie gedaan moest worden. Ik heb ze allemaal opnieuw open gemaakt en er vervolgens een heleboel boeken uitgehaald, die toch wel weg konden. Het scheelde 2 dozen minder boeken die we mee moeten sjouwen.

Gisteren ben ik naar het gemeentehuis geweest voor uittreksels uit het geboorteregister van de kinderen. Die hebben we straks nodig als we in Noorwegen een verblijfsvergunning gaan aanvragen. Ook heb ik het boek dat ik afgelopen zaterdag van mijn collega's heb gekregen, geruild. Matjo had nog een boekenbon liggen, dus ik ging met 3 boeken naar huis: Eten, bidden en beminnen van Elizabeth Gilbert, De walrus van Lars Saabye Christensen (noorse schrijver) en Heimwee naar Siberie van Per Petterson (ook een noorse schrijver). Van de laatste heb ik het boek Jeg forbanner tindens elv/Ik vervloek de rivier des tijds. Ik heb het als luisterboek altijd aan in de auto en verder ook een noors en een nederlands exemplaar.

Matjo is gisteren voor een paar dagen naar Frankrijk vertrokken. Het is het afsluitende weekend van de opleiding Spirituele Therapie. Ik heb dezelfde opleiding 2 jaar geleden afgesloten. Hij is tot a.s. zondag weg, dus heb ik het rijk "alleen", als je de kinderen niet mee zou tellen. Helaas heb ik het bed ook alleen.

Verder weinig nieuws, veel inpakken en uitzoeken. Ik sta er verbaasd van hoeveel spullen we eigenlijk hebben en hoeveel er ook weg kan.

Sollicitatiegesprek

Matjo belde net. Hij was zojuist gebeld door de noorse spoorwegen, waar hij gesolliciteerd had naar een functie van kwaliteits- en veiligheidsadviseur. Hij is uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek op donderdag 9 juni a.s. in Noorwegen. Spannend!!!! Toen hij het noorse telefoonnummer in zijn display zag, had hij zoiets van: o help, nu moet ik in het noors. Maar het is hem gelukt om het gesprek netjes helemaal in het noors te toen. Het was weliswaar een kort gesprek, maar toch.

De verhuisdozen zijn ook zojuist gebracht, 150 in totaal. Dus nu kan ik helemaal los (hihi)! Het plannen van allerlei uitjes/etentjes is in volle gang. Tot nu zijn er 4 ingepland, en er volgen er nog meer. Kortom: ik hoef me geen moment te vervelen!

Afscheid werk

Gisteren was mijn laatste werkdag bij de Woonboulevard Poortvliet. Het was een raar gevoel. 's Ochtends heb ik niet veel gedaan. Eerst bij alle afdelingen cake uitgedeeld, daarna wat stofstalen van een leverancier uitgezocht en vervolgens vroeg mijn chef of ik even kwam buurten en toen was het alweer half 1. 's Middags nog met klanten bezig geweest en om 5 uur was er nog een afscheidsborrel. Van mijn collega's van mijn afdeling kreeg ik de Insight Guide van Noorwegen cadeau. Jammer genoeg had ik die al, maar het was wel een cadeau waar over nagedacht was. Erg leuk. Van mijn chef kreeg ik nog een bos bloemen en de collega's van een andere afdeling hadden zelf een kaart gemaakt met noorse teksten en foto.Het was een raar gevoel toen ik om half 7 voor de laatste keer als werknemer de deur uitging. Ik heb er een jaar met veel plezier gewerkt. Het werk was leuk en ook met de collega's was het altijd gezellig. Dit was een voorproefje van wat me nog te wachten staat aan afscheidsfeestjes/etentjes/uitjes in juni.

A.s. maandag worden de verhuisdozen geleverd en kunnen we beginnen met inpakken. De zolder is intussen ook helemaal uitgezocht. De platenspeler die er al bijna 20 jaar staat te wachten op een nieuwe naald, gaat nu maar eens de deur uit. Mijn jongste broer wilde hem graag hebben, samen met de 2 grote stapels lp's. Ook de beide videorecorders, die we al jaren niet meer gebruiken, gaan weg. Voelt erg lekker, moet ik zeggen, dat opruimen. Het geeft zowel letterlijk als figuurlijk ruimte.

Verhuisbedrijf, vertaling, ondernemingsplan

Afgelopen donderdag hebben we verhuisbedrijf Van Dijkshoorn opdracht gegeven voor de verhuizing. Het kost een beetje, maar dan heb je ook wat. Dit grapje gaat ons 4685 euro kosten. Dit is incl. verzekering en demonteren van meubelen. Het enige wat wij hoeven te doen, is onze spullen inpakken in verhuisdozen. Van Dijkshoorn demonteert de linnenkast en de bedden en brengt alles naar Noorwegen. Daar zetten ze alles netjes op de plek neer waar het moet komen. Ook verzorgen ze de douaneformulieren. Het monteren van de linnenkast hoeft niet, want we hebben daar heel veel inbouwkasten en de bedden monteren we zelf, want in onze slaapkamer en in die van Tino moeten we eerst nog laminaat leggen.


Het grote opruimen kan dus beginnen! Ik hoop dat de verhuisdozen snel geleverd worden, dan kan ik beginnen met inpakken. Ik ben al begonnen met de tuin op te ruimen. We hebben gelukkig geen grote tuin, maar ik had wel heel veel bloempotten e.d. Gisteren heb ik een gedeelte van die potten en een heleboel planten naar mij moeder gebracht, die ze nog wel kon gebruiken. Je mag naar Noorwegen niet meer dan een plant of 5 meenemen. Ik neem degene mee die je makkelijk kunt vermeerderen. Matjo heeft vandaag alle aftandse dingen naar de milieustraat gebracht.

Tino gaf afgelopen week aan nogal op te zien tegen de school in Noorwegen. Het huis en de omgeving zag hij nog steeds helemaal zitten, maar die school, dat leek hem toch wel erg moeilijk. Het is natuurlijk ook nogal wat voor hem, sociale contacten zijn nu eenmaal niet zijn sterkste punt. We geven hem dan ook de ruimte om zijn twijfels te uiten. En in Åseral moeten we hem flink wat tijd geven om te wennen. Ik heb er alle vertrouwen in dat hij met onze steun ook daar zijn weg gaat vinden!

Het vertalen van het psychodiagnostisch verslag over Tino had heel wat voeten in de aarde. Ik had eerst wat offertes opgevraagd bij diverse vertaalbureau’s, maar daar werd ik nou niet vrolijk van. Voor 7 pagina’s tekst met ongeveer 4200 woorden werden er bedragen tussen de 600 en 800 euro gevraagd. Toen heb ik mijn noorse lerares gevraagd wat zij voor mij kon doen. Die kwam met de suggestie om het verslag in hoofdlijnen te vertalen. In overleg met o.a. Martijn wordt het verslag nu in hoofdlijnen vertaald en de diagnose gedetailleerd. Dat wordt dan gelukkig een stuk goedkoper!

Matjo is nu bezig zijn ondernemingsplan te schrijven voor het handelsagentschap. De website komt zeer binnenkort ook online, zodra dat het geval is, komt de link ook op deze blog te staan. Hij en zijn zakenvriend hier in Nederland gaan in ieder geval energiebesparende en milieuvriendelijke verlichting verhandelen. Zijn zakenvriend is de vertegenwoordiging in de Benelux en Matjo in Scandinavie. Verder heeft hij nog een sollicitatie of zes lopen van de acht. Bij 2 is het inmiddels, via via, duidelijk dat hij die baan niet heeft.

Terug in Tholen

We zijn gisterenochtend om kwart over zes vertrokken vanuit Kyrkjebygde, Åseral. Helaas had de boot een half uur vertraging, omdat 1 van de 4 motoren het niet deed. In Denemarken hadden we ook een uur vertraging en in Duitsland hadden we nog een flinke omleiding. Verder waren de stops onderweg wat langer dan normaal, waarschijnlijk vanwege het mooie weer denk ik. We waren in ieder geval om kwart voor 1 thuis.

Ik had nog niet verteld hoe Loreena het uurtje met haar toekomstige klasgenoten vond. De klas had dat uur les van een invallen, meneer Jo Tore, en dit bleek de zoon van Arna te zijn. Loreena mocht wat nederlandse woordjes leren aan de klas. Het lesgeven door de leraar ging natuurlijk in het noors, maar meneer Jo vertaalde het dan in het engels voor Loreena. Daarna was de schoollunch en toen werd ze door 1 van haar toekomstige klasgenootjes meegevraagd naar buiten, terwijl wij op dat moment een schoollunch kregen. Ze was erg enthousiast na afloop en zag het helemaal zitten om hier naar school te gaan. Toen we 's middags een paar toekomstige klasgenoten tegenkwamen, werd er ook uitgebreid gezwaaid naar elkaar.

Vrijdagavond werden we nog uitgenodigd voor weer een traditionele noorse maaltijd. Arna is niet alleen een fantastisch mens dat heel veel voor ons doet, maar ze kan ook geweldig koken! Dit keer kregen we een soort roompap met suiker, kaneel en rozijnen. Martijn had het dessert gemaakt, kruimeldeeg met room, appels en vanilleijs. Ook heel lekker! We zaten propvol na afloop. Arna vertelde toen dat ze contact had gehad met iemand van de provincie Vest-Agder die over onderwijs ging. Het blijkt nu dat Tino pas naar de vidergaende skole kan als hij redelijk goed noors kan. De opleiding op de vidergaende skole duurt 3 tot 5 jaar, dit hangt af van wat je daarna gaat doen. Deze 5 jaar moet je voor je 25e gedaan hebben. Dus Tino heeft nog ruimschoots de tijd. En omdat hij nog heel erg weinig noors kan, zal hij toch in Åseral naar school moeten. Het is nu de vraag in welke vorm. Ik moet dus zo snel mogelijk dat psychologische verslag laten vertalen, zodat dat naar de schoolbegeleidingsdienst van de samenwerkende kommunes Audnedal, Marnardal en Åseral kan. Die brengen dan een advies uit, wat in de meeste gevallen overgenomen wordt door de gemeente. Het ziet er dus positief uit voor Tino, want hij zag er erg tegenop om naar Byremo te moeten met de bus.
Nu heb ik nog 1 klein probleempje en dat is dat dit verslag al ergens in een verhuisdoos zit en die doos staat ergens op de zolder achter de verwarmingsketel tussen een aantal andere verhuisdozen met boeken e.d. Ik moet straks dus even al die dozen vanachter de ketel vissen, totdat ik de goede doos gevonden heb. Eventjes balen, en dat op moederdag!

Vrijdag 6 mei 2011

Vanmorgen hebben we Ellen ontmoet, degene die gaat over de huizen hier in Åseral Kommune. Daarna zijn we met Arna en Ellen naar ons toekomstige huis gereden. Ellen waarschuwde ons van te voren dat het een huis uit de jaren 70 was en dat er nog wel het een en ander aan moest gebeuren. Hier zou de gemeente voor het grootste deel voor zorgen. Ze gaan voor ons de woonkamer, keuken en alle 3 de slaapkamers schilderen, het hang- en sluitwerk nakijken, de vochtplekken in de plafonds van 2 slaapkamers nakijken en de keukenkastjes hier en daar repareren.


De voorkant van Grokleiv 2


Al met al viel het ons erg mee. In de woonkamer, keuken en de gangen ligt laminaat. De slaapkamers van ons en Tino zijn voorzien van zeil en in Loreena's slaapkamer ligt, tot haar grote vreugde, felgroene vloerbedekking. We moeten nog wel een vaatwasmachine en een fornuis kopen voor in de keuken. In de woonkamer staat een grote houtkachel (helemaal te gek!) en de slaapkamers zijn allemaal voorzien van een electrische wandradiator. De badkamer is een beetje krakkemikkig, maar daar is wel mee te leven. Misschien nieuw zeiltje op de vloer, dan toont het gelijk een stuk beter. Ook in de slaapkamers van ons en Tino moet wat nieuws op de vloer, we zitten te denken om daar ook laminaat te leggen. De woonkamer, keuken, badkamer en slaapkamers zijn allemaal gelijkvloers. Beneden hebben we nog bergruimte voor het wasmachine, de tuinspullen en evt. voorraad. Daarnaast nog de helft van de dubbele garage, hopelijk kunnen we daar en de auto en de fietsen kwijt. De tuin is nogal verwilderd, maar daar is best wat leuks van te maken met niet al te veel inspanning.

Verder hadden we nog een afspraak met de bank. We hebben hier ons D-nummer aangevraagd, een soort tijdelijk persoonsnummer, totdat de verblijfsvergunning definitief rond is. Met dit D-nummer kun je bijv. telefoon aanvragen. Ook hebben we afgesproken dat, zodra het D-nummer binnen is, er voor ons beiden een bankrekening wordt geopend.

Gedeelte van de L-vormige woonkamer



Andere gedeelte van de L-vormige woonkamer

Het uitzicht naar de achterkant.



donderdag 5 mei 2011

Eerst: vandaag zou mijn vader 68 jaar geworden zijn. Het feit dat hij er niet meer is, blijft een raar gevoel.

Vanmorgen hebben we ons om 9 uur gemeld op het Rådhus. We hadden daar een ontmoeting met Arna, Oddmund, de burgemeester, Øyvinn, de gemeenteman die gaat over werkgelegendheid en bedrijven en met de gemeentesecretaris. We hebben het gehad over huisvesting, het agentschap wat Matjo op gaat zetten, het zoeken van een baan enz. Øyvinn vertelde dat er binnenkort een parttime baan bij de bibliotheek beschikbaar komt, of dat iets voor mij zou zijn. Nou, dat lijkt me wel wat. Ik ben dol op boeken en lezen. De vacature wordt binnenkort gepubliceerd op de website van Åseral Kommune, dus vanaf nu elke dag maar even checken, want ik ga zeker op deze vacature reageren.
Om 5 voor 10 moesten we op de Kyrkjebygda Skule zijn, de school in Åseral. Loreena werd gelijk meegenomen om een les bij te wonen en wij gingen naar een vergaderruimte om daar van alles over Tino en Loreena te bespreken. Loreena is geen enkel probleem, die kan na de zomervakantie meteen naar school.

Kyrkjebygda Skule

Tino is een heel ander verhaal. Hij valt door zijn leeftijd en zijn autisme een beetje tussen wal en schip. We hoopten dat hij eerst een jaar in Åseral naar school zou kunnen, maar er moet eerst uitgezocht worden of dit wettelijk wel kan. Als dat wettelijk kan, is er geen probleem. Dan krijgt hij ook extra begeleiding voor het noors. Kan het wettelijk eigenlijk niet, dan zou hij, zoals ik het begrepen heb, wel in Åseral naar school kunnen, maar heeft hij geen recht op extra begeleiding. Hij zou dan eigenlijk naar de vidergående skule (vergelijkbaar met mbo in Nederland) in Byremo moeten. Byremo ligt een half uur met de bus hiervandaan. Dus zijn we vanmiddag samen met Arna naar Byremo gereden, om daar te praten. Hele aardige mensen daar, net als in Åseral trouwens. Ze dachten goed mee en kwamen met een goede oplossing. Alleen: de provincie Vest-Agder moet hier wel toestemming voor geven, omdat we eigenlijk al te laat zijn met de aanmelding. Dus dat moet ook uitgezocht worden. Arna krijgt het ontzettend druk door ons! We moeten, als we weer in Nederland zijn, zo snel mogelijk het psychologische rapport van Tino laten vertalen. Dit rapport is opgesteld in 2007 en daarin staat de diagnose PDD-NOS. Dit rapport kan er misschien voor zorgen dat hij toch nog een jaar in Åseral naar school kan. Het vertalen moet wel door een officieel vertaalbureau gedaan worden. Tja, je moet er wat voor over hebben om te willen emigreren!
Begin van de avond zijn we nog even richting Ljosland gereden, 1 van de 3 skicentra hier in de Åseral Kommune. Prachtige rit door een prachtige omgeving!

In de omgeving van Ljosland

Morgenochtend om 9 uur moeten we ons weer melden bij het Rådhus, waar Arna weer op ons wacht. We krijgen dan ons huurhuis te zien. We zijn er al een paar maal langsgereden en ik ben erg benieuwd naar de indeling. Daarna worden we bij de bank verwacht en 's middags gaan we nog even langs Martijn om nog allerlei praktische vragen op hem af te vuren. We zijn trouwens al uitgenodigd om op 13 juli a.s. mee te doen aan de internationale dag. Op deze dag wordt door alle nationaliteiten die in Åseral Kommune wonen, eten uit het land van herkomst gemaakt en verkocht. Het plan is om dit samen met Martijn te gaan doen. Matjo en Martijn gaan oliebollen bakken en ik zorg voor beschuit met muisjes, drop en stroopwafels, want dat kennen ze hier niet. Een uitstekende manier om met een heleboel inwoners kennis te maken en te integreren!

4 mei

Gisterenavond zijn we om 18.00 uur vertrokken uit Tholen. Na zo'n beroemde 'umleitung' en verschillende wegwerkzaamheden in Duitsland, arriveerden we om 10 uur bij de haven in Hirthals. Deze keer gingen we over met de Fjordlijn. Die hebben zo'n catamaran, waarmee we in 2 uur en een kwartier in Kristiansand zaten.

De Fjord Cat van Fjordline

Toen we richting Åseral reden, viel Tino als een blok in slaap. En het viel ons weer op hoe mooi Noorwegen is.
Om iets over half vier reden we richting Kyrkjebygde, maar eerst zijn we langs ons huurhuis gereden. Het liefst had ik al door de ramen gegluurd, maar dat hebben we toch maar niet gedaan. Om kwart voor vier waren we bij het huurappartement in het gele huis, waar Arna ook net was gearriveerd. Ze belde gelijk Martijn, die met Anna Tomine (zijn dochter van 5) onze richting kwam. Arna bereidde weer heerlijk traditioneel noors eten voor ons klaar. Læpsa, dunne pannekoeken van aardappelmeel, waar je allerlei heerlijks tussen kon stoppen. Zelfs Tino heeft het een en ander geprobeerd, wat voor hem zeer uniek is. Hij probeert toch wel steeds meer dingen te eten, die hij nooit geproefd heeft.

Het gele huis, waarin ons appartementje zich bevindt.

Het is nu bijna half 7 en Tino en Loreena zijn met Martijn mee om zijn schapen en geiten eten te geven. Het weer is schitterend, stralende zon met een graad of 13 toen we vanmiddag aankwamen. En de omgeving is zo mogelijk nog mooier. Goh, dat we hier straks gaan wonen, helemaal te gek!
Morgenochtend worden we om 9 uur in het Rådhus verwacht. Loreena mag gelijk een les bijwonen, ben benieuwd wat dat gaat worden.